กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเด็กสาวคนหนึ่งอายุ18ปีที่เกิดมาเป็นลูกคนเดียวในบ้านซึ่งอาศัยอยู่กับพ่อแม่จนมาวันหนึ่งเด็กสาวกำลังอาบน้ำอยู่ได้เห็นว่าที่ร่างกายของตนนั้นมีผื่นตุ่มแดงขนาดใหญ่อยู่ที่ขาซึ่งตุ่มนั้นคันมากๆจนเด็กสาวทนไม่ไหวแต่เด็กสาวก็ไม่ได้คิดอะไรจนออกไปซื้อของข้างนอกเธอเห็นว่าตุ่มนั้นขึ้นอีกครั้งบังเอิญเจ้าของร้านมาพบเข้าจึงบอกว่านั่นคือลมพิษเจ้าของร้านจึงทายาให้เด็กสาวพอเวลาผ่านไปหลายเดือนเด็กสาวเห็นว่าลมพิษยังคงขึ้นต่อเนื่องเธอจึงบอกพ่อแม่ว่าเธอไม่ไหวแล้วมันขึ้นเยอะเกินไปพาเธอไปโรงบาลทีพ่อแม่กลับปฏิเสธที่จะพาไปท่านทั้งสองเลือกที่จะซื้อยาให้เธอกินพอเวลาผ่านไป6เดือนเด็กสาวยังคงมีลมพิษขึ้นยิ่งนานไปลมพิษยิ่งขึ้นบนหน้าและทั่วร่างกายของเธอเธอกลัวที่จะตายมากๆเพราะตอนนี้เข้าขั้นลมพิษเฉียบพลันแล้วเด็กสาวไปบอกพ่อแม่ของตนพ่อแม่ก็ปฎิเสธที่จะพาเธอไปโรงบาลแล้วบอกให้เธอตายซะเด็กสาวยังคงทุกข์ทรมานกับการที่เธอเป็นลมพิษเฉียบพลันเธอยังคงต้องกินยาต่อไปแทนที่จะได้ไปรักษาให้หายนานวันเข้าลมพิษยังคงหนักขึ้นเรื่อยๆเธอได้แต่คิดว่าจะตายวันไหน จบ (ขอบคุณที่มาอ่านค่ะคิดเห็นยังไงกับนิทานเรื่องนี้คะ)