เราอยากรู้ว่าทุกคนรู้สึกยังไงกับรักแรกของตัวเองกันหรอคะ แบบที่เราเป็นอยู่มันปกติใช่มั้ยคะ🥲

เรากับรักแรกเลิกกันมาหลายปีแล้ว เขาอยู่ที่กทม. ช่วงหลายปีที่ผ่านมา เราเดินทางไปกทม.บ่อยมาก จนทำให้คิดขึ้นมาว่า ถ้าเรากับเขาบังเอิญเจอกัน เราจะยังจำหน้ากันได้มั้ยเขาจะทักเราหรือเปล่า? แล้วถ้าได้คุยกันมันจะเป็นยังไง?
ในใจเราแค่อยากถามว่าเขาเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย เราไม่ได้รู้สึกอยากกลับไปคบกันอีกเราหวังให้เขาเจอคนที่ดี ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข กินอิ่ม นอนหลับ ไม่ต้องปวดหลัง แค่นั้นจริง เราไม่ต้องการให้เขากลับมาเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าสิ่งนี้คือรักหรืออะไร   ครส.ที่เหลืออยู่แน่ๆคือความหวังดี เรื่องนี้เราคิดมาตั้งแต่สามสี่ปีที่แล้วแต่ก็คิดว่าเดี๋ยวครส.นี้ก็คงหายไปแต่มันวนกลับมาเรื่อยๆยิ่งช่วงนี้เข้ากทม.บ่อยๆยิ่งทำให้คิดหนักกว่าเดิมเลยค่ะ