ตลอดชีวิตที่ผ่านมาผมไม่เคยถูกกับการเขียนเลย ระหว่างให้วิ่งรอบสนาม 20 รอบ กับให้เขียน 5 บรรทัดผมยอมวิ่ง ทุกครั้งที่จะต้องเขียนผมจะรู้สึกหงุดหงิดมากๆ ทุกครั้งที่เขียน อาจารย์มักจะสอนว่าจดเพื่อที่จะได้จำแต่ทุกครั้งที่ผมเขียนผมไม่เคยเอาเข้าสมองเลยสักครั้ง เพราะมันหงุดหงิดที่จะต้องจับปากกา ดินสอ แล้วออกแรงจากข้อมือเขียนอะไรบางสิ่ง ต่างกันผมรักการพิมพ์มากครับ และทุกครั้งที่ผมได้บันทึกผ่านการใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ผมจะจดจำได้ง่ายกว่ามาก ความรู้สึกที่ได้แตะแป้นพิมพ์ มันฟินอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะครับ