คือเรายืม Pantip ของเพื่อนเข้ามาปรึกษา 
เราเป็น ทอม คบกับแฟนมา 10 ปี ช่วง ปีแรก ที่คบกัน ต่างคนต่างอยู่ พอปี ที่2-3 แฟนย้ายมาอยู่บ้านเรา
แต่เข้ากะพ่อแม่เราไม่ได้ เขาจึงเก็บเงินไปซื้อหมู่บ้าน แล้วเอาเราไปอยู่ด้วย โดยช่วงแรกอยู่กันแค่ 2 คน

ตอนนั้นยังไม่มีกฎหมายเรื่องจดทะเบียนสมรส เราจึงตกลงกันว่า ให้แฟนผ่อนค่าบ้านไปถ้าเลิกกันบ้านก็เป็นของแฟน
แต่ของใช้ในบ้านหลายอย่างหารกันซื้อ หรือของใช้ประจำวันก็หารกัน

ผ่านมาไม่ถึงปี แม่แฟนเรา ออกทอมๆ ย้ายมาอยู่ด้วย และเอาเพื่อนผู้หญิงเขามาอยู่ด้วย เหมือนทรงแม่แฟนเราก็ชอบ ผญ แต่เลิกกับพ่อแฟนไปแล้ว
เอาแมวมา 1 ตัว หมา 1 ตัว ซึ่งชอบมากัดแมวเรา แรกๆเขาก็มาอยู่คนละห้องกับเรา หลังๆเหมือนร้อน เพราะบ้านแฟนมีแอร์ห้องเดียวเลยย้ายมานอน 3 คน 
เราพยายามปรับตัวอย่างมาก และก็มักไม่พอใจแม่แฟนหลายๆอย่าง

เขาเป็นคนมักง่ายทำอะไรไม่เสร็จเป็นชิ้นเป็นอัน ชอบใช้คนอื่นให้ช่วย 

สักพักชอบไปให้อาหารหมาจร จนเอามาอยู่ในบ้าน 5 ตัว เห่าโวยวายเสียงดังเพื่อนบ้างรังเกียจ 

เราก็อดทน ตีกันบ้าง ดีกันบ้างพยายามปรับตัวบ้าง พยายามบอกให้แฟนช่วยบ้าง มาตลอด เพราะแค่อยากอยู่กับแฟน

จนปัจจุบันเราทนมา 7 ปี 

ปีนี้แม่เราป่วย จึงเอาแม่มาอยู่ด้วย เพื่อที่จะได้ดูแลไกล้ชิด  แกมาอยู่ประมาณเดือน ตุลาคม-กุมภาพันธ์ ช่วงสิงหาคม-กันยายนแกอยู่หอกับเรา 
เราไม่ได้ออกค่า น้ำไฟ และค่ากับข้าว(เหตุผลที่ไมได้จ่ายค่าน้ำไฟ เพราะเราไม่ได้อยู่ ส่วนแม่เราแทบไม่กล้าใช้เลย และมักจะอยู่ไม่สุก จะคอยลงแรงช่วยบ้านแฟนเสมอ)  แต่เราจ่ายเป็นค่าข้าวสารให้บ้านแฟนทุกครั้งที่ข้าวหมด แต่แม่เราไม่ได้กินคนเดียวตาแฟนก็กิน ตกอาทิตย์ละ กระสอบ 5โล จ่ายทุกอาทิตย์  เพราะเราไม่ได้อยู่กับแฟนเราย้านไปอยู่หอเนื่องบ้านเราไกลที่ทำงาน  "โดยของใช้ในบ้าน พวกแฟบ สบู่ ยาสีฟัน ยังหาร 2 และทุกคนในบ้านใช้แต่เราไม่ได้ใช้เพราะอยู่หอ ส่วนแม่เราจะให้เราซื้อแยกตลอดไม่กล้าใช้รวมกับพวกเค้า ทั้งๆที่เราบอกเสมอว่าเราก็จ่าย

วันนึงเมื่อมกราคมเราตั้งใจจะออกจากงานมาขายของ แต่แม่แฟนก็เหมือนได้ช่องมาพูดกับแม่เราว่าถ้าเราออกมาจะให้เราช่วยทำของขาย
เพราะแม่แฟนทำอาชีพขายอาหารตอนเช้าที่ตลาดเช้า และเขาเป็นคนแบบไม่เมเนจเวลาในการทำงาน บางทีกลับมาก็เอาแต่นั่งเล่นมือถือ กว่าจะเตรียมของเสร็จก็ดึกดื่น ออกจากบ้านตี 2 ตี 3กลับมาก็ทำไม่ไหว วนๆเวียนๆอยู่แบบนี้

พอเราได้ยินแบบนี้เราจึงชลอการออกจากงาน เพราะรู้ว่าถ้ามาเราคงต้องมาช่วยเราฟรีๆแน่ แต่เรายังมีภาระผ่อนรถ และดูแลแม่ อยากทำบ้านแยกจากบ้านพ่อ  และแม่แฟนเขาใช้ไม่รู้เรื่อง บางทีซื้อของก็ไม่คบไม่มีการวางแผน วนๆขับรถซื้อของวันนึง 2-3 รอบห่างจากบ้านประมาณ 17-18 โล เราหวั่นๆใจเพราะเรากลายเป้นผู้อาศัยบ้านเขา ถ้าเขามาใช้จริงๆมันก็พูดไม่ออก

