ใบที่ ๑๓
หนักแน่น
ใบสิบเจ็ดระเห็จไปหลายหมื่นลี้
เหมือนว่าวที่ลอยสุดหล้าฟ้าเชี่ยว
เสี่ยงฟ้าก้องกัมปนาทหวาดจริงเจียว
ช่างหวาดเสียววิญญาณ์น่าพรั่นพรึง
แม้กระนั้นไม่ปล่อยให้ถอยเถื่อน
ยึดป่านไว้ไม่เขยื้อนคงไม่ถึง
กับเพลี่ยงพล้ำคะนำล่มล้มลงตึง
ควรคำนึงตระหนักไว้อย่าให้คลาย
การงานเริ่มแล้วเสร็จสำเร็จผล
ญาติทุกคนสมหวังดังมั่นหมาย
อย่าประมาทระวังไว้ทั้งใจกาย
อย่าปล่อยตัวตามสบายเกินไปเอย
(ร่วมอุปสมบท “บวช”)