ผมมีแฟนอยู่คนนึง ผมคบกันมาเกือบ 8 ปีแล้ว เราคบกันแบบ LDR ครับ อยู่กันคนละจังหวัด เจอกันเดือนละครั้ง แต่ว่าช่วงปีที่ผ่านผมแค่รู้สึกว่าไม่ได้รักเค้า เพราะเวลาการใช้ชีวิตเราต่างกันเกินไป แบบว่าเหมือนเค้าสนใจแต่งาน ไม่สนใจผมเลย รวมถึงตอนเที่ยวกันก็รับสายจากที่ทำงาน ต้องกลับมาแก้งานที่โรงแรมตลอด จนผมรู้สึกว่า มีแฟนก็เหมือนไม่มีเลย เราใช้ชีวิตคนเดียวได้ ก็เลยจบคสพนี้ลงตอนปีใหม่แบบด้วยดี ต่างคนต่างเข้าใจ แยกย้ายไปเติบโต 

แล้วผมมีรุ่นพี่ที่ทำงานคนนึงที่ผมชอบอยู่ ตอนแรกคือทำงานใหม่ๆ ทะเลาะ แซว เล่นด้วยกันตลอด แต่มันก็ฟีลพี่น้อง ขีดเส้นไว้แล้วแหละ จนวันนึงเราดันไปเจอด้านอ่อนแอของเค้า ผมก็เลยเริ่มเห็นใจและเริ่มสนใจในตัวพี่เค้าขึ้นมา รวมถึงเรารู้ว่าตัวเองเหงาและแฟนผมก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลย มันเกิดก่อนที่ผมจะเลิกกับแฟนมาประมาณ 3 เดือน แต่ผมดันไปพูดกับพี่เค้าก่อนที่ผมจะเลิกกับแฟนช่วงก่อนสิ้นปีว่าผมมีความรู้สึกมากกว่าพี่น้อง ผมว่าจะไปจบคสพกับแฟนก่อน แล้วมาเริ่มต้นกับพี่ พี่เค้าก็บอกเป็นไปไม่ได้หรอก พี่คิดกับเราแค่พี่น้อง ผมก็แบบว่าโดนหักอกแล้ว 55555 แต่ก็ตัดสินใจจะไปจบคสพอยู่แล้ว 

ทีนี้ปัญหามันเกิดก่อนหน้านี้แหละครับ ที่ว่าผมเริ่มนอกใจแฟน อาจจะเป็นเพราะผมเหงา + ไม่ได้รักแฟนเก่าแต่แรกแล้ว แต่ผมคบกับเค้าต่อเพราะผมตั้งใจจะบอกเลิกเค้าต่อหน้าในช่วงเวลาที่เหมาะสม เลยยืดเยื้อมานานมาก สุดท้ายกว่าจะได้บอก ก็ปาไปเกือบปีแน่ะ

อาทิตย์ที่แล้วผมไปบอกพี่คนนั้นว่าผมเลิกกับแฟนละนะ สนใจไปเที่ยวกันไหม แบบพี่น้องแหละ ผมแค่อยากทำความรู้จักกันก่อน พี่ก็บอกขอดูก่อน แล้วก็ชวนผมคุยไปเรื่อยเปื่อยเลย ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยชวนคุยสนุกแบบนี้ ผมเองก็รู้สึกว่ามีความหวังล่ะ สามสี่วันก่อนหน้าก็คุยปกติ แต่จู่ๆสองสามวันที่ผ่านมาพี่เค้าก็เปลี่ยนไปเฉยเลย เย็นชา เมินผม คุยไม่มองหน้า พอผมไปถามเค้าเค้าอึดอัดเวลาอยู่กับผม ผมเลยไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดรึเปล่า ผมไม่ได้เข้าไปจีบหรือเร่งเร้าอะไรเลย เพราะตั้งใจว่าจะให้คพสมันค่อยเป็นค่อยไป พอถามว่าอยากคุยอะไรเคลียร์ใจไหม เค้าบอกยังไม่ใช่วันนี้ ผมก็เลยตั้งใจจะปล่อยเค้าไว้จนกว่าเค้าจะพร้อมคุย

