ตอนนี้หนูอายุ 16 ค่ะ เรียนจบม.5 กำลังจะขึ้นม.6 ตอนนี้ปิดเทอมใหญ่อยู่แม่เลยส่งมาหางานทำที่พัทยา อยู่กินกับพี่สาวค่ะตอนนี้ แต่มาแล้วยังหางานทำไม่ได้เลยค่ะ ไปที่ไหนๆก็โดนปฏิเสธเพราะอายุ 16 บางที่ที่รับเด็ก 16 พอไปสมัครคนก็เต็มหมดแล้ว ท้อมากเลยค่ะ ลำพังแค่หางานไม่ได้ก็เครียดอยู่แล้ว ไหนจะแม่ที่คอยกดดันตลอดว่าให้รีบหางาน ทั้งๆที่เราก็พยายามอยู่ พี่สาวก็เอาแต่พูดตัดพ้อ เป็นชีวิตที่ไร้ที่พึ่งมากเลยค่ะ ไม่เคยได้รับคำปลอบคำโอ๋หรือให้กำลังใจจากครอบครัวเลย ทรมาณมาก เมื่อคืนอยากร้องไห้แทบขาดใจแต่ก็ต้องดลั้นไว้เพราะนอนกับพี่เดี๋ยวพี่ด่า ระบายอะไรกับใครก็ไม่ได้เลย แม่บอกว่าอีกอาทิตย์นึงถ้ายังหางานไม่ได้ก็จะให้กลับจากพัทยามาอยู่บ้านเหมือนเดิม มันกดดันมาก ค่ารถเดินทางจากบ้านหนูมาพัทยาก็หมดไปหลายพัน (เพราะแม่มาส่ง ค่ารถเลยคูณสอง) หนูรู้สึกตัวเองเป็นภาระมากถ้าหางานไม่ได้แล้วต้องกลับบ้านเลย เพราะค่าเดินทางค่าอยู่ค่ากินอะไรก็ได้มาแต่ตัวเองหางานทำไม่ได้ ไหนตอนจะกลับก็ต้องจ่ายค่าเดินทางอีก เท่ากับเสียเงินฟรีๆเป็นพัน มันท้อมากเลยค่ะ นอกจากจะรู้สึกแย่เพราะคนรอบตัวแล้วยังรู้สึกแย่เพราะตัวเองอีก แต่ที่แย่กว่าคือหันหน้าไปทางไหนก็ไม่มีใครอยู่ข้างๆคอบรับฟังเลย