โดยครอบครัวกำชับว่าให้เลิกคบกับเพื่อนสนิทเหตุผลเพราะว่ามีนิสัยเหมือนกันเกินไป
คือเค้าให้เหตุผลว่า
ถ้ามีนิสัยเหมือนกันเกินไปเวลาทำอะไรจะไม่มีใครห้ามใครเเล้วก็อาจจะยุยงส่งเสริมไปในทิศทางเดียวกันเเล้วจะเกิดเเต่ผลเสียเเต่หนูก็เห็นว่ามันก็ไม่ใช่ทั้งหมดเพราะเพื่อนที่คบอยู่ตอนนี้เขาเป็นเด็กเรียนค่อนข้างเรียนเก่งเลยทีเดียวเเต่แม่กับพี่สาวเค้าก็ยังมองว่าเออคนเก่งอะมีเยอะเค้าต้องการคนดี เเล้วที่เค้ามองเพื่อนหนูไม่ดีก็คืออีกเหตุการณ์นึงคือเค้าเเอบเอาไอเเพดหนูไปเปิดอ่านเเชทที่คุยกับเพื่อนเเล้วในบทสนทนาระห่างหนูกับเพื่อนช่วงนั้นเป็นเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวที่หนูไประบายให้เพื่อนฟัง เเล้วพอเค้ากดไปอ่านเค้าก็ไม่โอเคเพราะเค้าบอกว่าการเอาเรื่องครอบครัวไปเล่าให้คนอื่นฟังเป็นเรื่องที่ผิด เเล้วในบทสนทนาตอนนั้นยังเป็นช่วงที่หนูกับเพื่อนคุยเล่นกับมีสรรพนามเเทนการเรียกชื่อเเต่เค้ากับดูเเล้วเเบบรู้สึกเเปลกๆเค้าบอกว่า ขอโทษนะคะขอใช้คำหยาบเพื่อน 
อะไรเเทนชื่อเรียกกันอย่างกับเป็นเเฟนกันบ้ารึป่าวคุยกันก็อะไรคิดถึงกันอยู่นั้นเเถมยังจะชวนกันไปดูหนังเเหมเพื่อรไรก่อน สภาพ ดีเเค่ไหนไม่ไปทำไรกัน หนูเลยได้เเต่เงียบไม่รู้ว่าจะอธิบายยังเพราะช่วงที่คุยกับเพื่อนตอนนั้นคือเล่นบทบาทสมมุติกันอยู่เพราะว่าโดนล้อว่า เป็นเฟื่อนกัน นั้นเองคือเหตุผลว่าทำไมก็เล่น เเต่ตอนนั้นพิมพ์เอาสนุกไม่ได้คิดอะไรคิดเเค่ว่าเออ มันก็เหมือนเเฟนเเต่ก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นได้เเค่เพื่อนเท่านั้น เพราะเคยคุยกันเเล้วว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่เกินเลยเเน่นอนยังให้เกียรติกันอยู่ คงเป็นเพราะติดสกิลชิฟกันมากเกินไปเลยอาจจะเป็นความรู้สึกที่ว่าพออยู่ใกล้กันก็ชอบกอดชอบจับมือประมาณนั้น เเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรนอกจากเพื่อนเพราะยังไงก็ยังคงอยู่ในfriend zone อยู่ดี เราสัญญากันไว้เเล้วว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันช่วยเหลือกันรับฟังกัน เเตทำไมในมุมผู้ใหญ่ดันมองไม่ดี เป็นเพราะความใกล้ชิดกันเเล้วก็ เพราะเพื่อนเป็นผชใช่มั้ยถึงเค้าไปเป็นเเบบนี้ เเปลกมากเลยใช่มั้ยคะเรื่องนี้ฝากพี่ๆพิจารณาดูหน่อยค่ะ เเต่หนูบอกกับเพื่อนไปเเล้วว่ายังไงก็จะไม่เลิกคบเพราะเพื่อนคนนี้เป็นคนที่อยู่ด้วยเเล้วสบายใจที่สุดเพราะลำพังตัวหนูเองชอบมีปัญหากับที่บ้านอยู่บ่อยครั้งเลยชอบไประบายให้เพื่อนฟังเพราะช่วงนั้นเครียดมากจนเป็นโรคกรดไหลย้อนเเล้วถ้ายังปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับอาการนี้ต่อไปพอเป็นหนักเข้าๆจะกลายเป็นเเพนิคในที่สุดเเล้วจะลำบากในการใช้ชีวิตอีกอีกอย่างพอหนูเป็นอาการอะไรเเบบนี้ครอบกับมองว่าหนูทำตัวเองล้วนๆเลยเป็นเเล้วเขาก็ไม่พาไปรักษาปล่อยให้หนูต้องหาซื้อยากินเองเพราะเค้าให้เหตุผลว่าโตเเล้วก็ดูเเลตัวเองเอาไม่ต้องเป็นภาระคนอื่นเขาได้ยินคำนี้ทีไรรู้สึกว่าตัวเองไม่เหลือใครจริงๆเลยค่ะ😭พอมาคิดๆดูความสุขที่หนูมีส่วนใหญ่จะมาจากเพื่อนค่ะ เพราะจากที่มองคือครอบครัวหนูเค้าไม่สนใจอะไรหนูเลยจนหนูเกิดความรู้สึกน้อยเนื้อตำใจว่าทำไมเค้าดูทำเฉยไม่สนใจ อีกอย่างเขาไม่ให้พื้นที่ในความเป็นส่วนตัวกับหนูเลย เวลาจะนอนเค้าก็ไม่ให้ปิดประตูห้องเเถมยังชอบเเอบมองเเอบซ่องจนหนูอึดอัดรู้สึกไม่ปลอดภัยระเเวงเค้าบางทีเค้าก็เข้ามาเเบบไม่ให้สุ้มไม่ให้เสียงจนหนูบางทีก็รู้สึกผวาแต่ก็ไม่สามารถบอกเค้าได้ เค้าก็จะบอกเเค่ว่าก็เป็นห่วงไงถึงได้แอบดูตลอด หนูควรทำไงดีคะ
โดยครอบครัวกำชับว่าให้เลิกคบกับเพื่อนสนิทเหตุผลเพราะว่ามีนิสัยเหมือนกันเกินไป