ผมคนนึงช่วงชีวิตที่ผ่านมาผ่านเรื่องราวมามากมายทำให้ผมกลัวไปหมดไม่ว่าจะเข้าสังคมหรือความรักไม่รู้ผมจะกลัวทำไมเเต่ที่จำความได้คือมันกลัวไปหมดเเล้วมันทำให้ผมรู้สึกไม่อยากออกไปจากจุดเดิมที่ผมอยู่จุดที่ผมรู้สึกปลอดภัยจุดที่ผมอยู่เเล้วสบายใจเเต่ผมมาคิดได้ว่าชีวิตคนเราต้องเดินไปข้างหน้าเเละเราต้องเสียอะไรบางอย่างไประหว่างที่เวลามันเดินหน้าไปเรื่อยๆมันยิ่งทำให้ผมกลัวทำให้ผมกังวลไปอีกผมรู้สึกว่าชีวิตผมมันไร้เป้าหมายเหมือนผมใช้ชีวิตไปวันๆในขณะนี้ตัวผมรู้สึกเหนื่อยรู้สึกไม่อยากจะเอาอะไรเเล้วรู้สึกน้อยใจตัวเองที่ไม่สามารถเอาตัวเองออกไปจากจุดนี้ได้ยังจมปลักยังฝังใจเรื่องที่ผ่านมาถึงจุดนี้ผมก็จะพยายามดึงตัวเองออกมาจากจุดเดิม
ถึงจะไม่รู้ว่าทำได้รึป่าวเเต่ผมก็จะพยายามๆเเล้วพี่ๆละคับดึงตัวเองออกมาจากจุดนั้นได้อย่างไรหรือยังอยู่จุดเดิมคับ