เราพึ่งเลิกกับเเฟนมา 1 เดือน เราจบกันด้วยดีไม่มีปากเสียง ทะเลาะกัน ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผล เราเข้ากันไม่ได้ค่ะด้วยเรื่อง นิสัยบางอย่าง กับ ครอบครัวที่เข้ากันไม่ได้ ช่วงหลังๆเลยทำให้เขาปล่อยมือเราไป... เเต่เราเข้าใจนะคะในเมื่ออีกคนยอมเเพ้เราไม่มีโอกาสได้ปรับเเก้กันเลยค่ะเลิกกันครั้งเดียวจบ หลังจากผ่านการเลิกกันช่วงเเรกๆก็มาหาเราเป็นบางครั้ง เเต่ตอนนี้ไม่ได้เจอกันเเล้วค่ะเเต่ก็ยังวนเวียนอยู่ในสังคมเดียวกัน  

วันบอกเลิกเค้าบอกเราว่าขอลดสถานะลงเป็น เพื่อน เเต่เราก็บอกกับเค้าไปว่า มันจะทำได้จริงๆหรอ ทุกวันนี้ต่างฝ่ายต่างเห็นหน้ากันไม่ได้เพราะเจ็บ เเต่เราอยากเป็นเพื่อนกันที่คุยกันได้ปกตินะคะ เพื่อนที่ให้อภัย เข้าใจ เเละหวังดีต่อกัน ผ่านอะไรมามากมายเค้าก็ร่วมเเก้ปัญหาด้วยกันมาตั้งเยอะ เเต่เค้าดูเหมือนว่า จะเป็นไม่ได้เลยค่ะ เราไม่ได้ตามง้อหรืออะไรเลยค่ะพอเราได้คำตอบชัดเจนเราก็ตัดทันทีไม่ได้คาดหวังว่าจะกลับมาเป็นเเฟนใดๆ เรายอมรับความเป็นจริงว่าสถานะเเฟนได้จบลง เเต่เค้าเป็นคนค่อนข้างมีนิสัยหลีกเลี่ยงอะไรที่กระทบความรู้สึกเค้ามากเกินไปเค้าก็จะถอยออกไปเรื่อยๆ นิสัยนี้ก็เป็นเหตุผลในการเลิกค่ะ เราไปมีส่วนในชีวิตเค้ามากเกินไปเค้ากลัวการเจ็บปวดค่ะด้วยการมีรักครั้งเก่าที่เเย่ จนตอนนี้เราก็สับสนมากเลยค่ะ เราไม่ได้บล็อคอะไรกันทุกช่องทาง ยังเห็นชีวิตกันปกติเเต่เค้ากลับ ปิดกั้นสตอรี่เราเเทนไม่ให้เค้าเห็นชีวิตเรา... เราก็ได้เเต่คิดว่า มันดีเเล้วใช่มั้ยกับตัวเรา หรือเราจะเป็นเพื่อนไม่ได้จริงๆ กลายเป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักกันเเบบนี้หรอคะ หรือต้องใช้เวลาเยียวยาหรอคะ หรือในทุกคู่ต้องจบที่บล็อคกันอย่างเดียว...