จนตอนนั้นถึงตอนนี้ก็ผ่านมาได้ 1 เดือนแล้วครับ ผมลาหยุดไป 10 วันพักใจ เผื่อว่าเค้าจะดีขึ้น แต่ที่ไหนได้ ก็เมินหน้า ไม่สนใจเลย แบบว่าพิมงานในห้องเดียวกันก็ไม่อยากทำ คุยด้วยก็ถามคำตอบคำ เล่นมุกเหมือนเมื่อก่อนก็ไม่สนใจแล้ง แบบว่าทุกอย่างมันดูชัดเจนว่าเค้าไม่อยากมีผมในชีวิตเค้าแล้ว แม้แต่รอยยิ้มต่างๆเค้าก็ไม่มีให้เลย ทำงานด้วยกันได้ไหม ผมก็ไม่แน่ใจเพราะหัวหน้าเหมือนรู้ว่ามีความผิดปกติระหว่างผมกับพี่ ก็เลยจัดให้อยู่คนละส่วนงานกัน ล่าสุดสองวันก่อน คือลงรูปกุมมือกับอีกคนพร้อมตั๋วหนัง แล้วเพื่อนผมก็แอบๆไปถามว่าแฟนเหรอ เค้าก็บอกว่า เพื่อน อิอิ (เพื่อนบ้าอะไรกุมมือกันวะ 55555) 

จริงๆตอนที่เริ่มเงียบใส่ตั้งแต่อาทิตย์แรก ผมก็เริ่มพัฒนาตัวเองไปด้วย ออกกำลังกาย ฟิตหุ่นให้ดีกว่าเดิม ตัดผมทรงใหม่ แต่งตัวให้ดีกว่าเดิม เริ่มทำกิจกรรมใหม่ๆที่ไม่เคยทำ ว่ายน้ำ เดินป่า เที่ยวคนเดียว หาอะไรกินอร่อยๆ พยายามหาความสุขให้ตัวเอง อ่านหนังสือพัฒนาตัวเอง คือเอาง่ายๆ อยากเป็นคนใหม่ที่สดใสและมั่นใจกว่าเดิม คือมันยังเหมือนมีความหวังว่าเราดูแลตัวเองเพื่อหวังว่าวันนึงเค้าจะมาสนใจนะ เป็นคนที่เจ๋งจนเค้าเสียดายอะไรงี้ แต่ผมก็พยายามไม่คิดแบบนั้น เพราะถ้าวันไหนเค้าไม่กลับมา เราเองก็จะเสียสูญแน่นอน พยายามคิดว่าถ้าเรารักตัวเอง เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองแหละ เพราะเราชอบเค้านี่ แต่เค้าไม่ชอบเรา ดังนั้นที่เค้าไม่คุยไม่พูดกับเราก็คงเป็นปัญหาของเค้าละแหละ เราก็ต้องใช้ชีวิตต่อไป 

ผมไม่รู้ว่าที่พี่เค้าอึดอัดใจ เค้าอึดอัดเพราะสับสนในความรู้สึกหรือว่าเค้าเกลียดผมรึเปล่านะ ตอนนี้น่าจะเกลียดแน่ๆแหละ 

แค่แบบ อยากให้มันกลับมาดีเหมือนเดิมน่ะครับ อยากให้รุ่นพี่เค้ากลับมาสนิทเหมือนเดิม หยอกล้อเล่นกันเหมือนเดิม ทำไมกับคนอื่นเค้าทำได้ แต่ทำไมเราเค้าเปลี่ยนไปเลยล่ะ 

ใครมีประสบการณ์แบบผมบ้างไหมครับ อยากรู้จังว่าเค้าจะกลับมาสนใจเราบ้างไหม นานรึเปล่านะ 

ผมเองก็รู้แหละว่าเราต้องเดินหน้าต่อไป อนาคตไม่มีใครรู้เป็นยังไง อยากรอนะ แต่ผมก็ไม่ได้รอเฉยๆ พัฒนาตัวเองเรื่อยๆ แค่หวังว่าวันนึงเค้าจะกลับมาเจอเราในเวอร์ชั่นที่เจ๋งกว่าเดิม ว่าเราเท่ขึ้น เก่งขึ้นและพร้อมที่จะดูแลเค้าเสมอน่ะครับ