เริ่มต้นเลยนะคะเรากับผู้ชายคนนี้คุยกันมาเรื่อยๆค่ะเกือบ 2 ปี เราไม่เคยรู้มาก่อนเลยค่ะว่าเขามีใครคนอื่นเขาบอกเราว่าเขาไม่อยากมีใคร ไม่ได้มีใครเขาดีกับเราในหลายๆเรื่อง ซัพพอร์ต​เราอยู่เสมอทําทุกอย่างจนเราเชื่อใจเขาสนิทใจกับผู้ชายคนนี้มากๆ ยอมให้เขาเข้ามาบงการชีวิตเราทุกอย่าง เขาให้เราตัดหลายๆคนออกจากชีวิตเพราะเขาไม่ชอบเราก็ยอมที่จะทํา เพราะความรักเลยค่ะ หูดับตาบอดสนิท จนไม่ได้ยินเสียงใครแม้แต่คนในครอบครัวที่เตือนเราอยู่เสมอ จนวันนี้เราติดต่อเขาไม่ได้เราตัดสินใจโทรเบอร์ไป  เพราะความเป็นห่วง จนเขารับสายแต่คนที่รับไม่ใช่เขาแต่เป็นแฟนของเขา เราเสียงสั่นมือสั่นถามเขากลับไปว่าพี่คบกันนานรึยังเขาตอบเรากับมาว่า 15 ปี เราก็พยายามที่จะเข้มแข็งดึงสติตัวเองตอบทุกอย่างตามความจริงกับแฟนของเขาและยืนยันว่าเราไม่รู้มาก่อนจริงๆ แฟนเขาถามว่าเจาจะเลือกใครเขาไม่พูดอะไรสักคํา จนเราต่องพูดออกมาเองว่าไม่ต้องให้เขาเลือกหนูจะไปเอง แฟนเขาก็สบถคําด่าเรามาเยอะพอสมควรเราก็พยายามควบคุมสติตลอดไม่ตอบโต้อะไรยืนยันค๊าเดิมคือเราไม่รู้ ใจเราตอนนั้นคือสลายคําว่ารักมันหายไปหมดเลยจริงๆเราตัดสินใจได้เลยตอนนั้นว่าเรา ไม่อยู่แล้วเรารับไม่ไหว เขาเป็นคนที่ผิดมากที่สุดแต่เขากลับไม่พูดอะไรเลย เราเสียใจมากๆ เพราะเสียดายเวลา เปลืองตัวเปลืองใจเรายอมให้เขาเป็นคนแรกของเราด้วยความรักความไว้ใจเชื่อเขาจนสนิทใจ เรารู้สึกแย่ๆมากยิ่งคิดย้อนไปยิ่งชํ้าใจเราไม่เคยมาเจอเหตุการณ์​แบบนี้เลย ตั้งคําถามกับตัวเองว่าที่ผ่านมาคืออะไร เขาทําแบบนี้ทําไม 15 ปีที่เขาคบกับปฟนของเขาตัวเขาเองก็หลอกแฟนเขามาตลอดเราเคยถามเขาว่าเขามีแฟนคนล่าสุดตอนไหน มีอะไรกับใครแล้วหยุดไปเมื่อไหร่คือคุยเล่นกันเขาก็ตอบว่า 22-25 ซึ่งตอนนี้เขา 33 คือเขาทําแบบนี้มาไม่รู้กี่คนแล้วเราเองก็ทั้งสงสารตัวเองและแฟนเขาที่ไม่เคยรับรู้เลย เรารู้สึกว่าตัวเองพลาดมากๆไม่อยากให้อภัยตัวเองเลย ไม่เชื่อใครหน้ามืดตามัวเชื่อคําคนแบบนี้เราไม่รู้เลยว่าบาดแผลนี้ในใจของเรามันจะหายไปเมื่อไหร่ มันจะอยู่กับเราไปนานแค่ไหน เราไม่กล้าพูดกับใครคงมีแต่คนซํ้าเราแน่ๆเพราะความโง่ของเราเอง