ผมจะลองเล่าให้ฟังคร่าวๆนะครับ ผมลาออก จากลูกจ้างประจำตอน 28 ตอนนี้ 35ละ
ปีแรกที่ลาออกมา คือมีแฟนมาอยู่ด้วยคับ ตัวผมไม่ได้อยู่บ้านนะคับ ผมไปหางาน ทำงานเปนลูกจ้างในเมือง ไปเช่าห้องไปเรื่อยๆ
ผมเป็นคนที่ชอบทำโปรแกรม ประกอบคอมพิวเตอร์ แล้วก็มีประสบการณ์จากงานในเมืองพอสมควร งานมันเยอะเกิน ทั้งซ่อมคอม โน๊ตบุ๊ค ช่วยแซล์ขายอะไหล่คอม บรืการลูกค้า ยกของ วิ่งส่งของต่างอำเภอ (ที่ได้ทำหลายอย่างเพราะมีคนเข้าออกบ่อย ต้องช่วยทำแทน ) หลายๆครั้งที่บริการลูกค้า ลูกค้ามักจะถามว่าเมื่อไหร่จะเปิดร้านตัวเอง เราเองก็คิดว่าเราไม่น่าจะเก่งพอ....
แต่พอผมออกมาจริงก็ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดนี่หว่า... มีตังค์ในบช.หมื่น5 ตังในตัวหมื่น2
ก็ลองมาเปิดร้านซ่อมคอมเล็กๆ แถวนอกเมืองใหญ่ ห่างจากเมือง 35กิโล แรกๆก็จะเงียบหน่อยคับ เปนเรื่องธรรมดา
*แต่โดยปกติผมก็มีช่องทางขายอะไหล่คอมมือ2ออนไลน์ เป็นรายได้ ยุอีกทางนึง ก็เลยพอมีเงินหมุนบ้างสั่งอะไหล่ในเว็บ มาขายเป็นชิ้นบ้าง ประกอบคอมขายมือ2บ้างพอได้
**อ่อลืมบอก พอผมออกมาเช่าห้องยุกับแฟน2คน ก็ให้แฟนขายกาแฟหน้าร้าน ทำโต๊ะขายเล็กๆหน้าร้าน โชคดีที่แฟนเคยเป็นลูกจ้างร้านกาแฟ เค้าได้สูตรชงมาจากร้านที่เคยไปช่วยขาย ก็ถือว่าขายดีเลย อาจจะเพราะว่ายังไม่มีใครขายด้วยแถวนั้น โชคดีอีกมีร้านมอไซค์มาอยู่ข้างๆประมานไม่ถึง100เมตร เด็กวัยรุ่นนักเรียนกินดี บางเดือนแค่ขายน้ำ ก็พอค่าเช่าห้องแล้ว ก็มีรายได้อีกทาง แล้วก็เริ่มมีลูกค้ามาซ่อมเรื่อยๆ วันละคน2คน คอมบ้าง ปริ้นบ้าง โน๊ตบุ๊คบ้าง แล้วลูกค้าเค้าก็ไปบอกต่อกันเอง เพราะถ้าไม่เสีย เราก็บอกตรงๆว่าไม่เสีย ไม่คิดตัง ... แล้วลูกค้าเค้าก็จะช่วยค่าไฟเป็นประจำ และอีกอย่างคือ *ผมเริ่มไปหาอะไหล่คอมในพื้นที่อำเภอใกล้เคียงเพื่อมาซ่อมขาย ก็เปนรายได้เพิ่มขึ้น มีลูกค้าต่างตำบล ต่างอำเภอผ่านมาจอดรถ หน้าร้านบ่อยๆ จนป้าข้างบ้านสงสัยเลยทีเดียวคับ ผมก็แบบนั้นไปประมาน 2ปี
เข้าปีที่ 3 หลายๆอย่างกำลังไปได้ด้วยดี คิดว่าปีนี้ดีมากๆเลย ลุกค้าเดิมก็มาซ่อม เทศบาลก็ลองเอางานมาให้ดู เปนช่วงที่ดีมากๆเลย
* แล้วก็เข้าเดือนธันวาคม พ.ศ. 2562 (เกิดการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) แท๊น แท๊นนนน......
