หนูเริ่มหาตังใช้เองตั้งเเต่อายุ16 ทำงานหลังเลิกเรียนส่งตัวเองเรียนพ่อเเม่ไม่มีให้พ่อติดการพนันเเม่ติดยาตอนนี้หนูอายุ23 เเล้วค่ะทำงานดิ้นรนหาตังเองมาตลอด ช่วงอายุ 16-18 หนูให้พ่อกับเเม่มาเยอะมากทั้งทองทั้งเงินให้จนตัวเองไม่เคยเหลือเพราะรักพ่อเเม่มากที่ผ่านมาไม่เคยรู้เลยว่าคนในครอบครัวติดยาพึ่งจะมารู้จริงๆจังๆตอนเกือบจะ20 บ้านไม่มีอยู่จากเคยมีที่อยู่ก็ไม่มีเพราะพ่อเเม่ติด2อย่างนี้หนักจนไม่เหลืออะไรสักอย่างจากมีรถมอไซ3คันก็ไม่เหลือเเล้วก็ทะเลาะกันบ่อยมากเพราะคนนึงติดยาหนักจนเกือบจะบ้าเเล้วหาเเต่เรื่องทะเลาะอีกคนก็ขอเงินไปเล่นการพนันไม่ได้ก็ไม่ทำงานทำการอะไรรอขอเเต่เงินลูกจนตอนนี้หนูเหนื่อยมากๆเเล้วเเม่ชอบบอกว่าไม่ให้ขอลูกเเล้วจะให้ไปขอใครตอนเเม่เลี้ยงลูกมาไม่เตยมานั่งพูดเลยว่าทำไมขอเเต่เงิน เเต่สำหรับหนูคิดความเป็นจริง16-20 พ่อเเม่ควรจะต้องส่งลูกเรียนอยู่เลยอันนี้กลับกลายมาเป็นลูกหาเงินให้พ่อเเม่ตอนเด็กๆก็ไปเรียนเเบบอดๆอยากๆวันไหนไม่มีเงินก็ไม่ได้ไปเรียนใส่กระโปรงเล็กๆเสื่อเล็กๆเพราะพ่อเเม่มีเงินซื้อให้เเค่คนละชุดจนโตมาดิ้นเองทุกอย่างเเต่ก็ไม่เคยโกรธเลยจนตอนนี้มันถึงความขาดจริงๆคือพ่อเเม่ตามสร้างหนี้ไม่หยุดเขาโทรมาทวงกับหนูตามใช้ไม่หมดเเค่ปกติก็โทรมาขอเงินเเทบทุกวันอยู่เเล้วเเต่อันนี้ยังสร้างหนี้ไม่หยุด ล่าสุดหนูเลยพูดไปว่าชีวิตพ่อกับเเม่คงชอบเเต่ยากับการพนันเเหละต่อไปไม่ต้องติดต่อหาหนูอีกเงินก็ไม่ต้องขอเเล้วหนูก็ตัดสายเลยจากที่หนูไม่เคยพูดอยู่ๆมันก็สุดเเล้วจริงๆ ทุกคนว่าหนูทำถูกเเล้วหรือยังคะหลังจากที่หนูทนมาหลายปีหนูอยากจะขอเนรคุณสักครั้งบ้างทั้งตอนนี้หนูมีครอบครัวเเล้วลูกหนูก็ต้องเลี้ยงหนูไม่อยากให้เขาต้องโตมาเเล้วลำบากเเบบหนู ขอบคุณที่อ่านนะคะหรือใครมีวิธีดีๆมาเเนะนำให้หน่อยนะคะ ( ส่วนเรื่องมีหลายคนบอกให้เอาไปบำบัดเคยพาไปรพเเล้วนะคะหมอเขายังไม่รับค่ะเพราะแกยังสื่อสารได้ปกติหมอให้กินยาก่อนค่ะ ) สุดท้ายนี้ถ้าหนูไม่มีลูกคงอาจจะไม่อยากอยู่เเล้วก็ได้ค่ะ