แต่ก่อนเราก็ได้รับการสอนมาให้ประหยัดกินประหยัดใช้นะ สอนแบบให้กินและใช้ของถูกที่สุดไม่เน้นคุณภาพ
หรือถ้าไม่จำเป็นก็อดไปเลย อดทนไม่กินไม่เปิดแอร์ทนร้อน ขึ้นรถก็เอาแบบถูกสุด ยืนได้ยืนไป ทั้งรถทัวร์รถไฟ
คนรุ่นก่อนเค้าสอนมาแบบนั้นโดยเฉพาะคนจน เพราะความจนมันน่ากลัว จนกลายมาหลอกหลอนคนจนตาย

ตัวเรามีมุมมองชีวิตที่ไม่เหมือนกัน ในตอนที่เรายังขอเงินพ่อแม่เราปฏิบัติตามนะ แม้เราจะมองว่าบางอย่างมัน
ไม่คุ้ม เช่นจ่ายเพิ่มอีก 10 บาทก็ได้นั่งรถแอร์แล้ว กับเวลาที่รอมันเสียไปเปล่าประโยชน์ เราไม่เคยขอให้ที่บ้าน
ซื้ออะไรให้เลย ของเล่นตุ๊กตาเสื้อผ้า เพราะมันสิ้นเปลือง และเราไม่เคยโกรธน้อยใจโทษพ่อแม่ด้วย พี่เรามีบ้าง

เรามาใช้จ่ายตอนหาเงินเองได้นี่ล่ะ ก็เริ่มใช้ตามวงเงินที่หาได้คือไม่มีหนี้ ใช้หมดก็หาใหม่ เราเริ่มทำงานพิเศษ
ตั้งแต่ตอนเรียนจนมาช่วงเรียนจบเริ่มหาเงินจริงจัง ไม่กี่เดือนเราก็หาเงินได้หลายหมื่น งานจ้างบางที 4-5 หมื่น
งานเล็กๆน้อยๆอีก 2-3 หมื่น รายได้เริ่มเยอะ แน่นอนเรากินใช้เต็มที่เน้นสุขสบาย หิวซื้ออยากได้อะไรซื้อ ร้อนก็
เปิดแอร์ ใช้ชีวิตต่างจากคนในบ้านเราทุกอย่าง พี่เราก็อยากใช้แบบนี้นะแต่ติดตรงความงกและการสั่งสอนมา
ช่วงแรกไม่กล้าใช้เงินก็ยังอดทนแบบเดิม มองดูเราใช้เงินก็มีเตือนว่าชีวิตจะลำบากนะ ใช้เงินแบบนี้ กลัวนั้นนี่

เราบอกจะลำบากยังไงก็หาเงินไปสิ หามาแสนเราใช้ 3-4 หมื่น เหลือก็เอาไปลงทุน เราสร้างกิจการค่อนข้างเยอะ
ทำงาน 25 ปี เราสร้างทรัพย์สินขึ้นมา 30 ล้าน เรียกว่าไม่เคยหยุด บ้านเราไม่มีใครทำหรือเก่งธุรกิจทุกคนเลยมี
แต่ความกลัว กว่าจะปรับตัวและเริ่มซื้อความสบายให้ตัวเองก็แก่แล้ว ทุกวันนี้พี่เราแม่เราไม่ประหยัดแล้ว ใช้เท่า
ที่จำเป็น ร้อนก็เปิดแอร์แต่ก่อนอดทนร้อน อดทนทำไม ประหยัดค่าไฟได้ไม่ถึงพัน หิวก็ทนตอนนี้พี่เรามันสั่งอาหาร
สนุกสนาน เราก็มีแซวไม่เก็บเงินไว้เหรอหลานจะได้มรดกเยอะๆ 555 คนเรามันต้องไม่ตึงเกินไป และไม่ฟุ่มเฟือย
เกินไป มีคนแบบนี้นะที่ไม่กล้าใช้เงินกลัวจนแต่ยอมลำบากจนตาย รุ่นพ่อแม่เราเป็นกันเยอะ กลัวลูกลำบากด้วย

ส่วนคนที่ใช้เงินเกินตัวฟุ่มเฟือย เราเห็นอยู่แล้วว่ามีชีวิตอย่างไรเราคงไม่เลียนแบบหรอก เราหาเงินมาใช้เพื่อความ
สุขสบายของเราและครอบครัว ใครจะว่าหรือวิจารณ์อย่างไงเราไม่สนนะ เพราะในชีวิตเราไม่เคยไปขอเงินใครเลย
ถ้าเราบริหารชีวิตเราได้ดี จะใช้อะไรเราพอใจก็ใช้เลย ชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกัน เราจะไม่ไปยุ่งกับคนอื่นถ้าไม่ได้
มาสร้างความเดือดร้อนให้เรา ใครอยากประหยัดมองว่าสิ่งนั้นแพงฟุ่มเฟือย ไม่ใช้เก็บไว้มากก็ดีเพื่อตัวเราเองนะ

เราถือว่าเราหามาใช้ด้วยตัวเองไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่ถ้ามาขอเงินเราไม่ให้แล้วในชีวิตเราเคยช่วย
คนเรื่องเงินมาเยอะมาก ตอนนี้ก็ยังช่วยอยู่ให้คนที่จำเป็น แต่อีพวกจะมาขอยืมเยอะนิสัยเสียพอให้ก็ไม่คืน พอไม่ให้
ก็ด่าว่าแล้งน้ำใจเลิกคบเลิกติดต่อไปจะหมดแล้วใช้ชีวิตเป็นภาระคนอื่น บางคนเคยมาสอนเราด้วยนะว่าให้ประหยัด
การใช้เงินส่วนตัวที่เราหามามันเป็นเรื่องของเรานะ จะใช้เท่าไหร่เหลือเท่าไหร่เราคิดเองได้ เห็นกินดีอยู่ดีเป็นห่วง 55

สุดท้ายพฤติกรรมการใช้เงินมันต้องมาจากการใช้ไม่เกินตัว คนเราต้องรู้ศักยภาพตัวเอง เราไม่มีแนวคิดจะไปขอยืม
เงินคนอื่นไร้ศักดิ์ศรี ขนาดพ่อแม่เรายังไม่อยากยืม บางทีเค้าจะช่วยจะให้ยังบอกเราคิดมากเงินพ่อแม่ก็เหมือนเงินลูก
เราหยิ่ง อิอิ เอาไว้เดือดร้อนจริงเราถึงจะขอ คนที่วินัยทางการเงินเสียมันเป็นเหมือนวัฏจักรนะ วนกลับมาเรื่อยๆช่วย
ไปไม่นานก็หมดอีก ไม่รู้มันใช้ชีวิตกันยังไง พ่อแม่เราเค้ากลัวเราเป็นแบบนี้ถึงมองว่าการใช้เงินซื้อความสบายมันผิด
ทั้งที่เราว่าเราใช้เงินน้อยกว่าคนทั่วไปอีก หาได้แสนใช้ไม่เกิน 3 หมื่น หาได้ล้านใช้แสนเดียว นี่ก็ประหยัดแล้วนะ อิอิ