สวัสดีค่ะ จริงๆเรามีแฟนเป็นผู้หญิง คบกันได้เป็นปีแล้ว แต่เขาไม่เคยบอกที่บ้านเลยว่าคบกัน
เราสองคนทำงานที่โรงบาลเดียวกัน มีช่วงนึงแฟนเราเกิดป่วยกระทันหันจนเราต้องวิ่งอุ้มต้องเขาเข้าโรงพยาบาล
พ่อแม่ญาติเขาก็มีเข้ามาเฝ้าบ้าง แต่หลักๆจะเป็นเราที่วิ่งไปทำงานวิ่งมาดูแลเขา จนวันนึงเราได้เจอ
แม่เขาครั้งแรก เขาพูดดีกับเรามาก เราจำเป็นต้องพาแฟนขับรถไปหาหมอตามที่หมอนัด แม่เขาเป็นห่วงเราตลอด
เพราะเราต้องลงเวรมาตอนเช้าเผื่อที่จะพาเขากับแม่ไปหาหมอ เขาค่อยถามตลอดว่าหิวมั้ย เหนื่อยรึเปล่า ไอ้เราก็ดีใจ
คงเจอแม่เขาที่เข้าใจและรับได้ แต่ไม่ใช่เลย เรากับแฟนไปไหนมาไหนตัวติดกันตลอดแฟนพาเข้าบ้านไปงานวันเกิดพ่อเขา
แต่ไม่เคยบอกกับใครว่าคบกัน จนเข้าบ้านแฟนรอบที่ 2 แม่เขาคงเอะใจแหละว่ามันมากกว่าเพื่อนเพราะเราสองคนทำทุกอย่าง
เป็นปกติที่คนเป็นแฟนทำกัน จู่ๆเขาก็ไม่คุยดีกับเราดื้อๆไปเลย เจอหน้ากันทีไรออกแนวดูตึงสุดๆ  เราพยายามที่จะเข้าหาครอบครัวเขามาก
เราเข้าใจว่าอาจจะต้องใช้เวลา แต่จนตอนนี้รู้สึกท้อไปหมด รู้สึกว่าทำงานก็เหนื่อยมากพอแล้วบางทีก็อยากปล่อยมันไป อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด
ได้ฟังความคิดเห็นเพื่อนๆก็ยินดีมากเลยค่ะ