มันไม่มีอะไรง่ายดายราบรื่นขนาดนั้น   คนไทยควรต้องจำบทเรียนที่ผ่านมาหลายๆเรื่องอย่าลืมง่าย  กับการเล่นวาทะกรรมเรียกคะแนน  ยกตัวอย่างที่เห็นชัดง่ายๆที่สุด  เงินหมื่นดิจิตอล  ตอนพูดสวยหรู ก็บอก 16 ปีขึ้นไปได้ทุกคน  พอเอาเข้าจริง  ก็อ้างเงื่อนไขต่างๆนาๆที่ไม่มีในตอนพูดเรียกคะแนน   มากมายสารพัดมาเต็มจนหลายคนส่ายหน้ารับไม่ได้   สุดท้ายจากพายุหมุนก็กลายเป็นแค่ลมตดดีๆนี่เอง  เรื่องซื้อหนี้ก็ไม่ต่างกันผมกล้าฟันธง  
        การทำเช่นนี้ในระยะยาวไม่เป็นผลดี  แต่มันได้เรื่องคะแนนเสียง  ซึ่งเป็นสิ่งที่นักการเมืองต้องการ  ไม่ต่างจากประชานิยมรูปแบบหนึ่ง  เป็นการเอายาหอมมาล่อ  เหมือนในอดีตพรรคการเมืองก็ชอบมีการหาเสียงว่า  ลดค่าน้ำมันทันที 2-3 บาท หรือลดค่าไฟทันที  (พรรคไหนไม่ขอเอ่ยไปหาเอาเองไม่ยาก)  พอเอาเข้าจริงลดได้ไม่เกิน 2-3 เดือน  สุดท้ายก็ปรับขึ้นมาเหมือนเดิมและแพงกว่าเดิมด้วยซ้ำ  เพราะชดเชยจากที่เคยลดไปก่อนหน้า  และพวกพลังงานสาธารณูปโภคมันก็ถูกนักการเมือง  เอาไปขายแปรรูปเป็นบริษัทเอกชนพรรคพวกตัวเองถือหุ้นไว้หมดแล้วก่อนหน้า  ไฟฟ้ามันก้ไปเซ็นต์ผูกพันธ์ซื้อขายแพงๆไว้แล้วระยะยาวหากใครยุคหลังๆจะยกเลิกสัญญาก็จะโดนค่าโง่แน่นอน  ซึ่งไม่ง่าย   ดังนั้นเรื่องอะไรมันจะยอมเสียผลประโยชน์  เพราะถึงเสียไปมันก้จะเอาคืนทั้งหมดเช่นเดิม  แบบค่าน้ำมันค่าไฟ ที่ชอบหาเสียงลดทันทีนั่นล่ะ  
         และสุดท้ายประชาชนก็จะติดกับดักพวกประชานิยม  ที่ว่ารอรัฐบาลลด  รอรัฐบาลแจก  แบบนี้ไม่มีที่สิ้นสุด   เพราะมันง่าย  ซึ่งกว่าจะรู้ตัวประชาชนก็พึ่งตัวเองไม่ได้ทำไรไม่เป็น  สมองที่อยากพึ่งตัวเองก็จะถูกหล่อหลอมเปลี่ยนให้เป็นง่อยรอรัฐบาลลด รอรัฐบาลแจก  สุดท้ายก็ตกไปอยู่ในอุ้งตรีนพวกนายทุนกิจการพลังงานหรือสาธารณูปโภคต่างๆที่เป็นเครื่อข่ายของนักการเมืองและอีกหลายๆกลุ่มทุนหมดแล้ว    โดนโขกสัปไปหลายๆปีและมาโปรยยาหอมแจกๆลดๆแค่ไม่กี่เดือนตอนหาคะแนนเสียง  วนลูปไม่จบสิ้น