บอกตามตรง ถ้าดูจากผลงานของลิเวอร์พูลที่เสมอเอฟเวอร์ตัน(นัดตกค้าง) และไปเสมอกับแอสตันวิลล่ามาแบบเกือบชนะ (ถ้านูนเญซแปบอลลูกนั้นเข้าประตู)
ผมว่าลิเวอร์พูลเหมือนจะเริ่มกดดันตัวเอง ที่ไม่สามารถทำคะแนนหนีห่างผู้ตามอย่างอาร์เซนอลได้
ซึ่งตอนนั้นลิเวอร์พูลนำอยู่ 8 คะแนนแต่แข่งมากกว่า 1 นัด 
ถ้าอาร์เซนอลเปิดบ้านเอาชนะเวสแฮมได้ก็ทำคะแนนจี้มาเหลือ 5 คะแนน และในวันถัดมาลิเวอร์พูลต้องไปเยือนแมนซิตี้ ถ้าแพ้กลับมา
ช่องว่างก็จะเหลือ 5 คะแนนและแข่งมากกว่า 1 นัด จึงมีโอกาสที่อาร์เซนอลมีสิทธิตามทันอยู่
ตอนนั้นผมก็คิดว่านัดตัดสินแชมป์น่าจะลากไปจนถึงแมทช์ที่ 36 ที่ลิเวอร์พูลเปิดบ้านต้อนรับอาร์เซนอล ในเดือนพฤษภาคมโน่นเลย

แต่พออาร์เซนอลพ่ายแพ้แก่เวสแฮมคาบ้าน และลิเวอร์พูลเอาชนะแมนซิตี้ได้ ในสัปดาห์ที่แล้วนั้น
สัปดาห์นี้ความกดดันจึงน่าจะไปอยู่ทางอาร์เซนอลที่ต้องออกไปเยือนฟอร์เรส (ที่ปีนี้ผลงานดีเกินคาดและเป็นทีมเดียวที่ลิเวอร์พูลเอาชนะไม่ได้)
ส่วนลิเวอร์พูลนัดนี้ที่เปิดบ้านต้อนรับนิวคาสเซิลนั้น มีข่าวดีอีกที่อิซัคเจ็บโคนขาหนีบ ไม่สามารถลงเล่นได้
ทุกอย่างเหมือนเป็นใจให้กับลิเวอร์พูล วันนี้(ตีสาม) จึงเอาชนะนิวคาสเซิลได้ เหมือนจะสบายๆ ไร้ความกดดัน

ปล.1 ย้อนกลับไปสัปดาห์ก่อนหน้านี้ลิเวอร์พูลเล่นด้วยความกดดัน ฟอร์มการเล่นจึงออกมารวนๆ นิดหน่อย แบบตะกุกตะกัก
ปล.2 โทษแบนของอาร์เน่ก็เป็นใจ  2 นัดคือนัดนี้กับนัดหน้า(เปิดบ้านพบเซ้าท์แฮมตัน) เป็น 2 นัดในบ้านทั้งคู่
ตอนนั้นก็หวั่นใจว่าจะโดนแบน 2 นัดที่ออกไปเยือนวิลล่ากับเยือนแมนซิตี้