สวัสดีค่ะทุกคนที่ผ่านมาอ่านกระทู้นี้ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องหลอนๆของงานกีฬาสีรร.มัธยมที่เราเคยเรียนมา อยู่ภาคอีสาน
ต้องย้อนกลับไปประมาณ 9-10 ปีที่แล้วช่วงนั้นเราอยู่ม.3 ช่วงนั้นรร.มีจัดงานกีฬาสี ถ้าจำไม่ผิดคงเป็นเดือนตุลา-พฤศจิกา ซึ่งนร.ก็มีการซ้อมเชียร์อะไรปกติ ก่อนวันแข่งจริง 1-2 วันเราจำไม่ค่อยได้ เราเป็นประธานแสตนกลางเปิดงาน เราเลยอยู่ดูซ้อมจัดแสตนว่ามันสวยรึป่าว ช่วงนั้นคนก็ซ้อมเชียร์อะไรไปปกติ ประมาณ 5 โมงเย็น เราได้ยินคนตะโกนร้องโวกเวกโวยวายจากหน้าลานพระประธานใหญ่ของรร. ว่าให้ทุกคนมารวมตัวกันเดี๋ยวนี้ เรากับเพื่อนหลายคนก็รีบๆเก็บของวิ่งไป พอไปถึงสิ่งที่เห็นคือมีน้องผญ. ม.2 ร้องไห้ยืนสั่นๆ ซึ่งน้องเป็นนักร้องลูกทุ่งประจำรร. สมมติว่าน้องผญ.ชื่อเอนะ เราก็งงว่าเกิดอะไรขึ้นวะ พี่ประธานก็ตะโกนว่ามาหมดหรือยัง ทั้งครูทั้งนร.ก็มากันแบบงงๆ มองไปรอบๆที่สนามหรืออาคารก็ไม่เห็นมีใครอยู่แล้ว แต่อยู่ๆน้องผญ.ที่ร้องไห้ก็พูดขึ้นมาว่ายังไม่หมด แล้วบอกว่าเหลือคนที่เข้าห้องน้ำอยู่อาคาร 1 ไปตามมันมาแล้วก็มีคนวิ่งไปเรียกซึ่งอาคาร1อยู่หลังหอประชุมเราก็งงว่ารู้ได้ไงวะ ซึ่งมันก็มีคนเข้าอยู่จริงๆเป็นผช.ที่เ้ขาห้องน้ำ พอตามคนนั้นมาเสร็จพี่ประธานก็บอกให้ทุกคนนั่งลง สวดมนต์หน้าพระประธานใหญ่ แล้วก็มีรุ่นพี่แจกธูปให้คนละดอก ควันธูปคือคลุ้งไปหมดเลย คือตอนนั้นจะบอกว่าคนเยอะมากๆ เนื่องจากซ้อมอยู่ก็โดนเรียกมาหมด พอสวดไปสักพักก็มีนร.ผญ. 2 คนเริ่มร้องไห้ นอนลงกับพื้นละร้องกรี๊ดๆ เรากับเพื่อนก็ตกใจว่าเอ้ยมันเป็นอะไรกัน อยู่ๆน้องเอก็พูดขึ้นว่า ทำไมปีนี้พวกไว้ไหว้กู ทำไมไม่บอกกล่าวกู ทำไมถึงเสียงดังกูไม่ชอบเสียงดัง ซึ่งเราก็กลัวมากตอนนั้น แล้วมันเริ่มมืดแล้ว เราเลยรีบๆยื่นธูปให้คุณครูแล้วจะกลับ แต่พี่ประธานบอกว่าห้ามใครเดินออกนอกประตูรร. แต่อาจารย์ผช.ก็บอกนร.กลับเลย มันเป็นอุปทานหมู่ที่ร้องไห้กันไม่ต้องตกใจ รีบกลับเลย จากนั้นคนก็รีบวิ่งแตกตื่นออกจากรร. เรากับเพื่อนก็รีบออกมาจะรอรถกลับบ้าน ส่วนเพื่อนก็กลับรถตู้ประจำทาง ตอนนั้นเวลาก็จะ หกโมงครึ่งแล้ว เรารอข้ามถนนอยู่ อยู่ๆเพื่อนผญ.เราก็ร้องไห้ ร้องแบบไม่มีสติจนเราต้องตบหน้าเพื่อนค่ะ แล้วบอกมันว่าอยากกลับบ้านไปหาพ่อหาแม่ไหม ตั้งสติหน่อย แต่ตอนนั้นเราก็เสียงสั่นแล้วเพราะเราก็กลัวเหมือนกัน แล้วมันก็เริ่มได้สติก็ข้ามถนนกลับบ้านวันนั้นก็ผ่านไป พอวันต่อมาต้องไปรร. เราก็ได้ยินคนเขาพูดกันว่ามีคนเล่นของวันนั้นให้สีตัวเองชนะเชียร์ ลืมบอกไปว่ามี 5 สีนะคะที่รร.