ผมเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสุดท้าย ช่วงปิดเทอม ผมตัดสินใจหารายได้พิเศษด้วยการรับจ้างเป็นยามรักษาความปลอดภัยในโรงพยาบาลร้างแห่งหนึ่ง โรงพยาบาลนี้ปิดตัวลงเมื่อหลายปีก่อน เนื่องจากมีข่าวลือเรื่องวิญญาณหลอนและเหตุการณ์ประหลาดมากมาย
คืนแรกของการทำงาน ผมได้รับมอบหมายให้เดินตรวจตราอาคารผู้ป่วยเก่า ซึ่งเป็นส่วนที่น่ากลัวที่สุดของโรงพยาบาล อาคารนี้เต็มไปด้วยห้องพักผู้ป่วยที่ว่างเปล่า เตียงเก่า ๆ ที่ขึ้นสนิม และผนังที่เต็มไปด้วยรอยแตกร้าว
เมื่อผมเดินเข้าไปในอาคาร ความรู้สึกเย็นเยียบก็แล่นเข้ามาในร่างกาย ผมรู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจ้องมองผมอยู่ตลอดเวลา ผมพยายามทำใจให้สงบและเดินตรวจตราไปทีละห้อง
ในห้องพักผู้ป่วยห้องหนึ่ง ผมเห็นเงาตะคุ่ม ๆ เคลื่อนไหวอยู่ตรงมุมห้อง ผมรีบหยิบไฟฉายขึ้นมาส่อง แต่ก็ไม่พบอะไร ผมคิดว่าตัวเองคงตาฝาดไปเอง
แต่แล้ว ผมก็ได้ยินเสียงกระซิบแว่ว ๆ ดังมาจากด้านหลัง ผมหันกลับไปมอง แต่ก็ไม่พบใครอีก ผมเริ่มรู้สึกหวาดกลัวและตัดสินใจที่จะออกจากห้อง
ในขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากห้อง ประตูก็ปิดลงเองอย่างแรง ผมพยายามเปิดประตู แต่ก็ไม่เป็นผล ผมรู้สึกเหมือนถูกขังอยู่ในห้องนั้น
ทันใดนั้นเอง ไฟในห้องก็ดับลง ผมอยู่ในความมืดมิด ได้ยินเสียงกระซิบดังขึ้นเรื่อย ๆ และรู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังเข้ามาใกล้ผม
ผมรู้สึกถึงลมหายใจเย็นเยียบที่ต้นคอ และสัมผัสเย็น ๆ ที่มือ ผมกรีดร้องด้วยความกลัวและพยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถขยับตัวได้
ผมรู้สึกเหมือนวิญญาณร้ายกำลังพยายามดึงผมเข้าไปในความมืดมิด ผมพยายามต่อสู้ แต่ก็หมดแรง ในที่สุด ผมก็หมดสติไป
เมื่อผมได้สติกลับคืนมา ผมพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นห้องพักผู้ป่วย ประตูห้องเปิดอ้าซ่า และไม่มีสิ่งใดอยู่ในห้องอีกแล้ว
ผมรีบวิ่งออกจากโรงพยาบาลร้างแห่งนั้น และไม่เคยกลับไปที่นั่นอีกเลย