และหลังจากนั้นเวลากับทะเลาะแฟนเรามักจะพูดทวงว่าเงินค่ากับข้าวแม่แฟนเป็นคนเลี้ยงแม่เรานะ
คือให้อาทิตย์ละ 300 ร้อยซื้อกับข้าวถุงมา ให้แม่เราอุ่นกินกับตาของแฟน โดยแม่เราจะบอกเสมอว่าแม่กินวันละ 1 ถุงแบ่งกับตากิน 3 เวลา และแม่เราทำงานบ้านให้ทุกอย่าง กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ล้างห้องน้ำ เอาข้าวให้หมาจร หรือแม้แต่แม่เขากลับมา ของถาดในรถที่ไม่ได้ล้างแม่เราก็มาเก็บล้างให้ เสาร์ อาทิตย์ ก็มาช่วยแกเตรียมของขายวันจันทร์ เราคิดว่ามันเพียงพอกับค่าข้าวอาทิตย์ละ 300 หรือเกินแล้วด้วยซ้ำ
ส่วนพวกน้ำ แม่เราอาบเช้า-เย็น ซักผ้าวันละ 1 ชุด ไฟฟ้าแม่เราไม่กล้าเปิดแม้แต่พัดลม

แต่ทุกเสาร์ อาทิตย์ ที่กินข้าว แฟนเรามักจะชวนแม่เขามากินด้วยเสมอ แต่แม่เราไม่ได้มา เพราะแม่เราแก่มาก ซึ่งค่าอาหารทุกอาทิตย์เราจะหาร 2 ซึ่งบางครั้งมันเกิน 300 กว่าค่ากับข้าวแม่เราด้วยซ้ำ

เหตุผลที่แม่ไม่มาอยู่หอกะเราเพราะแฟนเป็นคนบอกให้เอาแมวที่บ้านเรามาอยู่ด้วยเพราะสงสารไม่มีคนให้ข้าวแต่อยากให้แม่เราดูแลเอง 

เข้ามาปัญหาที่พึ่งเกิดขึ้นจนพีคในความรู้สึกคือ แม่แฟนกับแฟนจะเปิดร้านอาหาร แล้วก็อารมณ์แบบให้เราช่วยซื้อของ ออกแบบร้าน หาช่าง ทำทุกอย่าง หาอุปกรณ์เข้าร้าน ให้เราขับรถส่วนพวกเขานั่ง และเมื่อวานเราโกรธมากที่ฝากเราซื้อยอดกระถินเพื่อปรุงอาหารทดลองทำสูตรอาหารขาย เราบอกไม่มีถ้ามีจะซื้อให้นะ(พูดดีๆ) ตอนนั้นจะมืดไม่มืด เค้าเลยพูดว่าถ้าไม่มี ก็ตัดข้างทางไปให้เค้า เราเลยแบบอ้าว(ในใจ) มันใช่หรอวะ ซึ่งก่อนหน้านี้แฟนซื้อไปให้รอบนึงแล้วเขาบอกเอาไม่เยอะ และเห็นจำนวนที่ซื้อแล้วเขาโอเค ซึ่งมันควรจบตรงนั้น แต่อยู่ๆ ก็มาโทรสั่งเรา ทั้งๆที่เราไปหาหมออยู่ ถ้ามีเราก็จะซื้อให้แหละ แต่เราอึ้งที่มาพูดว่าไม่มีก็ไปหาตัดเอาข้างทาง

เราโกรธเลยไปบ่นให้แฟนฟัง แล้วเราเหนื่อยเราเลยเหวี่ยงเพราะความโมโห เหมือน ทำงาน จ-ศ แล้ว ส อ ก็ไม่มีเวลาพักเลย เราบอกเราเหนื่อย  แล้วแฟนเหมือนไม่ฟัง แล้วพูดทำนองว่าถ้าอยากสบายให้หาแฟนรวยๆ เพราะบ้านเขายังจนปากกัดตีนถีบ หรือถ้าขี้เกียจทำงานก็ให้ออกจากบ้านไป (คือเราเป็นคนทำงานและก็ให้เวลาร่างกายได้พัก และเราก็ทำงานเรียบร้อยถึงจะนั่งพัก) แต่เขาเหมือนต้องการจะทำนู่นนี่ต่อโดยไม่สนใจเราว่าจะเหนื่อยหรือไม่ เพราะเค้าจะพูดใส่เสมอว่าบ้านเค้ามีแต่คนทำงาน (แต่มุมมองเรา แม่เค้าไม่ได้ทำงานที่จริงจังจนเสร็จหรือสำเร็จโดยไม่เดือดร้อนคนอื่น ทุก ส อ ออกไปกินกาแฟตั้งแต่ 8-10 โมงถึงเข้ามาทำงานเตรียมของขาย แต่เราทำงานซักผ้าช่วง 8-10 โมงไปแล้วก็ต้องการพัก แต่เขาพึ่งมาก็ใช้เราทำอื่นต่อ เช่นไปหาซื้ออุปกรณ์แต่งงร้าน ไปซื้อเครื่องปรุงเข้าร้าน ไมไ่ด้สนใจว่าเราพึ่งทำอะไรมา) ."แฟนเราเขาบอกให้เราทำนิสัยให้ดีขึ้นดี ถ้าไม่พอใจแม่เขาก็ไปด่ากับแม่เขาเอาเอง อย่าดึงเขาไปเป็นตัวกลางหรือสนามอารมณ์"

