สวัสดีครับ เข้าเรื่องเลย ครอบครัวนี้มีกัน 7 คน พ่อ-แม่ และพี่น้องรวมผมก็ 5 คน ทางบ้านประกอบอาชีพค้าขาย ปรกติคนงานจะมีแค่ 1 คน นอกนั้นคือช่วยกันทำงาน แล้วพอมาช่วงพี่ใหญ่ไปบวชให้ พ่อ-แม่ตามอายุครบเพื่อทดแทนบุญคุณ ส่วนพี่รองก็ได้แฟนเรียนจบก็ออกไปทำงานกับแฟน ตามด้วยพี่คนที่ 3 ก็ไปทำงานต่างจังหวัด จะเหลือแค่ผมกับน้องสาวสุดท้อง อยู่มาวันหนึ่งแม่เกิดอาการป่วย ซึ่งหมอวินิฉัยมาว่าเป็นไตระยะสุดท้าย ด้วยความที่ผม(เจ้าของกระทู้) ยังไม่มีแฟน งานก็ยังทำแค่พาสไทม์ แม่เลยขอให้ออกมาช่วยดูแล ผมเห็นว่าอย่างน้อยดูแลทดแทนบุญคุณก็เลยดูๆกันไป ส่วนน้องสาวแต่งงานเสร็จก็ด้วยความที่เพิ่งแต่งเสร็จก็เลยตกลงกันว่า จะทำงานที่บ้านขอค่าแรงเพื่อเลี้ยงลูก(ตอนนั้นลูกพึ่งออก) ส่วนเขยแกไปทำงานไต้หวัน ผ่านไป 4 ปี ลูกโต ด้วยความที่ค่าใช้จ่ายเยอะ ไหนจะค่าปากท้องครอบครัว ค่าไฟ ค่างวดรถ ค่าภาษี เราแปลกใจตรงทำไมสามีแกไม่ส่งเงินมาให้น้องใช้ เพราะค่าเลี้ยงเด็กมันค่าใช้จ่ายเยอะมาก ถามน้อง น้องให้เหตุผลมาว่าสามีแกกลัวแกเอาเงินไปใช้ฟุ่มเฟือย เราก็เอะใจล่ะ(ทำไมไม่ช่วยออกค่าใช้จ่าย เหมือนหวังให้เรากับพ่อแม่เลี้ยง ทั้งๆที่ลูกก็ลูกตัวเอง) หลังจากเข้าปีที่ 5 สามีแกกลับมาจากทำงานต่างประเทศ เรากับพ่อและแม่ ตกลงกันว่าจะเลิกจ้างน้องเพราะค่าใช้จ่ายเยอะไม่พอจ้าง ลำพังจ้างน้องกับเขยก็ตกวันละ 800 ส่วนผมได้แค่ 300 โดยพ่อให้เหตุผลมาว่าที่ให้เยอะเพราะ เขาต้องเลี้ยงลูก เราต้องเสียสละ(ผมเหวอเลยในตอนนั้น) คือค่าไฟ ค่าเน็ต ค่านู้นนี่ ไม่ออกช่วยครอบครัวผมเลย ได้เยอะกว่าเพิ่มเติมคือสร้างภาระค่าใช้จ่ายทวีคูน ผมต้องสละเงินทำงานได้บ้างไม่ได้บ้างตามค่าใช้จ่ายเพื่อดูแลครอบครัวกับอีก 1(เขยสบายตัวเลย ไม่ช่วยออกค่าไร เน้นทำงานแล้วอู้ไปนอนในบ้าน ซึ่งก็บ้านครอบครัวผม) เป็นแบบนี้สักระยะ พอเลิกจ้าง น้องกับเขยก็ออกไปขายบะหมี่เกี๊ยว สุดท้ายเจ๊ง ก็เลยกลับมากินนอนเหมือนเดิม ทั้งผัวเมีย น้องผมตั้งท้องคนที่ 2 แต่โกหกครอบครัวว่าแค่อ้วน ทีนี้เขยก็ไปเรียนเพื่อไปทำงานเกาหลี ผมเอะใจตั้งแต่เขยจะไปเกาหลีล่ะ เพราะตอนท้องคนแรกเขยก็ทำกับเราแบบนี้ เมียท้อง ตัวเองปัดรับผิดชอบ(หนีไปทำงานนอก&เงินก็ไม่เคยส่งมาแบ่งเบาภาระให้เมียตัวเอง) เน้นวางไข่ ให้เมียมาอาศัยกินนอนบ้านผม ให้ผมและพ่อและแม่ที่ป่วยต้องมารับเคราะห์เลี้ยง พอผมมารู้ความจริง ผมบ่นให้พ่อว่า บอกให้รู้ตัวหน่อย จะมาอยู่แบบนี้ ค่าใช้จ่ายเยอะและช่วงนี้เศรษกิจไม่ดี ลำพังค่าใช้จ่ายบ้านเราก็เยอะอยู่แล้ว จะต้องมาเลี้ยงครอบครัวนี้หรอ ช่วยบอกพ่อ-แม่ฝั่งเขยหน่อย ลูกชายขี้เกียจ งานไม่ค่อยทำ เน้นกินแรงคนในครอบครัวอย่างเดียว เงินก็ได้เยอะกว่าเราอีก เงินค่าไฟก็ไม่ช่วยออก พอมีปัญหาก็หลบหลังน้องเราตลอด พ่อก็บอกเดี๋ยวไปคุยให้ สุดท้ายเหมือนเดิม ตื่น 10 โมง ทำงานเลิกก็หนีเข้าไปนอน ค่าแรงได้เยอะกว่าเรา เราทำงานแทบตายได้แค่ 300 เพราะต้องเสียสละ สุดท้ายจุดแตกหักมาถึง วันนั้นผมทำงานเหนื่อยมาก แบบลูกค้าเข้าเยอะสุดๆ ของล้างเต็มร้าน ส่วนน้องก็ไปตากผ้านะแต่มีแต่ของตัวเองกับเขย เราเลยบอกว่าตากให้เราบ้างที แต่คำตอบได้ยินกลับบอกว่า “ไปตากเองสิ ของคนละครอบครัว เราก็อยู่ส่วนของเรา ก็อยู่ส่วนของ” ผมนี่ปรี๊ดเลย คือตลอดเวลาเขยมันไปทำงานไต้หวันเงินไม่เคยส่ง เงินมันใช้ก็เงินผมกับพ่อทำงานช่วยกันเพื่อดูแลแม่ป่วยๆ ท้ายสุดผมเก็บกระเป๋าออกบ้านมาเลย เพราะรู้สึกว่าเราจะเสียเวลาไปเพื่อดูแลภาระแทนคนอื่นทำไม ลูกเราก็ไม่ใช่ อีกอย่างตัวเราอายุก็มากขึ้นแต่ชีวิตไม่มีเป็นชิ้นเป็นอันสักอัน ต้องมาเลี้ยงลูกของไอ้เขยที่หมาไม่llดn แบบนี้หรอ? อยากจะถามทุกคนว่าแบบนี้มันสมควรหรือ? มีท้องแต่เอามาฝากให้ผมกับพ่อดูแลจนโต?