แม้นเส้นสายปลายทางยังไม่สุด
ต้องสะดุดขวากหนามทิ่มตำอยู่
แต่ความจริงสิ่งหวังยังพร่างพรู
จำต้องสู้ฟันฝ่าอย่างท้าทาย
ดังวิหคผกผินโบยบินผ่าน
แหวกหมอกม่านเมฆาหาที่หมาย
ฝ่าลมฝนร้อนแดดแผดเผากาย
หวังทำลายจิตฝันที่มั่นคง
บินข้ามขอบธารามหาสทุทร
ไม่ยั้งหยุดความคิดจิตประสงค์
มุ่งหน้าทำตามฝันมิบั่นลง
ยังยืนยงต่อสู้อยู่ร่ำไป
เป็นมนุษย์สุดแสนจะประเสริฐ
สิ่งแพร้วเพริศใช่จีรังเหมือนดังใฝ่
หากต้องล้มรีบลุกคอยปลุกใจ-
ต้วเองให้อย่าท้อต่อชะตา
"สุนันท์ยา"
... ทางชีวิต...