ตามหัวกท. เลยค่ะ เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้ไหมคะ
ไม่ว่าจะเป็น เพื่อน แฟน สามี ภรรยา ญาติๆ เพื่อนร่วมงาน
จากที่เคย สนิทกันมากๆ อยู่ในทุกช่วงเวลาสำคัญๆ ของกันและกัน มาตลอด มีอะไร ไปเจออะไร ไปกินอะไร แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็เก็บมาเล่าสู่กันฟัง
แต่พอรู้ตัวอีกที กลายเป็นไม่สนิท หรือติดต่อกันน้อยลง หรือไม่ได้ติดต่อกันเลย จนกลายเป็น ความสัมพันธ์ที่จากกัน แบบ เงียบๆ
ทั้งที่ ไม่ได้ทะเลาะกัน ไม่ได้ผิดใจกัน ไม่มีใคร ทำผิดต่อใคร บอกไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าทำไมเราถึงเลิกสนิทกัน...
อาจเพราะทุกชีวิต ไม่เคยหยุดนิ่ง เติบโตขึ้น มีภาระ ความรับผิดชอบที่มากขึ้น เจอสังคมใหม่ๆ ผู้คนรอบตัวใหม่ๆ จนกลายเป็นช่องว่าง และระยะห่าง ระหว่างกัน กลายเป็นการจากลากันแบบ เงียบๆ ไม่มีบทสรุปในความสัมพันธ์ ค่อยๆถอยห่าง และลดบทบาทความสำคัญ ต่อกันและกันลงไป
ช่วงเดือนนี้ มีโอกาสได้กลับบ้าน ตจว. หลายครั้ง นั่งรถผ่านบ้านเพื่อนๆ โรงเรียนที่เคยเรียน ร้านอาหารที่เคยกินประจำ สนามเด็กเล่นที่เคยเป็นหัวโจก
จำได้ว่าตอนเด็กๆ เพื่อนๆ อยากเล่นกับเรามากแค่ไหน มีแต่เราที่โคตรอินดี้ไม่ค่อยชอบเล่นกับใคร
จำได้มีวันนึง หลังเล่นกันสักพัก เราบอกเพื่อนว่า เบื่อละ ไม่เล่นแล้วจะกลับบ้าน
เพื่อนทำหน้าเศร้า แล้วบอกว่า ไว้เธออยากเล่นกับเรา เธอค่อยมาใหม่นะ เธอมีเพื่อนเยอะ เธอต้องไปเล่นกับคนอื่นต่อใช่ไหม เราสนุกมาก เราชอบเล่นกับเธอที่สุด ขอบคุณที่มาเล่นกับเรา ถ้าเธอเล่นกับคนอื่นเบื่อแล้ว กลับมาเล่นกับเราอีกนะ เราจะรอ...
ทำให้นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ น่าเศร้ากว่านั้น เมื่อรู้ว่า เพื่อนหลายๆคน ได้ทยอยจากไปแล้ว ด้วยอุบัติเหตุบ้าง ปัญหาสุขภาพบ้าง
ไม่มีโอกาสให้ได้กลับไปทักทาย ส่วนคนที่ยังอยู่ ก็ห่างหายกันไปนาน จนไม่รู้จะเริ่มต้นทักทายกันยังไง ได้แต่นั่งดู ชีวิต ดูการเติบโต ของเขา ผ่านโปรไฟล์ สตอรี่ โฟสต์ใน fb ig line
เขาก็คงคิดเหมือนเรา เพราะเลือกจะฝากความคิดถึง หรือถามข่าวคราวผ่านครอบครัวเรา คนรอบข้างเรา แทนการโทรมา line มา
แล้วคุณล่ะคะ เคยมีความสัมพันธ์ที่จากกัน แบบเงียบๆ แบบนี้บ้างไหม คิดว่าสาเหตุที่ทำให้จากกัน เงียบๆ เพราะอะไรกันบ้างคะ
เคยมีความสัมพันธ์ที่จากกันแบบเงียบๆ ทั้งที่เคยสนิทกันมากแต่อยู่ๆวันหนึ่งก็กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันบ้างไหมคะ?
