เรื่องนี้ถือว่าเป็นการระบายความเครียดและขอความคิดเห็นเราว่าเราเป็นโรคทางจิตอะไรหรือเปล่าค่ะ?
เราเกลียดย่าของเราค่ะไม่เข้าตัวเองเหมือนกันว่าทำไมย่าชอบด่าเราพูดสิ่งที่ทำให้เราเกลียดย่ามากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเปรียบเทียบเรากับญาติพูดว่าเราเป็นเด็กไม่ดีหยาบคายบ้าง ทุกครั้งที่มาบ้านจะไม่อยากพูดด้วยหรือไหว้ย่าเลยเพราะเหนื่อยที่จะเห็นหน้าแล้ว อีกอย่างคือย่าเราเป็นหัวโบราณมากกกก จะย้อมผมก็ย้อมไม่ได้บอกว่าจะย้อมไปทำไมย้อมแล้วจะฉลาดขึ้นหรือไง หรือนิสัยของเราที่ชอบอยู่เงียบๆไม่ค่อยอยากคุยกับใครจนหาว่าเราไม่มีมารยาทแต่จริงคือเราแค่เขินไม่รู้ว่าจะคุยยังไงเฉยๆ หรือว่าเรื่องการเรียนก็บอกว่าพี่คนนี้ฉลาดทำไมไม่เอาเค้าเป็นตัวอย่าง ทุกวันจะทะเลาะกันตลอดทะเลาะในเรื่องไร้ สาระมากเถียงกันไปมาตะคอกใส่กันตลอด จนทำให้เราเกลียดย่ามาตลอดแล้วก็เครียดว่าเมื่อไว้จะได้ออกจากบ้านบ้านนี้สักทีแต่ก็ไม่เคยเอาเรื่องที่เครียดไปพูดให้ใครฟังมันเลยสะสมมาเรื่อยๆสะสมมาตลอด
จนวันนึงย่าเอาเรื่องไม่ดีแล้วหาว่าเราเป็นคนทำไปพูดให้คนอื่นฟังแล้วคนด่าเราว่าเราเป็นคนไม่ดีไม่มีมารยาทแล้วไหนจะด่าว่าแม่ไม่สั่งอีก ได้ยินแล้วจากตอนแรกที่ไม่ชอบย่าอยู่แล้วยิ่งเกลียดจนอยากจะตบหน้าแล้วกระแทกหัวย่าให้ตายๆตรงนั้นไปเลย โกรธมากกกโกรธในหลายๆเรื่องที่สะสมมาทั้งหมด แค่เห็นหน้าย่าก็ไม่อยากจะมองหน้าเลยยิ่งเห็นยิ่งเกลียดมากกว่าเดิม เกลียดจนถึงขั้นถ้าย่าจะตายก็ตายไปเถอะไม่สนใจแล้วถ้าตายไปก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรกับเรา เพราะอีกอย่างเรา18แล้วค่ะจะไปมหาลัยแล้วก็ชอบคิดว่าถ้าเขาตายไปก็คงไม่เป็นปัญหาอะไรอีกแล้วดีไม่ดีตายไปยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นอิสระเลยค่ะ
เราเป็นบ้าอะไรหรือเปล่าค่ะเราควรพบจิตเวชมั้ยค่ะ?
เกลียดย่าจนอยากจะให้เขาตายๆไปเลย เราเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ
เราเกลียดย่าของเราค่ะไม่เข้าตัวเองเหมือนกันว่าทำไมย่าชอบด่าเราพูดสิ่งที่ทำให้เราเกลียดย่ามากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเปรียบเทียบเรากับญาติพูดว่าเราเป็นเด็กไม่ดีหยาบคายบ้าง ทุกครั้งที่มาบ้านจะไม่อยากพูดด้วยหรือไหว้ย่าเลยเพราะเหนื่อยที่จะเห็นหน้าแล้ว อีกอย่างคือย่าเราเป็นหัวโบราณมากกกก จะย้อมผมก็ย้อมไม่ได้บอกว่าจะย้อมไปทำไมย้อมแล้วจะฉลาดขึ้นหรือไง หรือนิสัยของเราที่ชอบอยู่เงียบๆไม่ค่อยอยากคุยกับใครจนหาว่าเราไม่มีมารยาทแต่จริงคือเราแค่เขินไม่รู้ว่าจะคุยยังไงเฉยๆ หรือว่าเรื่องการเรียนก็บอกว่าพี่คนนี้ฉลาดทำไมไม่เอาเค้าเป็นตัวอย่าง ทุกวันจะทะเลาะกันตลอดทะเลาะในเรื่องไร้ สาระมากเถียงกันไปมาตะคอกใส่กันตลอด จนทำให้เราเกลียดย่ามาตลอดแล้วก็เครียดว่าเมื่อไว้จะได้ออกจากบ้านบ้านนี้สักทีแต่ก็ไม่เคยเอาเรื่องที่เครียดไปพูดให้ใครฟังมันเลยสะสมมาเรื่อยๆสะสมมาตลอด
จนวันนึงย่าเอาเรื่องไม่ดีแล้วหาว่าเราเป็นคนทำไปพูดให้คนอื่นฟังแล้วคนด่าเราว่าเราเป็นคนไม่ดีไม่มีมารยาทแล้วไหนจะด่าว่าแม่ไม่สั่งอีก ได้ยินแล้วจากตอนแรกที่ไม่ชอบย่าอยู่แล้วยิ่งเกลียดจนอยากจะตบหน้าแล้วกระแทกหัวย่าให้ตายๆตรงนั้นไปเลย โกรธมากกกโกรธในหลายๆเรื่องที่สะสมมาทั้งหมด แค่เห็นหน้าย่าก็ไม่อยากจะมองหน้าเลยยิ่งเห็นยิ่งเกลียดมากกว่าเดิม เกลียดจนถึงขั้นถ้าย่าจะตายก็ตายไปเถอะไม่สนใจแล้วถ้าตายไปก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรกับเรา เพราะอีกอย่างเรา18แล้วค่ะจะไปมหาลัยแล้วก็ชอบคิดว่าถ้าเขาตายไปก็คงไม่เป็นปัญหาอะไรอีกแล้วดีไม่ดีตายไปยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นอิสระเลยค่ะ
เราเป็นบ้าอะไรหรือเปล่าค่ะเราควรพบจิตเวชมั้ยค่ะ?