วันนี้ป้ามาคุยกับน้องเรา คือน้องจะไปสอบฝีมือช่างทหารค่ะแต่ว่าถ้าได้จะไม่เอาเพราะว่าไม่มีสาขาที่น้องชอบ ป้ากับแม่เราก็พูดๆๆ บอกว่ารับราชกาลมันดีนะ ยังงั้นอย่างงี้ แล้วเราจึ้กตรงนี้ตรงที่แม่บอกว่าถ้าสอบติดยังไงก็ต้องเอาจะพูดจนกว่าจะเอาอันนี้ ถ้ารอสอบที่เหลือจะติดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าถึงม.6แล้วไม่ติดอีกจบเลย คือเราอึ้งไปเลย น้องไม่ชอบทำไมไม่ให้น้องเลือกอันที่ชอบในเมื่อทหารยังมีอีกหลายเหล่าหลายสาขา ม.4/5/6ก็ยังสอบได้อยู่ เลยไม่เข้าใจทำไมถึงพูดแบบนี้ ถึงไม่ได้ทหารก็ยังมีอาชีพอื่นอีกตั้งเยอะ ราชการไม่ได้มีแค่ทหารนี่คะ เค้าพูดเหมือนชีวิตนี้มีแค่ทหารอย่างเดียว แถมเราก็โดน อยากให้เราเป็นครูมากกว่าเภสัช เอ้ะ?? เราเป็นคนเรียน เราเป็นคนทำหน้าที่ แน่นอนว่าเราไม่ยอมให้ตัวเองอดตาย เภสัชก็ไม่ใช่สิ่งที่เราอยากทำนี่อยากเรียนวนศาสตร์ไม่ให้เรียนก็ถอยมาก้าวนึงยังไม่พอใจอีกนั่นแหละ น้องเราเครียดมาก นี่มั่นใจว่าสอบพรุ่งนี้น้องเราออมมือแน่ๆ ก่อนวันสอบวันเดียวโดนอย่างงี้ซึ่งเราก็เครียดมาก ค่อนข้างเป็นห่วงความรู้สึก บางทีก็คิดว่าไม่เห็นราชการคนไหนมันจะรวยล้นฟ้าสักคนนอกจากคนใหญ่ๆโตๆคนรวยก็เห็นมีพวกนักธุรกิจกันทั้งนั้น สรุปแล้วเท่าที่เราสรุปความได้ก็คือ มันเบิกสวัสดิการได้นั่นแหละแค่นั่นเลย เบื่อมากถ้ารวยจะนอนโรงบาลคืนละล้านยังได้เลย