หนูไปเจอเขาในเกมเขาเป็นคนที่ไม่มองเรื่องหน้าตาอย่างคนอื่นตอนนั้นหนูไปหลอกเขาเป็นผู้ชายจนวันหนึ่งหนูเริ่มจริงจังหนูเลยบอกเขาไปว่าเป็นผู้หญิงเขาอึ้งเขาเปลี่ยนไปแต่นั้นแต่เขายังคุยกับหนูแต่เขาไม่เหมือนเดิมจากที่เขาไม่สนอิสระกลับมาสนไม่ยอมเป็นแฟนหนูทั้งที่คุยกันหลายเดือนหนูรู้หนูผิดที่หลอกแต่หนูมีเหตุผลเพราะมันมีคนมองที่หน้าตาหนูกลัวพี่เขามองด้วยเลยโกหกไปแบบนั้นแต่หนูก็ทนมาเผื่อเขาจะใจอ่อนบ้างแต่วันนั้นหนูเลยไม่ทนเลยเลิกคุยกับเขาทั้งที่เขาอธิบายถ้าเลือกได้ไม่อยากเลิกคุยกับเขาเลยวันนี้คงได้เป็นแฟนละมั้งแล้วต่อมาได้เจอก็กลับมาคุยแต่เป็นหนูเองที่เย็นชาไม่ค่อยอยากคุยกับเขาเพราะมัวแต่เล่นตัวตอนนั้นเขาคงจะบอกอะไรสักอย่างแต่หนูกลับเงียบเขาเลยไม่คุยกับหนูต่อหนูพยามทักซ้ำๆเรื่องที่เขาจะบอกและไปชวนเล่นแต่เขากลับเฉยๆไม่อะไรทั้งนั้นเหมือนเขาหมดความอดทนต่อหนูจนเมื่อวานเราทะเลาะกันใหญ่หนูงี่เง่าเอาแต่ใจด้วยแหละและหนูขอให้เขาบล็อกแต่เขากลับเฉยไม่ยอมตอบแค่อ่านแล้วก็หนีปัญหาไม่ยอมคุยกับหนูตอนนั้นหนูโมโหมากเลยว่าเขาต่างๆและเขาก็เริ่มทนไม่ไหวเขาก็ปล่อยหนูโวยวายอยู่คนเดียวทัเงที่ไม่เป็นไรกับเขาบอกหนูมาเองว่าเราจบความรู้สึกเถอะเป็นคนรู้จักนะแต่หนูไม่เข้าใจเองหนูคงผิดมากเขาเลยไม่ให้อภัยแล้วตอนนี้หนูเลยคิดว่าหนูมาบล็อกเขาเองดีกว่าแต่สักวันหนูคงปลดบล็อกแล้วทักหาเขาอีกวันนั้นเขาคงเกลียดจนไม่คุยกับหนูจิงๆแล้วแหละถ้าวันนั้นหนูใจเย็นไม่เย็นชาใส่มันก็คงดีที่วันนั้นหนูกลับไปอยากให้พี่รู้ว่าหนูยังรักแต่หนูแค่กลับไปในตอนที่มันสายไปถ้าหนูไม่เลิกคุยวันนั้นหนูก็คงไม่เสียพี่นะพี่อังแต่คงไม่มีโอกาสถ้าพี่มาเห็นสักวันขอโทษนะ🥹