เราต้องเป็นคนพูดประวัติผู้เสียชีวิตค่ะ เป็นงานของคุณตา ทุกอย่างในบทพูด การนึกถึงทำให้เราไม่สามารถคุมน้ำตาได้เลย
แถมคุณลุงบอกว่าแกเป็นห่วงเรา ให้เราไปพูดให้แกหมดห่วง คือเราพูดไม่ออกค่ะ น้ำตามันไหล ความเชื่อของคนแถวนี้คือเขาไม่อยากให้เราร้องไห้ มันจะเป็นความกังวล เป็นห่วงเรามากกว่าเดิม แต่ทุกอย่างมันกระทันหันมากเกินไปจริงๆ เรายังทำใจไม่ได้ และเป็นงานศพแรกที่เป็นคนในครอบครัวด้วยค่ะ
มีใครสามารถแนะนำวิธีควบคุมน้ำตาหรืออารมณ์ได้มั้ยคะ