แล้วก็พูดทำนองว่า ค่ากับข้าวแม่เขาก็เลี้ยงแม่เราอยู่ น้ำ ไฟก็ไม่เคยจ่าย

ทะเลาะกัน 2 คนนั้นแหละ แต่แม่แฟนก็เข้ามา ถามว่าเป็นไรกัน ก็เล่าไปเค้าก็มาทำนองว่าไม่ใช้ให้ไปตัดกระถินถ้ามันไม่มีตามทางจริงๆคิดเองไม่ได้หรอ ไม่มีเขาก็ไม่เอา แต่แฟนเลือกที่จะเอาคำพูดที่เราบ่นแม่เขาไปพูดให้แม่เขาฟังต่อหน้าเรา เหมือนไม่รักษาหน้าเราหรือมองถึงความสัมพันธ์ระยะยาว แล้วมาพูดเรื่องบ้านกับแม่ตัวเองต่อหน้าเราว่า ขนาดตัวแฟนยังไม่ตายเราก็จะฮุบบ้านเขา ซึ่งเรื่องนี้มันมาจากก่อนหน้านี้แฟนเราจะให้เราช่วยออกค่าผ่อนบ้าน  เราเลยถามว่าบ้านเธอมาอยู่เต็ม ทั้งแม่ ทั้งเพื่อนแม่  ทั้งตาเธอ เราจะออกยังไง ถ้าเธอตายไปเราไม่ได้อะไรเลยนะ อีกอย่าง เราก็ต้องมีบ้านของเรา หรือบ้านมันควรเป็นชื่อเรา2คน หรืออยู่แค่ 2 คน ถ้าจะให้เราผ่อนให้ไปทำสัญญา หรือเปลี่ยนเป็นกู้ร่วม ซึ่งแฟนเราก็ไม่ได้ยอม กับมองว่าเราแบบเห็นแกตัวไม่ช่วยเหลือจะมาเอาเปรียบอย่างเดียว ทั้งเราและแม่เรา แม่เขาได้ยินก็พูดใส่เราทันทีว่า บ้านเขามีปัญญาผ่อนไม่ต้องมาช่วย (คิดว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้) สำหรับคิดว่ากลัวเราจะได้บ้าน แต่เราไม่รู้เราอคติไปไหม แล้วให้เราทำตัวดีๆ เพราะเราเป็น"ผู้อาศัย ถ้าไม่เห็นแกตัวเองก็ให้เห็นแก่แม่เราที่มาอยู่บ้างก็อาศัยเหมือนกัน แฟนเราก็พูดเสริมทันที "ที่อยุ่บ้านกูได้ทุกวันนี้เพราะแม่"

เราเลยแบบรู้สึกว่าโดนดูถูกหรือกดมากเลย 
คำถาม
#เราแบบไม่ได้อยากอยู่แล้ว เราควรทำยังไงดี ควรออกมาไหม หรือเราเองที่ผิด
#จากมุมคนนอกช่วยแนะนำที

เพราะเค้าก็มีเปยๆ ทำนองว่าถ้าร้านเปิดจะเอาแม่เราไปช่วยล้างจาน เสริฟอาหาร ซึ่งแม่เราเป็นโรคหัวใจ 
และแม่จะพูดกับเราเสมอว่าไม่อยากให้เราอยู่บ้านนี้เพราะแกมองเหมือนเราโดนกดให้เป็นขี้ข้าเขา เขารับไม่ได้
พอเราไม่ยอมเราเถียงจะโดนแฟนไล่ออกจากบ้านทุกครั้งเหมือนหมูหมา บางทีก็บอกให้เก็บเสื้อผ้าออกไปเวลาโมโห ต่อหน้าแม่เรา
แต่เราไม่เคยไปเพราะเราแบบยังอยากเห็นหน้าแฟนเรา

ปล. เหตุผลที่เรากลับบ้านตัวเองไม่ได้ เพราะพ่อกับแม่เราทะเลาะกันจนแม่มีภาวะหัวใจมีปัญหาทุกครั้งเราเลยต้องเอามาอยู่ด้วย
ปล 2 แม่เราปัจจุบันแกบอกว่าแกเลือกจะกลับบ้าน ไม่อยากให้เราลำบากแต่ถ้าแกทะเลาะกับพ่อค่อยมาอยู่กับเราที่หอ