สวัสดีค่ะ ดิฉันเพิ่งจะเริ่มอ่านพระไตรปิฎก อ่านไปได้จบ 1 เล่มแล้วและกำลังอ่านเล่มที่2 ค่ะ แต่ก็มาติดที่ ตอนพระสงฆ์ละเมิดสิกขาบท และจะต้องนำสิ่งของไปสละในท่ามกลางสงฆ์ ไม่ว่าจะเป็น เสียสละแก่สงฆ์ เสียสะแก่คณะ เสียสละแก่บุคคล จะมีตอนท้ายของบทคือ ครั้นสละแล้วพึงแสดงอาบัติ ภิกษุผู้ฉลาดผู้สามารถ พึงรับอาบัติ พึงคืนจีวรที่เสียสละให้ ด้วยญัตติกรรมวาจา ว่าดังนี้ ท่านทั้งหลาย ขอจงฟังข้าพเจ้า จีวรผืนนี้ของภิกษุมีชื่อนี้ เป็นของจำจะสละ เธอสละแล้วแก่ท่านทั้งหลาย ถ้าความพรั่งพร้อมของท่านทั้งหลายถึงที่แล้ว ท่านทั้งหลายพึงให้จีวรผืนนี้แก่ภิกษุมีชื่อนี้ 

คือดิฉันไม่เข้าใจว่า ภิกษุนำจีวรไปสละในท่ามกลางสงฆ์ และมีภิกษุเป็นผู้มาฟัง เสร็จแล้วเขาก็คืนผ้าจีวรนั้นกับมาที่พระภิกษุรูปเดิมที่นำจีวรไปสละในท่ามกลางสงฆ์หรือคะ  โปรดชี้แนะด้วยค่ะเพราะอ่านแล้วไม่เข้าใจ เพราะคิดว่าในสิ่งที่คิดอาจจะไม่ใช่ เพราะจะขัดกันเองว่า รับจีวรมาหลายๆผืนเสร็จแล้วมาสละคืน แล้วพอสละเสร็จ  สงฆ์ก็ให้จีวรกับไปกับภิกษุที่นำผ้ามาสละเหมือนเดิม ดิฉันว่าดิฉันยังเข้าใจไม่ถูกต้องค่ะ เลยอยากมาถามผู้รู้และเข้าใจในพระไตรปิฎกในข้อความนี้ค่ะ  อนุโมทนาสาธุค่ะ🙏🙏🙏