ที่ต้องแข่งกัน แต่ตอนนั้นเราก็คิดว่าแค่ขนมปี๊บต้องขนาดนี้เลยหรอ แต่จริงๆแล้วชนะเชียร์มีเงินรางวัน 5,000-10,000 บาท ซึ่งย้อนไป 9-10 ปีที่แล้วก็ถือว่าเยอะอยู่ แล้วปีนั้นเป็นปีที่มีผอ.คนใหม่ย้ายเข้ามา ก็เลยไม่มีการไหว้เหมือนทุกๆปี แล้วตรีมที่แต่ละสีคิดค่อนข้างจะน่ากลัว ไม่ว่าจะเป็นนางนาค หุ่นเชิด(ที่ใช้หุ่นสวมชุดพวกชุดไทยเหมือนหนุมาน)อะไรทำนองนั้นเราจำรายละเอียดไม่ได้ คือสรุปว่าปีนั้นที่จัดคือเป็นตรีมผีๆหลอนๆความเชื่ออะไรแบบนั้นด้วยวันต่อมาวันแข่งจริงถ้าจำไม่ผิด น้องเอคนเดิมเป็นแบบเดิม คราวนี้ถึงกับต้องนิมนต์พระมาในรร.ซึ่งเราเองก็ไม่รู้รายละเอียดมาก และตอนแข่งเชียร์ของสีฟ้าที่ใช้ตรีมเกี่ยวกับพญานาค เด็กบนแสตนก็มีอาการเหมือนโดนผีเข้าจนต้องหยุดการแสดงเชียร์ไปด้วย แล้วน้องเอก็ถูกนำขึ้นรถตู้พร้อมพระออกไป ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าไปไหน แต่ก็จะมีพูดต่อๆกันมาว่าเจ้าที่หรืออะไรต่างๆไม่พอใจเพราะไม่ได้มีการบอกกล่าว และมีการบนหรือทำของ(อันนี้เราเองก็ไม่รู้จริงไหม) และบอกว่าไม่ชอบเด็กนร.ที่ใส่กระโปรงสั้นเวลาไปเรียนที่อาคารนาฎศิลป์ ไม่ชอบเวลาเด็กนร.เสียงดังหรือเดินแรงๆ หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรหรือมีเราเองก็ไม่ทราบแล้ว จนเราขึ้นม.5 เราเป็นสตาฟและประธานสี ต้องมีการซ้อมน้องแสตนเตียมโชว์ ซึ่งเรากับเพื่อน 3 คนและน้องๆได้นัดกันมาซ้อมช่วงปิดเทอมด้วย จำได้ว่าซ้อมที่ห้อง336 ช่วงเดินมาเข้าห้องน้ำต้องผ่านหน้าห้องสมุดที่อยู่ด้านล่างของอาคาร เราก็เห็นแก้วน้ำที่มีข้าวสารและธูปที่ปักและจุดอยู่ 1 ดอก เราก็งงว่าใครหรือภารโรงหรอ ตอนนั้นก็แอบหลอนๆเพราะรร.เงียบมาก แต่ก็ไม่คิดอะไร ซ้อมเสร็จใกล้จะ 4 โมงเย็น พวกเราก็รีบวิ่งลงจากอาคารมาเพราะว่าไฟดับแล้วบรรยากาศหลอนมากๆ เลยบอกน้องๆกลับบ้านแล้วเราก็นั่งอยู่ข้างล่างม้าหินอ่อนตรงข้ามอาคาร มองขึ้นไปบนอาคารทุกห้องปิดประตูหมดยกเว้นห้องที่เราซ้อมคือห้อง336และมืดไปหมด แต่ต้องหลอนอีกครั้งเพราะว่ามองเข้าช่องกระจกบนประตูห้อง 334 มีพัดลมเพดานที่เปิดแล้วหมุนอยู่ห้องเดียวเลย ทั้งๆที่ประตูก็ปิดและไม่มีใครอื่นนอกจากเรากับเพื่อนอีก2คน และน้องๆที่มาซ้อม ไม่ได้ออกจากห้อง 336 เลย แถวที่ต้องเลิกซ้อมเพราะว่าไฟดับแล้วก็เกือบจะ4โมงแล้วแล้วเราก็รีบกลับบ้านแล้วก็นัดน้องซ้อมช่วงเปิดเทอมแทน เพราะมันปิดเทอมแค่2-3อาทิตย์ เรื่องก็มีประมาณนี้ อยู่ๆนึกออกเพราะดูรูปสมัยเรียน55555
