สวัสดีค่ะ ทุกคน เรามีน้องสาว ท่ี่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันค่ะ เค้าเพิ่งเสียไปประมาณ 1 เดือน สาเหตุที่เค้าเสีย เพราะน้องเป็นโรคซึมเศร้า + อาการป่วยของลูคีเมียค่ะ น้องมีปัญหาครอบครัวด้วย เรายังไม่สามรถทำใจได้กับการจากไปของน้องเลยค่ะ ภาพทุกภาพยังคงวยเวียนอยู่ในชีวิตประจำวันของเรา เหมือนว่าเค้ายังอยุ่ไม่เคยจากเราไปไหน เรานอนร้องไห้คิดถึงเค้าทุกวันเลยค่ะ  เราสนิทกันมาก ใช้ช้วิตด้วยกันทุกวันเพราะทำงานด้วยกัน มันเลยสนิทกันมากค่ะ ผ่านเรื่องราวในชีวิตมาค่อนข้างเยอะ น้องดูแลราตลอด พอตอนนี้เราต้องทำอะไรคนเดียวเราเคว้งมากๆเลยค่ะ บางทีเราอารมสวิงมากๆ จนควบคุมตัวเองไม่ได้ เวลาที่เราไห้เหมือนใจจะขาดเลยค่ะ  เเล้วในบางครั้งี่เราลืมตาตื่นขึนมา เราเห็นสภาพคนอื่นๆ ในครอบครัว เศร้าเสียใจกับการจากไปของน้อง เราเลยต้องฮึดสู้ และเป็นหลักให้ทุกคน เเต่เหมือนเราก็เข้มเเข็งได้เเค่ตอนอยู่ต่อหน้าพวกเขา พอกลับมาอยู่ห้องคนเดียว เราก็ซึม ร้องไห้ตลอด  รู้สึกแย่มากๆ พน้องเราเสียได้ 3 วันอ่ะค่ะ ย่าก็เสียตามเเต่เราไม่รู้สึกเสียใจเท่าที่น้องจากเราไปเลยค่ะ เพราะกับกรณีของย่า เราทำใจกัไว้นานเเล้ว เนื่องจากย่าป่วยเป็นมะเร็งสมอง ระยะที่ 3 เเล้วค่ะ เราเลยทำใจเรื่องนี้มานานเเล้ว รู้ว่าสักวันเค้าคงจากไป แต่กับน้องเรา คือมันปกติทุกอย่างจนเราไม่คิดว่าจะมีวันนี้ที่น้องเรา ฆตต  ค่ะ วันที่น้องกินยา ฆตต คือวันที่ 14 กพ. ไม่แน้ใเวลาค่ะ เเต่ตอนเช้า น้องมาส่งข้อความ แฮปปี้วาเลนไทน์ ให้เรา เเละเพื่อนๆ เเล้วก็แฟนเค้าค่ะ เเละน้องก็ได้ไลน์ไปบอกพ่อเค้าว่าวันนี้น้องจะไปทำงานสายเพราะปวดท้องค่ะค่ะ เลยไม่ได้มีใครสงสัยอะไร มารู้อีกอนเย็นของวันที่ 14 ค่ะ พอพาน้องไปส่งรพ. หมอก็บอกอาการน้อง 50/50  เเละพอมาเชวันที่ 15 เวลาประมาณ 9 โมง น้องก็เสียค่ะ เรารู้สึกเสียใจมากๆ ที่ยังไม่ได้ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อน้อง ทั้งๆที่น้องทำเพื่อทุกคนมาตลอดด เราไม่รู้จะผ่านความรู้สึกแบบนี้ไปได้ยังไง มันทรมานมากๆเหมือนตายทั้งเป็น