วันนี้ว่างๆ อยากจะเล่าเรื่องราวชีวิตตัวเอง เผื่อเป็นกำลังใจให้คนที่ "ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน" ได้มีกำลังใจ และไม่คิดฟุ้งซ่านทำร้ายตัวเอง ให้มีแรงผลักดันฮึดสู้ 
เริ่มเลย เรา เกิดมาในครอบครัว บรรยากาศภายในบ้านก็ค่อนข้างจะอึดอัดใจนะ  บ้านมีพี่น้อง 3 คน เราเป็นคนเล็ก พี่สาวคนกลาง และพี่ชายคนโต 
แน่นอนค่านิยมสำหรับครอบครัวเรา ลูกชายคนโตคือเทพเจ้า ส่วนลูกสาวก็ตามยถากรรม

ครั้งหนึ่งพี่สาวเรา ทะเลาะกับพี่ชาย เรื่องเสื้อยีนส์ซึ่งพี่สาวเพิ่งซื้อมายังไม่ได้ใส่ พี่ชายฟาแฟนมาบ้านไม่รู้คิดยังไง พี่ชายหยิบเสื้อตัวนั้นให้แฟนใส่ แล้วใส่ไปเที่ยวเลย แน่นอนพี่สาวเรากลับมาถึงบ้านมาดูถุงที่ซื้อเสื้อที่เอาวางไว้บนโต๊ะ เหลือแต่ถุง ไม่มีเสื้อ พี่สาวจึงโวยวาย พอตกเย็นพี่ชายพาแฟนกลับบ้าน พี่สาวเห็นเสื้อที่ตัวเองซื้อมาก็เลยถาม แฟนพี่ชายเอาเสื้อคืนให้ ไม่ขอโทษสักคำ 
พี่สาวได้แต่เงียบ และเดินไปบอกแม่ที่ห้องครัว แม่พูดสวนขึ้นเลยว่า แค่เสื้อตัวเดียว จะเป็นจะตายเลยรึไง แทนที่แม่จะเรียกพี่ชายมาตักเตือนบ้าง ว่าอย่าหยิบโฉบของใครโดยไม่รับอนุญาติ แต่แม่ไม่เคยตักเตือนพี่ชายเลยสักคำ

พี่ชายพาเพื่อนๆ มาดื่มเหล้าที่บ้าน เปิดเพลงเสียงดังแม่ไม่เคยว่า พี่ชายคบผู้หญิงแล้วเลิก แต่งงานเสียค่าสินสอดไป 3 ครั้ง แม่ไม่เคยบ่น ออกเงินดาวน์รถยนต์ให้พี่ชาย พี่ชายผ่อนไม่ไหว แม่ช่วยผ่อน 

และมีวันหนึ่งเราจำได้ขึ้นใจถึงทุกวันนี้ ปกติพี่สาวเป็นคนตื่นเช้านะ ตี5 คือตื่นแล้ว แต่เช้าวันนี้ผิดปกติมากๆ 7 โมงยังไม่ตื่น เราเดินไปเคาะประตูก็ไม่มีเสียงตอบกลับเลย เราเอ๊ะใจ เดินไปบอกแม่ ว่าแปลกๆนะแม่บอกว่าจะอะไรล่ะ ก็มันขี้เกียดไง พ่อพรวดพราดลุกขึ้นไปงัดประตู  เจอพี่สาวนอนนิ่งห่มผ้า นั่นแหละพี่สาวเราเลือก จบชีวิตตัวเอง ด้วยยานอนหลับเกินขนาด ทุกอย่างในห้องพี่สาวเหมือนพี่สาวเตรียมตัวและตั้งใจที่จะจบชีวิต เพราะเสื้อผ้าก็เก็บใส่กล่องไว้อย่างดี รูปศิลปินนักร้องที่ชอบก็เก็บใส่กล่องไว้ และสมัยนั้นจะมี CD ที่เป็นอัลบั้มเพลงนักร้องที่พี่สาวชอบก็เก็บใส่กล่องไว้อย่างดี พี่สาวตั้งใจจบชีวิตตัวเอง พี่สาวเรากับแม่ไม่ค่อยถูกกันมักมีเรื่องไม่เข้าใจกันตลอด และแม่ก็ค่อนข้างรักพี่ชาย 

จากวันนั้นถึงวันนี้ผ่านระยะเวลาทั้งหมด 20 ปีแล้ว 
ทุกวันนี้พี่ชายก็เหมือนเดิม เปลี่ยนภรรยาไปเรื่อยๆ แม่ก็กลายเป็นคนแก่ แต่ที่ไม่เปลี่ยนคือซัพพอร์ตพี่ชายทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ สรรหาให้ทุกอย่าง

ส่วนเราก็แต่งงานมีครอบครัว และก็ไม่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านหลายปีแล้ว ก็มีโทรคุยนิดๆ หน่อยๆ 
เราพูดตรงๆ เรากับสามี ไม่อยากคุยกับแม่
ไม่อยากเจอแม่ ไม่สนิทใจ ส่วนพ่อเราก็คุยปกติแต่พ่อจะไม่มีปากมีเสียงคัดค้านแม่ เพราะพ่อเป็นคนไม่มีสมบัติที่ดิน หรือบ้านทั้งหมดเป็นของแม่ทั้งหมดเลย ถ้าพูดตามตรงภาษาชาวบ้านคือ พ่อเราแกเป็นคนจน ไม่มีที่ดินไม่มีสมบัติ แต่ฝ่ายแม่มีที่ดิน เพราะฉะนั้นอำนาจอยู่ที่แม่เพียงคนเดียว

