เรื่องราวผ่านมานานเกือบ 10 ปีแล้วเลยคิดว่าคงเล่าได้

เคยเจอคนคนนึงเข้ามาคุย โพรไฟล์ การศึกษาสูง หน้าที่การงานดี  รายได้สูง ฐานะดี หน้าตาพอใช้ได้ คุยกันอยู่ระยะนึงจนเราถามถึงความสัมพันธ์ว่าตอนนี้จะดำเนินไปในแนวทางไหน หลังจากวันนั้นที่ได้รับคำตอบว่าก็รู้จักกันไปเรื่อยๆ ยังไม่มีอะไร(แนวโน้ม จำคำไม่ได้) เราก็ไม่อะไรอีกเลยคือ เจอก็เจอ ไม่เจอก็ไม่เจอ 

ตัวเราเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อความสัมพันธ์ ถ้าอย่างนั้น กันได เผื่อพัฒนาหรืออะไรที่เพื่อสานต่อไปในอนาคตเราก็จริงจังนะ แต่คำตอบไม่ใช่การคุยเพื่อจะคบ เราก็ไม่เซ้าซี้ทำตัวและใจให้เฉยๆ ไปเหมือนเพื่อคนนึง

ระหว่างนี้ส่วนใหญ่ที่เจอกันคือชวนกันดูหนังทานข้าว เป็นเค้ามารับหลังเลิกงาน ซึ่งเราก็เราจนค่ำทำให้เจอกันทีนึงไม่กี่ชม.และทำให้เราเหนื่อยเพราะกลับบ้านดึก ไม่มีเวลาพักผ่อน เรื่องค่าใช้จ่ายเค้าออกหมดไม่เคยมีปัญหาตามฐานะและความพอใจที่จะดูแลของเขา 

ตอนเดินด้วยกัน เขาก็มักจะมาจับมือหรือให้เราควงแขน แต่เราไม่เคยทำก่อนเลยเพราะเราไม่รู้สึกว่าคนคนนี้เป็นแฟนเรา ไม่อ้อนไม่อะไร อาจจะดูนิ่งๆ ที่คิดว่าแปลกคือหลังจากนัดเจอกันหรือในชีวิตประจำวัน เราไม่เคยติดต่อกันเลย ไม่มีคุยไลน์เลย เพราะเขางานยุ่งมาก 

มีอยู่หลายเหตุการณ์ที่ทำให้เรานอยมากๆ เช่น

- เคยให้ของขวัญเค้า แต่เค้าถ่ายรูปของทั้งหมดที่วางไว้รวมๆ กัน ไม่มีของที่เราให้

- เคยไปกินข้าวกันแล้วเค้านัดเพื่อนมาเจอโดยไม่บอกเราก่อน ถึงจะไม่คิดมากอะไร แต่ตอนเซลฟี่รูปหมู่เรามองในจอเค้าไม่ถ่ายเราด้วย(เพราะเราอยู่ขอบ เขาถ่ายตัดเราออกไปเลย) เพื่อนเขาเห็นหน้าเราเสียมากเลยทักว่า น้องเค้าไม่ติดนะ แต่เขาก็ไม่ถ่ายใหม่(ความจริงถ่ายไปก็ไม่ได้ลงโซเชียล น่าจะมีมารยาทกันบ้าง)

- เคยนัดแล้วมาสายเกิน 5 ชม. ด้วย และเราก็ยังโง่รอ

- เขาอาจจะลองใจเราด้วยการซื้อของมาฝากเป็นสินค้าลดราคาที่มีตำหนิ เพราะเค้าเคยบอกว่าไม่ชอบซื้อของฝากใคร เราเลยต้องคิดว่าแค่นี้ก็ดีมากแล้ว

- เคยมีครั้งนึงนัดกินข้าวกัน เขาถามว่าเราอยากกินอะไร เราบอกว่าร้านไหนก็ไหนขอแค่มีข้าวเพราะเราหิวมาก แต่เค้าพาเราเข้าร้านติ่มซำที่เขาชอบ ซี่งร้านนั้นไม่มีข้าว เราเกือบร้องไห้เลยณ ตอนนั้น

และอีกหลายๆ เหตุการณ์ทั้งดีและไม่ดี ตามหัวข้อเราคิดอยู่ลึกๆ ตั้งแต่ตอนนั้นว่า หลังจากนี้เราคงไม่มีคนที่ดีขนาดนี้มาสนใจอีกและอาจจะต้องโสดไปตลอดชีวิตถ้าเราไม่คิดจะทำดีกับเขามากว่ากกว่านี้ อาจเป็นรถด่วนขบวนสุดท้ายก็ได้นะ แต่ต้องแลกกับการที่เขาไม่มีเวลาเลย คาเฟ่ต์ ตจว ตปทอะไรก็คงไม่ได้ไป ซัพพอร์ตเรื่องเงินคือเลี้ยงข้าวแต่เรื่องอื่นไม่ตามใจ

เราก็เลยคิดว่าเราอยู่แบบไม่ฝืนดีที่สุด และหลังจากนั้นสักพักเขาก็เปิดตัวแฟน แต่วันครบรอบที่คบกันตอนนั้นยังนัดเรากินข้าวอยู่เลย ก็แอบงงนะ แต่ระหว่างที่เขาคบกัน ก็คิดว่าดูต่างจากที่ทำให้เราด้วย และดูเข้ากันได้ดีเหมือนคนตั้งใจคบ

ไม่ว่ากับใครเรามักเจออีกมาตรฐานตลอด ทำให้ชอบคิดว่าถ้าเขาทำแบบนี้ให้เราก็คงได้คบกัน ก็คงดีกว่านี้ และมองอีกมุมว่า เรามันไม่ดีมากเลยเหรอ จากตอนนั้นถึงตอนนี้เราก็ยังโสดและไม่มีคนที่พอไปวัดไปวาเข้ามาคุยสักคน

ขอบคุณที่อ่านจนจบ 

วิจารณ์ได้แต่อย่าว่าเราแรงนะ ใจบาง ฮ่าๆๆ