เรื่องคือ หนูเป็นคนเพื่อนน้อย ตลอดเวลาที่เรียนจบมา มีเพื่อนอยู่ 2 กลุ่ม
1. กลุ่มมัธยมต้น (3คน)
2. กลุ่มมัธยมปลาย-มหาลัย (2คน)
เมื่อเวลาผ่านไป กลุ่มเพื่อนมัธยมประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน รวย และคอนเน็คชั่นของเพื่อนมีแต่แวดวงไฮโซ คนธรรมดาอย่างเราเมื่ออยู่ในวฃสนทนาที่เคยสนุก แต่ตอนนี้ คุยกับเขาไม่รู้เรื่อง เลยเอาตัวเองออกมาห่างๆเพื่อทบทวน และ พัฒนาตัวเองให้ดีพอ ให้เหตุผลเพื่อนว่า " ตอนนี้กูสภาพจิตใจไม่โอเคเลยว่ะ กูนอยตัวเองที่ทำได้แค่นี้ ไม่เก่งสักที ประมาณนี้ค่ะ "
* ผลสรุปคือ เพื่อนกลุ่มนี้ เลิกคบหนูค่ะ เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหนูเป็นแบบนี้
หลังจากนั้น ก็คบและพบเจอกับเพื่อน ม.ปลายเป็นประจำ เพื่อน2คนนี้อยู่ในไทป์เดียวกับเรา คุยกันรู้เรื่อง และเข้าใจกันในการงาน ฐานะ การใช้ชีวิตต่างๆ
" ขอลงดีเทล ว่าหนูเป็นคนเดียวในกลุ่มนี้ที่พอจะมีเงินมากกว่าเพื่อนๆ และคอยมห้ยืม คอยอยู่ช่วยทุกสถานการของเพื่อน ซัพพอร์ตทุกอย่างเลยค่ะ เพื่อนเปิดร้านขายของไม่มีเงินจ่ายค่าที่ หนูก็จ่ายให้ก่อนค่อยมาเคลียกันตอนมีทีหลัง ระหว่างที่เพื่อนขาย ตั้งแต่วันแรก จนวันสุดท้าย หนูอุดหนุนทุกวัน ขั้นต่ำ200-300/วัน ทั้งที่บางทีไม่อยากกิน แต่ว่าอยากซัพพอร์ตวมีวันนึงเห็นว่าเพื่อนเหนื่อยและเพื่อนมีแต่มอไซต์ ขี่ไปตลาดไกลๆคงเพลีย หนูยอมขับรถจากบ้าน ไปรับเพื่อน พาไปตลาด ช่วยซื้อของถือของ คือ มั่นใจว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึง "
แต่อยู่วันนึง เพื่อน2คนนี้ก็พากันบล็อคเฟส และโซเชี่ยลทุกช่องทาง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ยังคุยกันดีๆอยู่เลย คือบล็อคแบบไม่มีคำตอบอะไรให้ พยายามติดต่อไปก็ไม่มีใครติดต่อกลับมา
พต. หนูกำลังจะแต่งงานค่ะ ตอนที่บอกเพื่อน2คนนี้ไป เพื่อนไม่ยิ้ม ไม่ดีใจกับเราเลย ตอบแต่ อ่อ หรอ เออๆ แล้วก็นิ่ง ตอนนั้นก็คุยกับแฟนว่าทำไมมันไม่ดีใจกับเราเลยวะ
******* คำถามคือ ******
- การที่เราไม่มีเพื่อนคบในวัย29 มันผิดปกติมั้ยคะ ??
- เพื่อนกลุ่มม.ปลาย เขารู้สึกน้อยใจที่ไม่มีเหมือนเราหรือเปล่าคะ เพราะถ้าพูดตรงๆหนูค่อนข้างมีมากกว่าเขาระดับนึงเลยค่ะ
- มีแนวคิด หรือ คคห.อะไรที่ทำให้หนูไม่ต้องแคร์อะไรพวกนี้มั้ยคะ
หนูทบทวนตัวเองหลายครั้ง ว่าเราไม่ดีตรงไหน แต่ก็คิดไม่ออก เพราะซัพพอร์ตและดูแลเพื่อนด้วยใจมาตลอดเลย และอะไรพวกนี้คนรอบข้างพูดเป็นเสียงเดียวกันหมด ว่าหนูใจกับเพื่อนมาก กล้าได้กล้าเสีย มันไม่ใช่แค่หนูที่ชื่นชมตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว แต่คนอื่นเห็นแล้วก็ชมมาเหมือนกัน หนูผิดอะไรมั้ยคะ 😭
อายุ 29 ไม่มีเพื่อน ปกติมั้ยคะ ?
