คือหนูก็มีคนที่ชอบ ซึ่งในตอนนี้หนูอยู่ม.3 เขาอยู่ม.6 ต่างจะเรียนจบ และไปเจอสังคมใหม่ๆกันแล้ว แต่หนูยังเรียนที่เดิมค่ะ ซึ่งก็เคยมีช่วงเวลาที่ แอบชอบมากๆ จนความรู้สึกหลายอย่างมันก่อเกิดขึ้น จนเริ่มรักพี่เขามากๆ แต่ก็สารภาพก็แล้ว บอกตรงก็แล้ว บอกเป็นไนไน หรือพผุดทุกความรู้สึกออกมา คำตอบก็คือ เขาไม่ได้คิดอะไรกับหนู ตอนแรกที่บอกเขาบอกมาเลยว่า คิดแค่พี่น้อง ตาอมาไปปรึกษาเพื่อน ก็เลยลองพยายามอีกรอบ คำตอบก็เป็นในเชิงปฎิเสธ แบบเขาบอกว่า พี่มีคนคุยแล้ว ซึ่งทุกความรู้สึกมากมาย มันเต็มไปหมด เคยคิดว่าถ้าเราลองพยายามมากกว่านี้จะทันไหมนะ เพราะครั้งแรกที่สารภาพไป เขาดูยังไม่มีใคร แต่เว้นช่วงมาเพราะกลัวอึดอัด แล้วเขาก็กลัวให้ความหวังหนู แต่ช่วงเวลาตอนนั้นก็พยายามทำเป็นปกติ สนิทกันเหมือนเดิม ต่อให้มีอะไรในใจก็เถอะ  แล้วก็ช่วงเวลาก็ผ่านมานานมาก ความรู้สึกที่มีต่อเขาก็ เบาลงตอนแรกคิดว่าคงมูฟได้แล้ว 80% แต่พอความรู้สึกมันกลับมาเริ่มต้นใหม่ก็ทำให้คิดว่า ที่ผ่านมาไม่ได้ลืมเขา หม่ได้ยอมรับคำตอบ ไม่ได้เลิกรักเขาแล้วจริงๆ เป็นเพียงเพราะตอนนั้นโฟกัสความสุขและยุ่งเรื่องการเรียนเป็นเอามาก เพื่อพยายามลืมเขา แต่อีกไม่กี่วันเขาก็จะจบแล้ว เลยพูดทุกความรู้สึกออกมาทั้งหมด แต่ไม่ใช่ต่อหน้านะเพราะพูดไม่ออก เลยบอกไปว่ามีไรอยากพูดกับพี่แต่พูดไม่ออกเขาเลยให้พิมในโทรศัพท์ จากนั้นก็พิมทุกความรู้สึกทุกอย่างออกไป อาจจะไม่ทั้งหมดเพราะตอนที่พิมรู้สึกว่า ยิ่งพิมบอกความรู้สึกไปเท่าไหร่ ก็รู้สึกว่ามันยังพูดออกไปไม่หมดทุกที และช่วงเวลาต่อจากนี้ ก็ต้องพยายามชินกับการไม่มีเขาให้เห็นบ่อยๆในร.รแล้ว จำได้เลยแรกที่รู้จักกันคือเข้าวงโยใหม่ๆ และใช้เวลาร่วมกันในกิจกรรมต่างๆม่คว่มสุขมากๆตอนนนั้น  ก็นั่นแหละที่หนูจะพูดคือ เขาจะเติบโตขึ้นเรื่อยๆ เจอคนดีๆสังคมใหม่ๆแล้วนะ แล้วทำไมหนูไม่ลืมเขา แล้วเดินหน้าต่อด้วยความสุขตัวเองบ้างล่ะ ก็เคยจะทำได้แล้ว แต่ที่เล่าไปนั่นแหละค่ะ