**ย้อนกลับไปเมื่อหลายปี สาเหตุที่เราและสามี รู้สึกไม่ดีกับแม่คือ แม่เอ่ยปากเองเลยว่า จะแบ่งที่ดินให้เราปลูกบ้าน ซึ่งตอนนั้นเรากับสามีดีใจมาก ก็ทำการรังวัดที่ดินแม่โอนโฉนดที่ดินให้เรา(แต่เราไม่ได้ถือโฉนดนะ แม่เก็บโฉนดไว้เอง) เราก็ไม่ได้เอ๊ะใจ นึกในใจว่าแม่คงหวังดีเก็บโฉนดไว้ให้เรา 
เรากับสามีก็เริ่มเลย ถมดินปรับดิน ให้ช่างมาเขียนแบบและเริ่มทำโครงสร้าง
ตอนนั้นหมดเงินไป 4 แสนกว่าๆ  แต่บ้านยังไม่เสร็จ และแล้วก็มีเรื่องเกิดขึ้น 
ให้ทุกคนนึกภาพตามนะ บ้านสร้างขึ้นมาเป็นโครงสร้างมีหลังคา ทำพื้นไว้แล้ว เหลือแค่ทำผนัง 
มีวันหนึ่งพี่ชายขับรถกระบะไปจอด กลางบ้านเราเลย และถอยรถมาชนเสาบ้าน ถอยแรงเพราะพี่ชายเมาไม่ค่อยมีสติ 

เราเลยเดินไปบอกแม่ ว่าทำไมพี่ชายต้องเอารถมาจอดกลางบ้านหนูเลยเนี่ย นี่บ้านหนูนะไม่ใช่โรงรถแม่ ทั้งๆที่มีที่จอดรถ จอดได้ 3 คัน แต่พี่ชายไม่จอด
ทะลึ่งไปจอดกลางบ้านเรา และถอยชนเสา ตอนนั้นพี่ชายคงเมาไม่มีสติเราเข้าใจอยู่ แต่พอเราบอกแม่ แม่น่าจะพูดหรือตักเตือนพี่ชายบ้าง เหมือนเดิมแม่พูดสวนกลับมาว่า จะจอดไหนก็เรื่องของมัน บ้านอะไรกัน? นี่มันที่ดินกูนะ? ถ้ากูไม่แบ่งที่ดินให้กับผัวจะมีปัญญาไหม? ลำพังกับผัวจะมีปัญญาไหมราคาที่ดินสมัยนี้ซื้อไหวหรอ?  
แน่นอนทุกประโยคที่แม่เราพูด สามีเราได้ยินทุกคน 
สามีเราเป็นคนไม่พูดมาก สามีพาเราเก็บกระเป๋าออกบ้านมาวันนั้นเลย 

โชคดีสามีเรามีผู้ใหญ่ที่รู้จักก็เลยไปขอยืมเงินเขามา 1 ก้อน (สามีเราไม่มีพี่น้องและเป็นลูกคนเดียว ส่วนพ่อแม่เขาเสียชีวิตหมดแล้วด้วยอุบัติเหตุ ไม่มีที่ดินไม่มีทรัพย์สินอะไรทั้งนั้น) ตอนนั้นสามีน่าจะโกรธมากนะ เอาเงินที่ยืมมาไปเช่าตึกเก่าๆอยู่กัน ซื้อรถมือสองแล้วเอามาขาย โชคดีขายได้ และทำอย่างนั้นมาเรื่อยๆ จนสามารถมีกำไร และใช้หนี้หมดภายใน 5 ปี ตัวแปรสำคัญเลยคือ ลุงผู้ใหญ่คนนั้น ทุกวันนี้เราคิดเสมอว่าเขาคือ ผู้มีพระคุณ

หลังจากนั้นเรากับสามีก็เก็บเงินกันเรื่อยๆ ซื้อที่ดิน 1 ไร่ ปลูกบ้านหลังเล็กๆ 1 หลัง ทุกอย่างทำด้วยเงินสด
ทุกวันนี้มีความสุขตามอัตภาพ

ส่วนพี่ชายก็เหมือนเดิม รู้ข่าวจากพ่อว่า เดือนหน้าจะไปสู่ขอลูกสะใภ้คนที่4 อีกแล้ว 55555 พี่ชายก็ยังคงเหมือนเดิม แต่งๆ เลิกๆ แม่ก็ยังคงเป็นคนแก่ที่ตามใจลูกชายคนเดียวเหมือนเดิม 
*เพิ่มเติม คือ พี่ชาย ไม่รู้จักโต บ้านก็อยู่ของแม่สบายๆ ไม่ต้องดิ้นรนหาทั้งสิน เพราะแม่ให้เขา

เรากับสามี ได้คุยกันไว้ว่า วันใดวันหนึ่ง หากแม่หมดเนื้อ หมดตัว เพราะพี่ชาย เรากับแฟนจะไม่ยุ่งเกี่ยว ไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเรื่องใดๆ ทั้งนั้น ถึงชาวบ้านหรือคนอื่นจะประณามว่าใจดำ ก็ชั่งปะไร 

และสุดท้ายนี้ คือ ขอเป็นกำลังใจให้ คนที่ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน ขอให้คุณสู้ต่อโชคชะตา 
ไม่ต้องไปแคร์ให้มาก
เราเลือกเกิดในครอบครัวดีๆ ไม่ได้ แต่เราสร้างครอบครัวของเราให้ดีได้ และอย่าได้เป็นพ่อแม่ที่ Toxic  กับลูกเราในอนาคต