เรามีเรื่องอยากเล่า พร้อมๆกับปรึกษาขอ งดดราม่านะคะเพราะทางนี้เจอดราม่ามาเยอะแล้ว คือเราคบกับคนๆนึงจนปัจจุบันเปิดตัวเป็นแฟนกันแล้วค่ะ เราคบกับคนๆนี้แตกต่างจากคนก่อนๆที่เราเคยเจอ ต้องเท้าความก่อนว่าก่อนหน้านี้เรามีแต่คนคุยยังไม่เคยเรียกใครว่าแฟนเลย ที่เข้ามามันจะเป็นอารมณ์แบบว่า เราชอบเค้า เค้าไม่ชอบเรา เราไม่ชอบเค้าเค้าชอบเรา เป็นแบบนี้ค่ะ มันไม่มีอะไรที่จูนตรงกันเลย แต่ส่วนใหญ่ที่เจอมากๆ จะเป็นอารมณ์แบบคนเข้ามาค่ะ แต่เข้ามาในรูปแบบไม่จริงใจ ไม่จริงจังกับเรามากกว่า มาเพื่อเตาะเล่นๆค่าเวลา มาเพื่อแก้เหงาหาคนคุย มาเพื่อแอบแฟนมาคุย มาเพื่อในรูปแบบมิจฉาชีพ ประมาณนี้ค่ะ แต่เราเป็นคนที่เวลาถ้าเราไม่รู้สึกดีเราก็คุยด้วยได้นะแต่เราจะไม่ล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นเลย แต่ถ้ารู้สึกดีให้ใจไปเต็มที่ใส่ใจสุดๆ แต่เราไม่เคยได้รับความรู้สึกใส่ใจกับมาเลย เจอแต่ล้อเล่นความรู้สึกเราทั้งนั้น 
    จนวันนึงเราผิดหวังจากคนก่อนแล้วมาเจอกับแฟนคนปัจจุบันเราคุยกันแบบทุกอย่างเข้ากันง่าย ได้ดี ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งคู่เลย ไม่เคยทะเลาะ ไม่เคยทำให้เราร้องไห้ ไม่เคยทำให้เราต้องทุ่มเทอยู่ฝ่ายเดียว ไม่ทำให้เราต้องเหนื่อยวิ่งตาม เราทำอะไรให้เค้ามองว่ามันเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับเค้าตลอด ซึ่งเรายอมรับนี่คือครั้งแรกที่เรารู้สึกดีมากๆ แล้วเข้าใจคำว่าถ้าเรารักถูกคนมันจะไม่เหนื่อย และถ้าเราเจอคนที่คิดเหมือนกัน รู้สึกแบบเดียวกันมันก็จะไม่เหนื่อยเช่นกัน ซึ่งเราตกลงกับแฟนว่าเราจะจับมือไปด้วยกันคบกันให้นานๆ ซึ่งแฟนก็ผิดหวังในความรักมาเหมือนกันเค้าจึงเข้าใจเราค่ะ แต่คบกันไปซักพักเราก็พาเค้ามาเจอที่บ้าน เจอแม่กับทุกคนในบ้าน ซึ่งทุกคนที่บ้านเราเค้าก็ดูเข้ากันกับแฟนเราได้ดี ชมแฟนเราว่ามีมารยาท เป็นเด็กน่ารัก เราดีใจมากที่ทุกคนทั้งแฟน ทั้งครอบครัวเรา เค้าเข้ากันได้ดี ซึ่งตอนแรกเรายอมรับที่เราจะพาแฟนมาบ้านแอบกดดันเหมือนกัน เครียดมากว่าจะเข้ากันได้มั้ย เราลืมบอกทุกคนไปค่ะ ว่าแฟนเราอยู่คนละจังหวัดกับเรา คนละภาคกันเลยค่ะ แอบไกลอยู่แต่แฟนบอกมันไม่ใช่ปัญหา คู่อื่นยังคบได้นานเลย และแฟนเราทำอาชีพบริษัทเอกชนที่จ.บ้านตัวเอง เราเป็นข้าราชครูบรรจุค่ะอยู่ที่จ.