ดิชั้นจำ ข้าวห่อสาหร่ายเจ้านึงได้ ตั้งโต๊ะขายแถวปิ่นเกล้า คุณเธอเป็นพนง. บ. ดัง ที่ปิดไปช่วงโควิด เลยหาไรแก้เซ็งทำ ขายถูก ใช้ของดี อร่อยมาก พอกลางปี 65 เธอกลับไปทำงานเดิมของเธอ เลยเลิกล้มไปค่ะ

กะหมูปิ้งแถวบ้าน คือ เจ้าของเป็นเมเนเจ้อร์สาขาแบงค์ ที่ปิดไปช่วงปี 64 มาตั้งโต๊ะขาย ไม้ใหญ่ ราคาถูก อร่อยมาก ก็กลับไปทำงานเก่าเธอไปแล้ว เป็นเมเนเจ้อร์ นั่งโต๊ะ คงลืมช่วงที่คุณเธอทำตอนโควิดไปแล้ว

กะหมูมะนาวเจ้านึง ทำส่งขายออนไลน์ คุณเธอเป็นเจ้าของธุรกิจนึง ที่หยุดไปตอนโควิด อร่อยมากๆ ถูกด้วย แต่ ก็เหมือนสองท่านในสองหน้าแรกค่ะ

คือ พวกเค้าเหล่านี้ อาจ ทำ เป็นแก้เบื่อแก้เหงา ฆ่าเวลา คั่นเวลา แต่คือทำออกมาได้ดีมากๆ

ที่สำคัญคนลักษณะงี้พูดจาดีมีน้ำใจไมตรีมากๆ ด้วย (แต่กลับสู่ชีวิตจริง อีกเรื่องนึงเปล่าไม่รู้)

ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ จะเคยเจอและประทับใจหรือตนเคยลงมือทำเอง

ปล.ยังคิดถึงโรงแรมดังกลางกทม. ทำข้าวกล่องราคาถูกขายหน้าโรงแรมนะคะ

ช่วงโควิดเป็นอะไรที่ผู้คนถ้อยทีถ้อยอาศัยมีน้ำใจไมตรีปรีดาค่ะ ไม่รู้เพราะหวังผลบุญ หรือ มาจากใจจริง (อาจแล้วแต่บุคคลด้วย)

ซึ่งหาไม่ได้แล้ว ณ วันนี้