เริ่มจากแม่จขกท. เป็นคนมีปัญหาเรื่องการเงินมาก มีเท่าไหร่ใช้หมด มีเท่าไหร่ใช้เป็นวันต่อวันแล้วไปหาเอาดาบหน้า ไม่เก็บเงินเลย มีเงินอยู่ 200 กว่าบาท อยากเช่าพระ 200 บาท ก็เช่า บอกว่ารุ่นนี้ช่วยให้ร่ำรวย แต่ก็ไม่เห็นเคยรวย พอเราเตือนก็หาว่าเราลบหลู่พระพุทธรูป แล้วยังมีเบอร์มงคลที่ขอให้เราซื้อให้ ทั้งของทุกอย่างที่บอกว่าถ้ามีแล้วตัวแม่จะดีขึ้น แต่มันก็ไม่เห็นเป็นอย่างนั้น เราเคยต้องจ่ายหนี้ให้หมดไปเป็นแสนเพื่อไม่ให้พ่อที่ค้ำประกันหนี้ให้แม่ต้องไปศาล หากคนอื่นมีต้นทุนชีวิต ต้นทุนชีวิตเราก็เริ่มจากติดลบ ทั้งหนี้กยศ หนี้ที่บ้าน
          
           เราเตือนแม่ว่าเก็บเงินไว้กับตัวบ้าง ไว้ใช้ยามฉุกเฉิน ตอนนี้แม่ยังมีแรงอยู่ก็เลยยังหาเงินได้ แล้วอีก 10 ปี 20 ปี ที่แก่ชราแล้วถึงตอนนั้นวางแพลนเกษียณยังไง หลังจากนั้นแม่เราก็โมโหค่ะ ว่าเราไม่ต้องคิดว่าจะต้องเลี้ยงดูแม่ตอนแก่ แม่ไม่เป็นภาระลูกหรอก พอพูดเตือนทีไรก็หาว่าเราทวงเงิน บอกว่าลูกไม่ต้องมากังวล เดี๋ยวแม่หามาคืน ซึ่งตลอดมาก็พูดแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยได้คืนค่ะ เราทำใจเรื่องนี้ได้แล้ว จุดประสงค์เราที่เราคอยเตือนแม่ ก็คือ วันดีคืนดีแม่ชอบทักมาว่า น้ำมันหมดอยู่กลางทาง ไม่มีเงินติดตัว บางทีก็หายเงียบไปเลยจนเราต้องโทรไปถึงรู้ว่าไม่มีเงินจ่ายค่าโปรเน็ต+โทรรายเดือน ถ้าหายไปไหนแล้วเราจะหาเจอมั้ย ดูไม่มีภูมิคุ้มกันทางการเงิน ไม่มีเงินไว้ยามฉุกเฉินเลย เพราะแม่เราชอบขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างไปไหนต่อไหนไกลๆ ซึ่งสภาพรถมันก็ไม่ค่อยดีแล้ว เราเตือนตลอดว่าอย่าขับ แต่แม่ก็ไม่ฟัง บอกว่าพระช่วยให้รอดจากอุบัติเหตุบ้าง กุมารทองช่วยนำทางไม่ให้หลงบ้าง ฯลฯ
        
           แล้วมันก็เกิดจริงๆ แม่รถเสียกลางทาง ไม่มีตังค์จ่ายค่าซ่อมรถ 3,300 บาท ทักมาหาเรา เราบอกว่าเห็นมั้ย พระที่เช่ามาก็ไม่ได้มาช่วยจ่ายค่าซ่อมรถ มีแต่เรานี่แหละที่เป็นคนจ่าย ซึ่งเราก็ไม่ได้มีมากค่ะ เพราะจ่ายหนี้ไปเป็นแสนแล้ว เริ่มมาตั้งหลักเก็บได้ไม่เท่าไหร่ แต่จะทิ้งแม่ไว้กลางถนนก็ไม่ได้ เราเลยบอกว่าเดี๋ยวเอาค่ากินทั้งเดือนให้ไปก่อน ถ้าแม่ไม่คืนเราก็ไม่ตังค์กินข้าวค่ะ นึกว่าแม่จะเข้าใจ ผ่านไปไม่กี่ชม. แม่ทักมาบอกว่าโอนให้แม่อีก 200 บาท เราบอกว่าเราเหลือ 200 กว่าบาท ไม่คิดให้เราไว้กินข้าวเลยเหรอ เหมือนแม่คิดว่าเราเป็นเครื่อง ATM ที่พอไม่มีเมื่อไหร่ก็มาเอาได้ เหมือนแม่คิดว่าเรารวย เราซื้อผ้าให้แม่ ซื้อของให้แม่ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ซื้อมาหลายปีแล้ว มีอะไรในห้องเราแม่ก็ชอบมาเอาไป บอกว่าให้แม่นะ ทั้งที่เราแทบไม่มีแล้ว แต่แม่ก็ยังคิดว่าเรารวย
       
           ตอนนี้เราเลยชาเลนท์ตัวเองว่า 200 บาทที่มีเราจะอยู่ได้กี่วัน แม่บอกเดี๋ยวแม่คืนๆ ไม่รู้ครั้งนี้มันจะเป็นคำพูดลมๆแล้งๆอีกมั้ย ถ้าไม่คืนอีกเราอีกอดอ่ะค่ะ อยากลองดูว่าคำพูดที่แม่อวยพรทุกครั้งเวลาได้อะไรว่ารักนักรักหนา พระคุ้มครอง เทวดาคุ้มครอง ดูว่าแม่จะคุ้มครองเราก่อนมั้ย หรือปล่อยให้เราอดตาย

           ปล. ความจริงเรายังมีเงินฉุกเฉินอีกบัญชีค่ะ แต่ครั้งนี้อยากทดสอบดู อาจจะถ่ายมาม่า หรือ ไข่ต้ม ไปให้แม่ดูทุกวัน แม่อาจจะยอมเชื่อว่าเราจน ทำแบบนี้แม่อาจจะเก็บเงินได้ขึ้นมาบ้างค่ะ ถ้ารู้ว่าเราไม่มีเงินจริงๆ ไม่งั้นแม่คงคิดว่าเราเป็นกระเป๋าสำรองของแม่ไปตลอดค่ะ


           หรือใครมีวิธีอื่น ช่วยเสนอเราหน่อย ขอบคุณค่ะ