บ้านเกิด  กลับมาที่พามาบ้านนะคะ หลังจากนั้น เค้ากลับบ้านเค้า ส่วนใหญ่เราก็จะใช้วิธีการวิดีโอคอลหากันตลอด ทักหากัน มีเรื่องคุยกันทุกวัน เราสัญญากันว่าเราจะซื่อสัตย์ต่อกัน ทำอะไรก็จะต้องบอก ต้องคุยทุกวัน ห้ามขาดการติดต่อ เค้าก็ทำได้นะคะทุกอย่างเลย เรายอมรับเรามีความสุขกับคนนี้มากจริงๆ ถึงแม้จะมีปัญหาเรื่องระยะทาง แต่เราก็จะมองไม่ใช่ปัญหาเพราะเดึ๋ยวนี้คิดถึงก็แค่ขึ้นเครื่อง หรือรถ รถไฟก็สะดวกแล้ว และเราก็ไม่อยากให้เค้ารู้สึกแย่ด้วย พูดง่ายๆไม่อยากเสียเค้าไป เพราะกว่าจะเจอคนที่ตรงใจทั้งคู่มันไม่ง่ายเลย
      พี่น้องเราแต่ละคนก็มีแฟนกันหมดแล้วนะคะ อาชีพดีเหมือนกัน ข้าราชการทั้งคู่ อีกคู่ก็หมอกับวิศวะ อีกคู่ก็ทหารกับครู แต่ของเราราชการกับพนง.บริษัท เราว่าก็ไม่ได้แย่นะ อย่างน้อยเค้าก็มีอาชีพเลี้ยงตัวเอง แต่ปัญหามันอยู่ตรงนี้คือเราสงสัยมากเวลาที่พี่น้องเรามีแฟนทุกคน ไม่เคยมีพ่อแม่ ญาติคนไหนพูดทำให้หนักใจเลย แถมบางคู่ก็เชียร์ให้แต่งงานกันด้วย บางทีคู่น้องบางคนอยู่ไกลกันคนละจังหวัดเหมือนกันก็ให้ไปมาหากันได้ แต่พอมาคู่เรา พอเรามีแฟนกับไม่มีคนสนับสนุน แถมบอกว่าไหวหรอ อาชีพแบบนี้เราต้องเลี้ยงเค้ามั้ยเวลาที่เค้าลาออก แล้วเวลาแต่งงานกันเราต้องย้ายไปอยู่กับเค้ามั้ย ถ้าย้ายแม่ไม่ให้แต่งนะ เราเลยคิดว่าคบมาขนาดนี้แล้วถ้าไม่ให้แต่ง ไม่ให้เป็นครอบเป็นครัว แล้วจะคบเพื่ออะไร แล้วถ้าไม่ให้ไปหากันบ่อยๆจะเสียเวลาคบไปทำไม เรารู้สึกแย่ว่าที่ผ่านมาเราก็เจอความรักที่ไม่ดีละ เสียใจมาตลอดมีใครอยู่ข้างๆเราเข้าใจความรู้สึกที่เราเจอบบ้างมั้ย พอเราเจอคนนึงที่ตรงใจทั้งคู่ดูแลห่วงใยกันทั้งคู่มีความสุขกันทั้งคู่ อยากให้เราเลิก เปลี่ยนคนหาคนใหม่ (ถ้าหาได้และดีครบทุกอย่างคงไม่โสดขนาดนี้ ซึ่งมันไม่ใช่ใครก็ได้ด้วย)เราเลยรู้สึกว่าทำไมพอเราเจอคนดี คนที่ทำให้เรามีความสุขถึงไม่เหมือนคนอื่นๆบ้างเค้าไม่อยากให้เรามีความสุข สมหวังหรอ อยากให้เราขึ้นคานหรอ เรารู้นะคะว่าอาชีพเค้ามันดูไม่มั่นคงแต่ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะมาเกาะเรานะ เพราะเค้าก็มีธุรกิจค้าขายที่บ้านถึงแม้จะไม่ได้ใหญ่โตแต่เค้าก็ไม่เคยเดือดร้อนมาถึงเรา หรือยืมเงินเราอะไรแบบนี้ แถมเค้าเป็นคนไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย เราเลยอยากรู้ว่าเราจะทำไงกับปัญหานี้คะ แค่ระยะทางเราก็หนักใจอยู่แล้ว ยังมาที่บ้านอีก เราไม่อยากหาใหม่แล้วค่ะ ช่วยบอกหน่อยเราทำไงดี