ช่วยอธิบาย วัฒนธรรมไลฟ์ขายของ และการนั่งดูไลฟ์ขายของ หน่อยค่ะ
คำถามจากคนไม่ดูนะคะ
สิ่งของที่ขายราคาถูกลง เป็นสินค้ามาตรฐานเลยไหมคะ ? มันราคาถูก เพราะจัดโปร หรือมันราคาถูก ของที่ขายเกรดต่ำกว่า แต่ผู้ซื้อรับได้กับคุณภาพและราคา เหตุผลที่ดูไลฟ์สด เพราะช่วยประหยัดค่าครองชีพได้จริง ?
หรือ เป็นการดู เพื่อสื่อสารกับคนขาย ที่มีคาแรคเตอร์ที่ตนเองชอบ เช่น อินฟลู ดารา ส่วนใหญ่ของที่ซื้อขายเป็นของจุกจิก ไม่ได้มีอะไร แค่อยากเปย์คนดัง ได้สินค้าเป็นของแถมขำๆ ไม่ได้เอาไปกินใช้จริงๆ ? อย่างพวกน้ำพริก อาหารสำเร็จรูป อะไรนี่ เป็นของดีและราคาเหมาะสมไหมคะ ? ถ้าเทียบผู้ขาย น้ำพริก - อาหาร มืออาชีพจริงๆในตลาดทั่วไป ?
หรือ ก็ไม่ได้ตั้งใจดูหรอก แค่เปิดคลอเฉยๆ เหมือนเปิดทีวีทิ้งไว้ ขณะทำอย่างอื่นไปด้วย พอดีเป็นคนชอบดูของ เหมือนชอบเดินตลาด รู้สึกสนุก กว่าเลือกเปิดช่องอื่น ?
แล้ว วัฒนธรรมไลฟ์ขายของ - นั่งดูไลฟ์ขายของ เป็นคนละกลุ่มกับ คนเปิดทีวีรายการขายของ เช่น TV Direct , รายการ แฉ คุณมดดำ คชาภา ที่ซื้อโฆษณาในทีวี ไหมคะ ? หรือก็เป็นกลุ่มเดียวกันนั่นแหละ ?
ออกแนว ถ้าคนชอบซื้อ มักจะซื้อแหละ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของใดก็ตาม แต่คนไม่ซื้อ ก็จะไม่ซื้อ
( เราเทียบจากตัวเองนะคะ และดูจากเพจ facebook เช่น งานบ้านที่รัก , แมวบิน จัดระเบียบบ้าน ฯลฯ )
หรือว่า มันอาจมีธุรกิจที่ทำขำๆ เช่น แฝงการเอาเงินรายได้ด้านอื่น มาหมุน มาเข้าระบบ ? ( แต่ก็เข้าใจค่ะว่า ถ้าคนจะทำ มันก็มีได้ทุกช่องทาง ไม่เฉพาะการขายออนไลน์ค่ะ )
หรือกำไรต้องดีมาก ต้นทุนต่ำ ขนาดจ่ายค่าตัวพรีเซนเตอร์แล้วยังคุ้ม ค่ะ
ไม่แน่ใจว่า ฝรั่งอเมริกา ยุโรป หรือฝั่งญี่ปุ่น ไต้หวัน ประเทศพัฒนาแล้วต่างๆ ซื้อขายผ่านไลฟ์สด ประชากรนั่งดู กันแบบนี้ไหม ? ไม่น่าจะนิยม หรือเปล่าคะ ? แต่น่าจะขายแพลตฟอร์มอื่น เช่น IG เป็นโพสต์ข้อความ ไม่ใช่ไลฟ์สด หรือไม่งั้นจะเป็นคลิปรีวิว ?
จะมีเมืองจีน ที่นิยมไลฟ์สด ? ( แต่ไม่ถึงขั้น ดาราจีน ลงมาขายเอง จะเป็นวงการผู้ขายเฉพาะของเค้า ใช่ไหมคะ คือมีอินฟลู สายการขายอยู่ ? )
คิดว่า ประเทศไทย คนนั่งดูไลฟ์ขายของ รวมกันเยอะไหมคะ ? เช่น สัก 50% ของประชากร ที่เข้าถึงอินเตอร์เน็ต และมีกำลังซื้อ เลยไหม ? เห็นฝั่งนายทุน เช่น คุณณวัต ออกมาบอกขายได้เยอะมาก สงสัยว่าใครซื้อนักหนา ? เป็นคนกลุ่มเดิมๆ แต่ซื้อเยอะ หรือว่า คนดูมีจำนวนเยอะจริงๆ
ส่วนใหญ่เป็นคนกลุ่มเดิมๆ ถ้าดูจะดูหลายช่อง คนดูคือดู คนไม่ดูคือไม่ดู แบบนั้นไหมคะ ?
แล้วคิดว่า มันกลายเป็น วัฒนธรรม หรือ วัฒนธรรมกลุ่ม ( sub-culture ) ไหมคะ ? แล้วมันจะ ไปต่อ ได้อีกไหม อีกนานแค่ไหน ? ผู้ค้ารายย่อย ชาวบ้านๆ ไปต่อได้ไหม ? การแข่งขันสูง เป็นปกติที่นายทุนเห็นช่องทางแล้วลงมาแข่ง ?