1. กลุ่มมัธยมต้น (3คน)
2. กลุ่มมัธยมปลาย-มหาลัย (2คน)
เมื่อเวลาผ่านไป กลุ่มเพื่อนมัธยมประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน รวย และคอนเน็คชั่นของเพื่อนมีแต่แวดวงไฮโซ คนธรรมดาอย่างเราเมื่ออยู่ในวฃสนทนาที่เคยสนุก แต่ตอนนี้ คุยกับเขาไม่รู้เรื่อง เลยเอาตัวเองออกมาห่างๆเพื่อทบทวน และ พัฒนาตัวเองให้ดีพอ ให้เหตุผลเพื่อนว่า " ตอนนี้กูสภาพจิตใจไม่โอเคเลยว่ะ กูนอยตัวเองที่ทำได้แค่นี้ ไม่เก่งสักที ประมาณนี้ค่ะ "
* ผลสรุปคือ เพื่อนกลุ่มนี้ เลิกคบหนูค่ะ เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหนูเป็นแบบนี้
หลังจากนั้น ก็คบและพบเจอกับเพื่อน ม.ปลายเป็นประจำ เพื่อน2คนนี้อยู่ในไทป์เดียวกับเรา คุยกันรู้เรื่อง และเข้าใจกันในการงาน ฐานะ การใช้ชีวิตต่างๆ
" ขอลงดีเทล ว่าหนูเป็นคนเดียวในกลุ่มนี้ที่พอจะมีเงินมากกว่าเพื่อนๆ และคอยมห้ยืม คอยอยู่ช่วยทุกสถานการของเพื่อน ซัพพอร์ตทุกอย่างเลยค่ะ เพื่อนเปิดร้านขายของไม่มีเงินจ่ายค่าที่ หนูก็จ่ายให้ก่อนค่อยมาเคลียกันตอนมีทีหลัง ระหว่างที่เพื่อนขาย ตั้งแต่วันแรก จนวันสุดท้าย หนูอุดหนุนทุกวัน ขั้นต่ำ200-300/วัน ทั้งที่บางทีไม่อยากกิน แต่ว่าอยากซัพพอร์ตวมีวันนึงเห็นว่าเพื่อนเหนื่อยและเพื่อนมีแต่มอไซต์ ขี่ไปตลาดไกลๆคงเพลีย หนูยอมขับรถจากบ้าน ไปรับเพื่อน พาไปตลาด ช่วยซื้อของถือของ คือ มั่นใจว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึง "
แต่อยู่วันนึง เพื่อน2คนนี้ก็พากันบล็อคเฟส และโซเชี่ยลทุกช่องทาง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ยังคุยกันดีๆอยู่เลย คือบล็อคแบบไม่มีคำตอบอะไรให้ พยายามติดต่อไปก็ไม่มีใครติดต่อกลับมา
พต. หนูกำลังจะแต่งงานค่ะ ตอนที่บอกเพื่อน2คนนี้ไป เพื่อนไม่ยิ้ม ไม่ดีใจกับเราเลย ตอบแต่ อ่อ หรอ เออๆ แล้วก็นิ่ง ตอนนั้นก็คุยกับแฟนว่าทำไมมันไม่ดีใจกับเราเลยวะ
******* คำถามคือ ******
- การที่เราไม่มีเพื่อนคบในวัย29 มันผิดปกติมั้ยคะ ??
- เพื่อนกลุ่มม.ปลาย เขารู้สึกน้อยใจที่ไม่มีเหมือนเราหรือเปล่าคะ เพราะถ้าพูดตรงๆหนูค่อนข้างมีมากกว่าเขาระดับนึงเลยค่ะ
- มีแนวคิด หรือ คคห.อะไรที่ทำให้หนูไม่ต้องแคร์อะไรพวกนี้มั้ยคะ
หนูทบทวนตัวเองหลายครั้ง ว่าเราไม่ดีตรงไหน แต่ก็คิดไม่ออก เพราะซัพพอร์ตและดูแลเพื่อนด้วยใจมาตลอดเลย และอะไรพวกนี้คนรอบข้างพูดเป็นเสียงเดียวกันหมด ว่าหนูใจกับเพื่อนมาก กล้าได้กล้าเสีย มันไม่ใช่แค่หนูที่ชื่นชมตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว แต่คนอื่นเห็นแล้วก็ชมมาเหมือนกัน หนูผิดอะไรมั้ยคะ 😭