งานกีฬาสีหลอนที่จำไม่ลืม
ต้องย้อนกลับไปประมาณ 9-10 ปีที่แล้วช่วงนั้นเราอยู่ม.3 ช่วงนั้นรร.มีจัดงานกีฬาสี ถ้าจำไม่ผิดคงเป็นเดือนตุลา-พฤศจิกา ซึ่งนร.ก็มีการซ้อมเชียร์อะไรปกติ ก่อนวันแข่งจริง 1-2 วันเราจำไม่ค่อยได้ เราเป็นประธานแสตนกลางเปิดงาน เราเลยอยู่ดูซ้อมจัดแสตนว่ามันสวยรึป่าว ช่วงนั้นคนก็ซ้อมเชียร์อะไรไปปกติ ประมาณ 5 โมงเย็น เราได้ยินคนตะโกนร้องโวกเวกโวยวายจากหน้าลานพระประธานใหญ่ของรร. ว่าให้ทุกคนมารวมตัวกันเดี๋ยวนี้ เรากับเพื่อนหลายคนก็รีบๆเก็บของวิ่งไป พอไปถึงสิ่งที่เห็นคือมีน้องผญ. ม.2 ร้องไห้ยืนสั่นๆ ซึ่งน้องเป็นนักร้องลูกทุ่งประจำรร. สมมติว่าน้องผญ.ชื่อเอนะ เราก็งงว่าเกิดอะไรขึ้นวะ พี่ประธานก็ตะโกนว่ามาหมดหรือยัง ทั้งครูทั้งนร.ก็มากันแบบงงๆ มองไปรอบๆที่สนามหรืออาคารก็ไม่เห็นมีใครอยู่แล้ว แต่อยู่ๆน้องผญ.ที่ร้องไห้ก็พูดขึ้นมาว่ายังไม่หมด แล้วบอกว่าเหลือคนที่เข้าห้องน้ำอยู่อาคาร 1 ไปตามมันมาแล้วก็มีคนวิ่งไปเรียกซึ่งอาคาร1อยู่หลังหอประชุมเราก็งงว่ารู้ได้ไงวะ ซึ่งมันก็มีคนเข้าอยู่จริงๆเป็นผช.ที่เ้ขาห้องน้ำ พอตามคนนั้นมาเสร็จพี่ประธานก็บอกให้ทุกคนนั่งลง สวดมนต์หน้าพระประธานใหญ่ แล้วก็มีรุ่นพี่แจกธูปให้คนละดอก ควันธูปคือคลุ้งไปหมดเลย คือตอนนั้นจะบอกว่าคนเยอะมากๆ เนื่องจากซ้อมอยู่ก็โดนเรียกมาหมด พอสวดไปสักพักก็มีนร.ผญ. 2 คนเริ่มร้องไห้ นอนลงกับพื้นละร้องกรี๊ดๆ เรากับเพื่อนก็ตกใจว่าเอ้ยมันเป็นอะไรกัน อยู่ๆน้องเอก็พูดขึ้นว่า ทำไมปีนี้พวกไว้ไหว้กู ทำไมไม่บอกกล่าวกู ทำไมถึงเสียงดังกูไม่ชอบเสียงดัง ซึ่งเราก็กลัวมากตอนนั้น แล้วมันเริ่มมืดแล้ว เราเลยรีบๆยื่นธูปให้คุณครูแล้วจะกลับ แต่พี่ประธานบอกว่าห้ามใครเดินออกนอกประตูรร. แต่อาจารย์ผช.ก็บอกนร.กลับเลย มันเป็นอุปทานหมู่ที่ร้องไห้กันไม่ต้องตกใจ รีบกลับเลย จากนั้นคนก็รีบวิ่งแตกตื่นออกจากรร. เรากับเพื่อนก็รีบออกมาจะรอรถกลับบ้าน ส่วนเพื่อนก็กลับรถตู้ประจำทาง ตอนนั้นเวลาก็จะ หกโมงครึ่งแล้ว เรารอข้ามถนนอยู่ อยู่ๆเพื่อนผญ.เราก็ร้องไห้ ร้องแบบไม่มีสติจนเราต้องตบหน้าเพื่อนค่ะ แล้วบอกมันว่าอยากกลับบ้านไปหาพ่อหาแม่ไหม ตั้งสติหน่อย แต่ตอนนั้นเราก็เสียงสั่นแล้วเพราะเราก็กลัวเหมือนกัน แล้วมันก็เริ่มได้สติก็ข้ามถนนกลับบ้านวันนั้นก็ผ่านไป พอวันต่อมาต้องไปรร. เราก็ได้ยินคนเขาพูดกันว่ามีคนเล่นของวันนั้นให้สีตัวเองชนะเชียร์ ลืมบอกไปว่ามี 5 สีนะคะที่รร.