คือเรากับแฟนคบกันมาได้สักพักแล้วค่ะ  เริ่มต้นคือเราสองคนมีโอกาสได้รู้จักกันช่วงหนึ่งสั้นๆ แล้วแฟนก็เริ่มเข้าหาในเชิงคนคุยก็ไม่ใช่ เพื่อนก็ไม่เชิง เขาจะชอบโทรมาปรึกษา โทรมาชวนคุยนู้นนี่แทบทุกวันติดต่อกัน เราเองก็ไม่ได้คิดอะไร เขาโทรมาเราก็คุยเพราะเรียนอยู่มหาลัยเดียวกัน แฟนมักจะเล่าเรื่องนู้นนี่ให้ฟัง รวมถึงเรื่องความรัก ว่าไม่เคยมีแฟนแต่พึ่งผิดหวังจากการแอบชอบเพื่อนมาหมาดๆ เรารับฟังและให้กำลังใจเขาไป เป็นแบบนี้สักพักใหญ่ สุดท้ายเรามารู้ตัวว่าชอบเขาเข้าแล้ว พอดีกับช่วงที่เขาเริ่มหาย เหมือนจะมีเรื่องเข้ามาให้เครียด ให้โฟกัสเลยห่างหายไป ตอนนั้นเราเอาความกล้ามาจากไหนไม่รู้ ทักไปสารภาพแล้วขอคุยขอจีบเลย ซึ่งเขาก็บอกเราว่าเขาไม่อยากเอาเราไปแทนที่ใครถึงจะไม่ได้ปิดใจก็เถอะ ไอ้เราก็เลือดนักสู้ บอกว่าเราไหว จากนั้นก็จีบมาเรื่อยๆค่ะ (เพราะเคยผิดหวังมาเหมือนกันเราเลยกล้าค่ะ สุดท้ายถ้าผิดหวังอีกก็แค่มูฟออน) สุดท้ายเขายอมตกลงเป็นแฟนด้วย แต่เรื่องความหวานหรือคำว่ารักเรายังไม่เคยสัมผัสได้จากเขาเลยค่ะ ช่วงแรกๆเป็นเราที่พยายามเข้าใจ ยอมรับในตัวตนเขา ตั้งใจรักเขา ต่อให้เขาไม่ตอบแชทหรือไม่สนใจเรา เราก็ไม่เคยเหวี่ยงวีนเขาเลย ไม่เคยงอนหรืองี่เง่า แต่จะคอยถามว่าเหนื่อยมั้ย คอยช่วยแบ่งเบางานเขา รับฟังเขาทุกเรื่อง พยายามหาโอกาสไปเจอเขาบ้าง ใจเย็นกับเขาในทุกๆเรื่อง ถ้าเราไม่โอเคจริงๆจะบอกเขาว่าเป็นอะไร เพราะอะไร ซึ่งมันทำให้เข้าใจกันมากขึ้น จนเพื่อนๆหาว่าเราโง่ ทำตัวดีเกินไป ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเรายังไหว ยังสามารถตั้งใจรักเขาไปได้อยู่ สู้มากเลยค่ะตอนนั้น เพราะเรารู้ว่าใจเขายังไม่ใช่ของเรา จนมาพักหลังไม่รู้ว่าแฟนเป็นอะไร อยู่ๆก็เริ่มติดเรา ทักหาเราก่อน ซื้อนั้นนี่ให้เรา จากที่เวลาอยู่ด้วยกันเขาจะนิ่งๆไม่พูด กลายเป็นพูดเยอะขึ้น แอบมองเราตลอด แตะตัวเรานิดหน่อยถ้ามีโอกาส แววตาเขาก็เปลี่ยนไปดูดีใจที่เจอเรามากขึ้น ช่วงเราสอบก็ยอมอดหลับอดนอนอยู่เป็นเพื่อนเราอ่านหนังสือ นั่งรถไปเป็นเพื่อนไม่ให้ง่วง แต่แฟนไม่เคยบอกรักเราสักครั้ง แล้วก็ไม่เคยพูดถึงอดีตอีกเลย เพื่อนๆเขาก็บอกว่าพักนี้แฟนติดเรา การที่อยู่ๆแฟนเปลี่ยนไปกะทันหันมันทำให้เราตั้งตัวไม่ทัน เราเลยอยากทราบว่า อาการนี้คือแฟนเริ่มมีใจให้เราแล้วหรือเปล่าคะ เราไม่อยากคิดไปเองTT