วันนี้ขอพาไปเดินเล่นในตัวเมืองศรีราชา ในส่วนที่มีร้านอาหาร บาร์ญี่ปุ่น  หรือที่หลายคนเรียก "Little Japan" บางคนเรียก "Little Osaka"  ก็ว่ากันไป  ผมเห็นมาตั้งแต่ในสมัยยังไม่มีห้าง แปซิฟิค หรือยังไม่มีตึก หรือ เมืองศรีราชานคร แห่งนี้เลย  ที่นี่มีความเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา และมีคนญี่ปุ่นเข้ามาเยอะมากขึ้นในทุกๆ ปี จนตอนนี้ต้องขยายทั้งที่พักของคนญี่ปุ่นออกไปทางนอกเมือง  แต่จะอย่างไร ในเมืองตรงจุดนี้ ก็ยังคงมีร้านค้า และคนญี่ปุ่นแวะเวียนมาสังสรรค์ในทุกค่ำคืน  และแน่นอน วันนี้ผมจะพาไปแวะซื้อขนมไทยเก่าแก่มากอีกร้านนึงของศรีราชา  ในขณะที่ขนมของต่างบ้านต่างเมือง และเรากำลังยกย่อง แต่เรากลับลืมไปว่าบ้านเราก็มีขนมไทย ที่ไม่แพ้ทั้งรสชาติ วิธีทำ ความใส่ใจ แต่คุณค่าของเค้ากลับไม่มีคนแลเลย






การออกมาเดินเล่นแบบของผม ต้องออกตัวก่อนว่าผมมาเดินคนเดียว และแน่นอนว่า ในสถานที่บางแห่ง และบางอาชีพ เราต้องไม่ถ่ายภาพของเจ้าตัวโดยเด็ดขาด เพราะเค้าอาจจะไม่อยากเปิดเผยตัวเอง อันนี้ต้องระวัง  ครั้งนี้ผมจะถ่ายแค่สถานที่และคนนวด Massage ที่ผมถามก่อนและดูเหมือนว่า ทุกคนเรียกว่าเต็มใจให้ถ่ายเต็มที่  ผมมาเย็นๆ ก่อนพระอาทิตย์ตกเล็กน้อย  เจอพี่หมอนวด Massage แกเต็มที่ให้ถ่ายได้เลย










บรรยากาศเริ่มอาทิตย์ตกดิน ก็มีร้านค้ามากมาย ทยอยเปิดตัว






บางร้านน่านั่งทีเดียว




เริ่มเดินมาในซอยที่มีบาร์ญี่ปุ่น  อันนี้อาจจะต้องระมัดระวังสักนิดในการถ่ายภาพ ถ่ายสถานที่ได้ แต่ถ้าเป็นผู้คนต้องระวัง











บรรดาหมอนวด Massage ออกจะแฮปปี้ัในการถ่ายพอสมควร











มาตรงถนนด้านนอกก็จะสว่างหน่อย













แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวป๊อก ป๊อก ขายตอนช่วงกลางคืน














ขากลับบ้านก็แวะซ์ื้อขนมไทยห่อใบตองในแบบดั้งเดิมที่ยังคงมีขายอยู่  ร้านนี้เดิมๆ เค้าเข็นเป็นรถเข็นขาย ตั้งอยู่ตรงสี่แยกไฟแดง สมัยก่อนสามสิบกว่าปีก่อน ผมกินตั้งแต่สมัยนั้น จนปัจจุบันก็มาตั้งเป็นร้านได้น่าจะมีสิบกว่าปีแล้ว   ขายชิ้นละ 10 บาท  เก่าแก่มากนะครับร้านนี้  ร้านจะอยู่ตรงข้ามศูนย์นักเรียน ขายตอนเย็นๆ







เรากำลังอินกับโมจิ  แต่ลืมมองกลับมาดูว่า ขนมชั้นไทย คือหนึ่งในขนมเค้กที่ต้องใข้เวลาและความใส่ใจมากจากคนทำไม่ได้แพ้ขนมแบบอื่นเลย  





วันนี้สั่งคันเท็นมากิน....  พูดซะกระแดะปากตัวเอง  5555 วุ้นครับ วุ้นไข่ วุ้นกะทิหมด   คึอคนบางประเทศไปเห่อคันเท็นถั่วแดงญี่ปุ่น โดยหารู้ไม่ว่ามันก็คือวุ้นนั่นแหละครับ และลืมไปว่าของประเทศเรานี่ คือที่สุดแห่งวุ้นแล้ว  เอาจริงๆ คห.ส่วนตัวของผมเอง จากที่เคยได้กินมา  ผมคิดว่า วุ้นไทยนี่คือที่สุดแล้วล่ะครับ
ในขณะที่เรากำลังกินคันเท็นถ้วยเป็นร้อย  แต่ผมหันมามองวุ้นไทย ชิ้นละ 10 บาท มันแตกต่างกันจริงๆ คือราคานะครับที่แตกต่าง สวนทางกับรสชาติและวิธีทำจริงๆ







ขอบพระคุณครับ