ที่ต้องแข่งกัน แต่ตอนนั้นเราก็คิดว่าแค่ขนมปี๊บต้องขนาดนี้เลยหรอ แต่จริงๆแล้วชนะเชียร์มีเงินรางวัน 5,000-10,000 บาท ซึ่งย้อนไป 9-10 ปีที่แล้วก็ถือว่าเยอะอยู่ แล้วปีนั้นเป็นปีที่มีผอ.คนใหม่ย้ายเข้ามา ก็เลยไม่มีการไหว้เหมือนทุกๆปี แล้วตรีมที่แต่ละสีคิดค่อนข้างจะน่ากลัว ไม่ว่าจะเป็นนางนาค หุ่นเชิด(ที่ใช้หุ่นสวมชุดพวกชุดไทยเหมือนหนุมาน)อะไรทำนองนั้นเราจำรายละเอียดไม่ได้ คือสรุปว่าปีนั้นที่จัดคือเป็นตรีมผีๆหลอนๆความเชื่ออะไรแบบนั้นด้วยวันต่อมาวันแข่งจริงถ้าจำไม่ผิด น้องเอคนเดิมเป็นแบบเดิม คราวนี้ถึงกับต้องนิมนต์พระมาในรร.ซึ่งเราเองก็ไม่รู้รายละเอียดมาก และตอนแข่งเชียร์ของสีฟ้าที่ใช้ตรีมเกี่ยวกับพญานาค เด็กบนแสตนก็มีอาการเหมือนโดนผีเข้าจนต้องหยุดการแสดงเชียร์ไปด้วย แล้วน้องเอก็ถูกนำขึ้นรถตู้พร้อมพระออกไป ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าไปไหน แต่ก็จะมีพูดต่อๆกันมาว่าเจ้าที่หรืออะไรต่างๆไม่พอใจเพราะไม่ได้มีการบอกกล่าว และมีการบนหรือทำของ(อันนี้เราเองก็ไม่รู้จริงไหม) และบอกว่าไม่ชอบเด็กนร.ที่ใส่กระโปรงสั้นเวลาไปเรียนที่อาคารนาฎศิลป์ ไม่ชอบเวลาเด็กนร.เสียงดังหรือเดินแรงๆ หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรหรือมีเราเองก็ไม่ทราบแล้ว จนเราขึ้นม.5 เราเป็นสตาฟและประธานสี ต้องมีการซ้อมน้องแสตนเตียมโชว์ ซึ่งเรากับเพื่อน 3 คนและน้องๆได้นัดกันมาซ้อมช่วงปิดเทอมด้วย จำได้ว่าซ้อมที่ห้อง336 ช่วงเดินมาเข้าห้องน้ำต้องผ่านหน้าห้องสมุดที่อยู่ด้านล่างของอาคาร เราก็เห็นแก้วน้ำที่มีข้าวสารและธูปที่ปักและจุดอยู่ 1 ดอก เราก็งงว่าใครหรือภารโรงหรอ ตอนนั้นก็แอบหลอนๆเพราะรร.เงียบมาก แต่ก็ไม่คิดอะไร ซ้อมเสร็จใกล้จะ 4 โมงเย็น พวกเราก็รีบวิ่งลงจากอาคารมาเพราะว่าไฟดับแล้วบรรยากาศหลอนมากๆ เลยบอกน้องๆกลับบ้านแล้วเราก็นั่งอยู่ข้างล่างม้าหินอ่อนตรงข้ามอาคาร มองขึ้นไปบนอาคารทุกห้องปิดประตูหมดยกเว้นห้องที่เราซ้อมคือห้อง336และมืดไปหมด แต่ต้องหลอนอีกครั้งเพราะว่ามองเข้าช่องกระจกบนประตูห้อง 334 มีพัดลมเพดานที่เปิดแล้วหมุนอยู่ห้องเดียวเลย ทั้งๆที่ประตูก็ปิดและไม่มีใครอื่นนอกจากเรากับเพื่อนอีก2คน และน้องๆที่มาซ้อม ไม่ได้ออกจากห้อง 336 เลย แถวที่ต้องเลิกซ้อมเพราะว่าไฟดับแล้วก็เกือบจะ4โมงแล้วแล้วเราก็รีบกลับบ้านแล้วก็นัดน้องซ้อมช่วงเปิดเทอมแทน เพราะมันปิดเทอมแค่2-3อาทิตย์ เรื่องก็มีประมาณนี้ อยู่ๆนึกออกเพราะดูรูปสมัยเรียน55555