วันนี้โคตรโชคดี
เดือนก่อนผมถอนต้นไกรมาจากข้างทาง บางคนเรียกต้นเลียบ เรียกให้หรูหน่อยก็"ปิปผลิ" เป็นไม้ในพุทธประวัติ อดีตพระพุทธเจ้านามทีปังกรตรัสรู้ใต้ควงไม้นี้ ยอดอ่อนของมันกินได้ แต่ที่ผมตัดสินใจฉุดมันมาจากครอบครัว เพราะเห็นว่าพุ่มของมันหนาแน่นมาก หากปลูกดีๆนอกจากจะสวยงามแล้ว ยังอาศัยร่มเงาบังแดดให้กับบ้านได้อีกด้วย
ผมบรรจงปักชำมันลงในกะบะทราย รดน้ำเช้าเย็นอยู่เป็นอาทิตย์ จากกิ่งสีเขียวกลายเป็นสีน้ำตาล ไร้สัญญาณชีพและความหวังใดๆ จนผมตัดสินใจดึงกิ่งขึ้นมาดู ไร้วี่แววของรากหรือการแตกยอดใหม่ ผมเหวี่ยงมันทิ้งไปโดยไม่ได้สนใจอีก
เช้านี้ผมรดน้ำต้นไม้ตามปกติ ต้นกล้าทองอุไรเพิ่งขึ้นได้ไม่กี่วัน ต้องประคบประหงมราวเด็กแบเบาะ หยาดน้ำจากฟองน้ำในมือผมค่อยๆไหลเรื่อยลงไปถึงราก ข้างๆมันนั้น ผมสังเกตเห็นต้นไม้อีกชนิดหนึ่งกำลังแตกใบอ่อนเล็กๆ มันดูจุ๋มจิ๋มน่ารักเหมือนอย่างกับเป็นต้นไม้คนแคระ เมื่อสังเกตให้ดี มันคือต้นไกรที่ผมเพิ่งเหวี่ยงทิ้งไปเมื่อไม่กี่วันนั่นเอง ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้สนใจว่ามันจะเป็นหรือตายอีกต่อไป เป็นมันต่างหากที่ปรารถนาจะมีชีวิตอยู่ แอบซึมซับหยาดน้ำที่ผมรดต้นกล้าในทุกๆวัน หล่อเลี้ยงรูปขันธ์จนเติบใหญ่
มันเป็นวันเดียวกับที่ตอต้นลำแพน
ของอาป๊างอกรากสีขาวของมันออกมาใหม่ หลังจากที่ส่วนยอดของมันเหี่ยวแห้งไปแล้ว
ลำแพนต้นนี้อาป๊าเอาพันธ์มาจากแปดริ้ว บอกว่าต้นลำแพนนี่แหละที่จะร่ายมนต์เรียกหิ้งห้อยมาบ้านเราได้
แล้วในคืนหนึ่งบ้านเราก็มีหิ่งห้อยมาจริงๆ
แสงกระพริบของหิ้งห้อยหายไปนานแล้ว หลังจากที่เราตัดสินใจเปลี่ยนพื้นดินทั้งหมดให้กลายเป็นพื้นซีเมนต์ ต้นไม้ทั้งหมดถูกทำลาย
ผมตัดส่วนบนที่เหี่ยวแห้งของต้นลำแพนทิ้งไป แช่น้ำส่วนรากไว้ให้มันแตกตาใหม่
มันเป็นลำแพนต้นสุดท้ายที่เรากู้มาได้ทันก่อนที่รถขุดจะทำลายทุกสิ่ง
แสงหิ่งห้อยจะกลับมาในไม่ช้า
(อาป๊าเสียไปแล้วร่วม 4 ปี)
วันนี้โคตรโชคดี
เดือนก่อนผมถอนต้นไกรมาจากข้างทาง บางคนเรียกต้นเลียบ เรียกให้หรูหน่อยก็"ปิปผลิ" เป็นไม้ในพุทธประวัติ อดีตพระพุทธเจ้านามทีปังกรตรัสรู้ใต้ควงไม้นี้ ยอดอ่อนของมันกินได้ แต่ที่ผมตัดสินใจฉุดมันมาจากครอบครัว เพราะเห็นว่าพุ่มของมันหนาแน่นมาก หากปลูกดีๆนอกจากจะสวยงามแล้ว ยังอาศัยร่มเงาบังแดดให้กับบ้านได้อีกด้วย
ผมบรรจงปักชำมันลงในกะบะทราย รดน้ำเช้าเย็นอยู่เป็นอาทิตย์ จากกิ่งสีเขียวกลายเป็นสีน้ำตาล ไร้สัญญาณชีพและความหวังใดๆ จนผมตัดสินใจดึงกิ่งขึ้นมาดู ไร้วี่แววของรากหรือการแตกยอดใหม่ ผมเหวี่ยงมันทิ้งไปโดยไม่ได้สนใจอีก
เช้านี้ผมรดน้ำต้นไม้ตามปกติ ต้นกล้าทองอุไรเพิ่งขึ้นได้ไม่กี่วัน ต้องประคบประหงมราวเด็กแบเบาะ หยาดน้ำจากฟองน้ำในมือผมค่อยๆไหลเรื่อยลงไปถึงราก ข้างๆมันนั้น ผมสังเกตเห็นต้นไม้อีกชนิดหนึ่งกำลังแตกใบอ่อนเล็กๆ มันดูจุ๋มจิ๋มน่ารักเหมือนอย่างกับเป็นต้นไม้คนแคระ เมื่อสังเกตให้ดี มันคือต้นไกรที่ผมเพิ่งเหวี่ยงทิ้งไปเมื่อไม่กี่วันนั่นเอง ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้สนใจว่ามันจะเป็นหรือตายอีกต่อไป เป็นมันต่างหากที่ปรารถนาจะมีชีวิตอยู่ แอบซึมซับหยาดน้ำที่ผมรดต้นกล้าในทุกๆวัน หล่อเลี้ยงรูปขันธ์จนเติบใหญ่
มันเป็นวันเดียวกับที่ตอต้นลำแพน
ของอาป๊างอกรากสีขาวของมันออกมาใหม่ หลังจากที่ส่วนยอดของมันเหี่ยวแห้งไปแล้ว
ลำแพนต้นนี้อาป๊าเอาพันธ์มาจากแปดริ้ว บอกว่าต้นลำแพนนี่แหละที่จะร่ายมนต์เรียกหิ้งห้อยมาบ้านเราได้
แล้วในคืนหนึ่งบ้านเราก็มีหิ่งห้อยมาจริงๆ
แสงกระพริบของหิ้งห้อยหายไปนานแล้ว หลังจากที่เราตัดสินใจเปลี่ยนพื้นดินทั้งหมดให้กลายเป็นพื้นซีเมนต์ ต้นไม้ทั้งหมดถูกทำลาย
ผมตัดส่วนบนที่เหี่ยวแห้งของต้นลำแพนทิ้งไป แช่น้ำส่วนรากไว้ให้มันแตกตาใหม่
มันเป็นลำแพนต้นสุดท้ายที่เรากู้มาได้ทันก่อนที่รถขุดจะทำลายทุกสิ่ง
แสงหิ่งห้อยจะกลับมาในไม่ช้า
(อาป๊าเสียไปแล้วร่วม 4 ปี)