ชาวบ้านๆ อาจไปต่อได้ แต่ต้องมีคาแรคเตอร์ เช่น อาจารย์เบียร์ หรือ คนไปออกโหนกระแสแล้วดัง ฯลฯ ซึ่งก็เป็นปกติของทุกวงการที่มีตัวท็อป ? และคำว่า ตัวท็อป ก็อาจไม่เหมือนกัน มีกลุ่มแฟนคลับของเขาเองเสมอ ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มผู้บริโภคกำลังซื้อระดับไหนก็ตาม ?
ช่วยอธิบาย วัฒนธรรมไลฟ์ขายของ - นั่งดูไลฟ์ขายของ ตั้งใจนั่งดูไหม ของถูกจริงไหม แฝงเอาเงินอื่นเข้าระบบไหม เทียบ TV Direct
คำถามจากคนไม่ดูนะคะ
สิ่งของที่ขายราคาถูกลง เป็นสินค้ามาตรฐานเลยไหมคะ ? มันราคาถูก เพราะจัดโปร หรือมันราคาถูก ของที่ขายเกรดต่ำกว่า แต่ผู้ซื้อรับได้กับคุณภาพและราคา เหตุผลที่ดูไลฟ์สด เพราะช่วยประหยัดค่าครองชีพได้จริง ?
หรือ เป็นการดู เพื่อสื่อสารกับคนขาย ที่มีคาแรคเตอร์ที่ตนเองชอบ เช่น อินฟลู ดารา ส่วนใหญ่ของที่ซื้อขายเป็นของจุกจิก ไม่ได้มีอะไร แค่อยากเปย์คนดัง ได้สินค้าเป็นของแถมขำๆ ไม่ได้เอาไปกินใช้จริงๆ ? อย่างพวกน้ำพริก อาหารสำเร็จรูป อะไรนี่ เป็นของดีและราคาเหมาะสมไหมคะ ? ถ้าเทียบผู้ขาย น้ำพริก - อาหาร มืออาชีพจริงๆในตลาดทั่วไป ?
หรือ ก็ไม่ได้ตั้งใจดูหรอก แค่เปิดคลอเฉยๆ เหมือนเปิดทีวีทิ้งไว้ ขณะทำอย่างอื่นไปด้วย พอดีเป็นคนชอบดูของ เหมือนชอบเดินตลาด รู้สึกสนุก กว่าเลือกเปิดช่องอื่น ?
แล้ว วัฒนธรรมไลฟ์ขายของ - นั่งดูไลฟ์ขายของ เป็นคนละกลุ่มกับ คนเปิดทีวีรายการขายของ เช่น TV Direct , รายการ แฉ คุณมดดำ คชาภา ที่ซื้อโฆษณาในทีวี ไหมคะ ? หรือก็เป็นกลุ่มเดียวกันนั่นแหละ ?
ออกแนว ถ้าคนชอบซื้อ มักจะซื้อแหละ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของใดก็ตาม แต่คนไม่ซื้อ ก็จะไม่ซื้อ
( เราเทียบจากตัวเองนะคะ และดูจากเพจ facebook เช่น งานบ้านที่รัก , แมวบิน จัดระเบียบบ้าน ฯลฯ )
จะมีเมืองจีน ที่นิยมไลฟ์สด ? ( แต่ไม่ถึงขั้น ดาราจีน ลงมาขายเอง จะเป็นวงการผู้ขายเฉพาะของเค้า ใช่ไหมคะ คือมีอินฟลู สายการขายอยู่ ? )
คิดว่า ประเทศไทย คนนั่งดูไลฟ์ขายของ รวมกันเยอะไหมคะ ? เช่น สัก 50% ของประชากร ที่เข้าถึงอินเตอร์เน็ต และมีกำลังซื้อ เลยไหม ? เห็นฝั่งนายทุน เช่น คุณณวัต ออกมาบอกขายได้เยอะมาก สงสัยว่าใครซื้อนักหนา ? เป็นคนกลุ่มเดิมๆ แต่ซื้อเยอะ หรือว่า คนดูมีจำนวนเยอะจริงๆ
ส่วนใหญ่เป็นคนกลุ่มเดิมๆ ถ้าดูจะดูหลายช่อง คนดูคือดู คนไม่ดูคือไม่ดู แบบนั้นไหมคะ ?
แล้วคิดว่า มันกลายเป็น วัฒนธรรม หรือ วัฒนธรรมกลุ่ม ( sub-culture ) ไหมคะ ? แล้วมันจะ ไปต่อ ได้อีกไหม อีกนานแค่ไหน ? ผู้ค้ารายย่อย ชาวบ้านๆ ไปต่อได้ไหม ? การแข่งขันสูง เป็นปกติที่นายทุนเห็นช่องทางแล้วลงมาแข่ง ?
ชาวบ้านๆ อาจไปต่อได้ แต่ต้องมีคาแรคเตอร์ เช่น อาจารย์เบียร์ หรือ คนไปออกโหนกระแสแล้วดัง ฯลฯ ซึ่งก็เป็นปกติของทุกวงการที่มีตัวท็อป ? และคำว่า ตัวท็อป ก็อาจไม่เหมือนกัน มีกลุ่มแฟนคลับของเขาเองเสมอ ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มผู้บริโภคกำลังซื้อระดับไหนก็ตาม ?