สวัสดีค่ะ เราเคยเป็นนักเรียน โรงเรียนประจำอำเภอเล็กๆ ตั้ง ม.1-4 ตั้งแต่ม.1 จะได้ที่ปรึกษายาวไปจนถึง ม.3 ก็คือมีครูประจำชั้นคนนั้นจนจบชั้น ม.3 เลยค่ะ เราก็เป็นนักเรียนคนนึงในห้อง ที่เรียนพอได้ ถึง ค่อนข้างดี เรามีครูที่ปรึกษาคนนี้ เขาพูดกับเราตลอด เธอดูเป็นคนที่ไว้ใจได้ “ตรงนี้ก็คิดว่าคุณครูท่านเอ็นดูเรา” มีงานมีเรื่องหรือเอกสารต่างๆเกี่ยวกับห้องเรียนเรารับจบหมด ถึงจะไม่ได้เป็นหัวหน้าห้องก็ตาม พอจบปีการศึกษา ม.3 เราก็ขึ้นม.4 ก็เรียนที่เดิมค่ะ เราก็เริ่มแต่งหน้าเพราะเป็นพี่มอปลายแล้วว5555 เพราะเราเองคิดว่าอีกไม่กี่ปีก็ได้ไปอยู่ในสังคมที่ใหญ่ขึ้น การแต่งหน้าแต่งตัวเริ่มฝึกเริ่มลองผิดลองถูกตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าไปเริ่มตอนนู้น เพราะการที่เราจะอยู่ในสังคม เราควรทำตัวให้ตัวเองดูดี “อันนี้ความคิดเรานะคะ” แต่พอมาวันนึง เราเข้าแถวอยู่ครูที่ปรึกษาเราคนเดิมคนนั้นก็เดินมาด่าเรา แบบแรงๆ ต่อหน้าหลายๆในแถว ฟิวแบบว่า เธอแต่งหน้าไปเล่นงิ้วหรอ หัดตั้งใจเรียนเหมือนตั้งใจแต่งหน้าบ้างนะ พูดเยอะกว่านี้มากๆ เราเองก็จำไม่ได้แล้ว ในใจก็คิดว่าทำไมต้องเป็นเรากันนะที่โดน คนอื่นก็แต่ง เราดีกับครูขนาดนี้แต่งทำไมต้องเป็นเรา ณวันนั้นเราเสียใจมาก ร้องไห้แบบฉ่ำๆ จนได้ขอตัวกลับบ้าน เราเองก็เสียใจมากก อายมากที่ครูพูดแบบนั้น ความรู้สึกเราแตกสลาย ความรู้สึกดีๆที่เรามีให้ครูตอนมอต้นหายวับ แอบมาคิดเราทำทุกอย่างที่ครูใช้ ทำขนาดนี้ครูกับทำแบบนี้กับเราต่อหน้าทุกคน ความรู้สึกที่พังไปไม่มีใครมารับผิดชอบ เราอายมากไม่กล้าไปโรงเรียน ต้องได้รับเกียรติบัตรหน้าเสาธงเรายังไม่กล้าไปเลย เราก็ได้แต่บอกคนรอบข้างว่าป่วยๆๆไม่สบายๆ เพราะเราอาย แต่ยังไงก็ต้องได้ไปโรงเรียน เราอาจจะเป็นคนที่นึกถึงตัวเองเกินไปว่าคนอื่นจะมองเรายังไง เรารอจนถึงวันที่จะปิดเทอมทุกวัน ในใจก็คิดทำไมนานจัง สุดท้ายเราก็เลยตัดสินใจย้ายโรงเรียนเพราะเราอยู่ไม่ไหว เราเสียใจ  แต่โรงเรียนดีๆในจังหวัดก็ย้ายกลางเทอมไม่ได้ ต้องมีการสอบเข้าเป็นโรงเรียนในอำเภอเมือง เป็นโรงเรียนติดอันดับในจังหวัดเลยค่ะ เราเลยตัดสินใจสอบเข้าใหม่ ม.4 ตั้งใจอ่านหนังสือ ภาวนาขอให้ติด สุดท้ายก็ติดจริงๆ สุดท้ายอยากขอบคุณพ่อแม่ที่เข้าใจ ซัพพอร์ตหนู ชีวิตตอนนี้มีความสุขมาก โรงเรียนใหม่ดี ครูดี สังคมดี ชีวิตดีมากๆ และนึกถึงตอนนั้นเราเองก็ไม่เสียใจที่วันนั้นเราแต่งหน้า เราดีใจและภูมิใจในตัวเองที่เราฝึกเราทำ ที่เราดูแลตัวเอง และมองย้อนกลับไปวันนั้น หน้าเราเองก็ไม่ได้แย่เลย ความรู้สึกคนๆนึง เสียไปอาจจะไม่มีวันได้คืน คำพูดๆคำๆเดียวอาจจะเปลี่ยนชีวิตของอีกคนได้ คิดก่อนพูดนะคะ