ไม่ว่าจะเป็น เพื่อน แฟน สามี ภรรยา ญาติๆ เพื่อนร่วมงาน
จากที่เคย สนิทกันมากๆ อยู่ในทุกช่วงเวลาสำคัญๆ ของกันและกัน มาตลอด มีอะไร ไปเจออะไร ไปกินอะไร แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็เก็บมาเล่าสู่กันฟัง
แต่พอรู้ตัวอีกที กลายเป็นไม่สนิท หรือติดต่อกันน้อยลง หรือไม่ได้ติดต่อกันเลย จนกลายเป็น ความสัมพันธ์ที่จากกัน แบบ เงียบๆ
ทั้งที่ ไม่ได้ทะเลาะกัน ไม่ได้ผิดใจกัน ไม่มีใคร ทำผิดต่อใคร บอกไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าทำไมเราถึงเลิกสนิทกัน...
อาจเพราะทุกชีวิต ไม่เคยหยุดนิ่ง เติบโตขึ้น มีภาระ ความรับผิดชอบที่มากขึ้น เจอสังคมใหม่ๆ ผู้คนรอบตัวใหม่ๆ จนกลายเป็นช่องว่าง และระยะห่าง ระหว่างกัน กลายเป็นการจากลากันแบบ เงียบๆ ไม่มีบทสรุปในความสัมพันธ์ ค่อยๆถอยห่าง และลดบทบาทความสำคัญ ต่อกันและกันลงไป
ช่วงเดือนนี้ มีโอกาสได้กลับบ้าน ตจว. หลายครั้ง นั่งรถผ่านบ้านเพื่อนๆ โรงเรียนที่เคยเรียน ร้านอาหารที่เคยกินประจำ สนามเด็กเล่นที่เคยเป็นหัวโจก
จำได้ว่าตอนเด็กๆ เพื่อนๆ อยากเล่นกับเรามากแค่ไหน มีแต่เราที่โคตรอินดี้ไม่ค่อยชอบเล่นกับใคร
จำได้มีวันนึง หลังเล่นกันสักพัก เราบอกเพื่อนว่า เบื่อละ ไม่เล่นแล้วจะกลับบ้าน
เพื่อนทำหน้าเศร้า แล้วบอกว่า ไว้เธออยากเล่นกับเรา เธอค่อยมาใหม่นะ เธอมีเพื่อนเยอะ เธอต้องไปเล่นกับคนอื่นต่อใช่ไหม เราสนุกมาก เราชอบเล่นกับเธอที่สุด ขอบคุณที่มาเล่นกับเรา ถ้าเธอเล่นกับคนอื่นเบื่อแล้ว กลับมาเล่นกับเราอีกนะ เราจะรอ...
ทำให้นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ น่าเศร้ากว่านั้น เมื่อรู้ว่า เพื่อนหลายๆคน ได้ทยอยจากไปแล้ว ด้วยอุบัติเหตุบ้าง ปัญหาสุขภาพบ้าง
ไม่มีโอกาสให้ได้กลับไปทักทาย ส่วนคนที่ยังอยู่ ก็ห่างหายกันไปนาน จนไม่รู้จะเริ่มต้นทักทายกันยังไง ได้แต่นั่งดู ชีวิต ดูการเติบโต ของเขา ผ่านโปรไฟล์ สตอรี่ โฟสต์ใน fb ig line
เขาก็คงคิดเหมือนเรา เพราะเลือกจะฝากความคิดถึง หรือถามข่าวคราวผ่านครอบครัวเรา คนรอบข้างเรา แทนการโทรมา line มา
แล้วคุณล่ะคะ เคยมีความสัมพันธ์ที่จากกัน แบบเงียบๆ แบบนี้บ้างไหม คิดว่าสาเหตุที่ทำให้จากกัน เงียบๆ เพราะอะไรกันบ้างคะ