__________________________ขอตัวไปนอนก่อนนะคับ ตอนนี้ตี4.19 แล้ว เด่วบ่ายๆจะมาเล่าต่อคับ____________________
***ขออภัยมากๆคับ ไม่ได้มาเล่าต่อตามเวลาที่บอกไว้ ตอนนี้ตี3.22
สวัสดีคับ ก็ต่อจากเดิมจะเป็น ช่วงCOVID-19 ปี2019
_________แต่ก่อนจะเล่าต่อ ขอเล่าเรื่องส่วนตัวนิดนึงคับ เรื่องเกี่ยวกับการทำงานช่วงเรียน__________________________________________
ผมมีพี่ชาย1คน พ่อทิ้งแม่ผมไปตั้งแต่ผมพึ่งเดินได้ แม่ผมเลี้ยงลูก2คน เลยไปให่ย่าช่วยเลี้ยง(แม่ของพ่อ) และให้ย่าดูแลตอนเด็กๆ คือเท่าที่จำความได้ ผมน่าจะประมาณ ป.2 ป.3 ย่าแกเอาหมากใส่รถเข็นขายในหมู่บ้าน ผมก็ไปด้วย ก็เห็นการซื้อการขายหมากของย่า พอโตขึ้นมาหน่อยประมาณ ม.ต้น แม่ผมแกซื้อที่ทำบ้านสวน ย่าเลยมาช่วยดูสวนอยู่พักนึง ก็คนแก่นะคับ ย่าแกก็ปลูกบวบ น้ำเต้า ฟัก แฟง ตะไคร้ พืชสวนครัว แล้วผมก็จำไม่ได้ตรงนั้น ว่าเรื่องมันเปนยังไง ผมถึงได้ไปขี่จักรยาน เอาบวบเอาน้ำเต้า ผักไปหาขายให้คนในหมู่บ้าน ก็ได้ตังไปให้ย่า
ย่าแกเห็นว่าที่ทางมันว่าง ยังไม่ได้ปลูกอะไร เลยพาปลูกตะไคร้ขาย ก็ทำตั้งแต่ ถากหญ้า ขุดดิน ปลูก รดน้ำ ใส่ปุ๋ย จนตะไคร้โต ก็ขุดมา ล้างน้ำ ตัดสวยๆ ชั่งกิโล1โล (ส่งโลละ8.-แล้วแต่คนรับ)แล้วก็ เอาใส่ถุงละ10โล เท่าที่จำได้ รอบนึงที่ทำส่งคนมารับผัก ร้อยกว่ากิโล ทำ3คน มีย่าผม พี่ชาย และก็ผม ได้ตังเกือบ2พัน ย่าให้ผม 350 ผมเลยเอาตังไปเที่ยวงานวัด
พอขึ้น ม.4 ช่วงปิดเทอมก็ได้ไปทำงานร้านเนื้อย่าง กับเพื่อนของเพื่อนพี่ชายในตลาดในอำเภอ เขาทักมาถามว่าอยากมาทำมั้ย เห็นว่าชอบหารายได้
(เขาเคยเห็นผม ไปรับจ้างฟาร์มแถวบ้าน ไปถากรุ่น ตัดไม้ ถากหญ้า ดูแลต้นไม้ เก็บลำใย เก็บแตงแคนตาลุป เป็นโครงการของบริษัทนึง ที่เขาให้เด็กเข้าไปมีรายได้ร่วม) พี่ที่ร้านเนื้อย่างแกให้วันละ500 (วันละ500 ตอนนั้นก็เยอะมากๆ) อันนี้คือชวนมาทำ เพราะแกเปิดร้านใหม่เลยนะคับ ที่ต้องทำคือ กวาดร้าน เช็ดถู ล้างจาน ล้างห้องน้ำ ยกเตา แล้วก็นอนที่ร้านเลย ผมเอาเพื่อนไปช่วยคนนึง ชื่ออั๋น ส่วนงานเสริฟพี่แกกับเพื่อนทำเอง พอทำไปทำมาแม่ชักเปนห่วง เลยต้องหยุดไป เอาเรื่องเรียนก่อน
ผมก็เลยกลับบ้าน แต่พอกลับไปอยู่บ้าน เรียนช่วงเปิดเทอมปกติ เพื่อนก็ชวนไปทำงานโรงงานนมวัวอีก เป็นงานแบบเหมา ใช้แรงล้วนๆ ประมานว่า เออ วันนี้มากันกี่คนจะให้หั่นฟาง หั่นถั่ว ผสมอาหารวัว มากัน 8คน วันแรกได้ 300 เหนื่อยจิง วันอื่นจำไม่ได้ จำได้ยุวันนึง ได้คนละ 950.- โคตรจะเหนื่อยเลยวันนั้น กลับบ้านไปถึงบ้าน3ทุ่ม แม่ด่าอีก 555..
พอขึ้น ม.5 ช่วงปิดเทอม หัวหน้าที่เคยอยู่บริษัทที่เคยไปเก็บลำใยอะ แกออกมาเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเรือใบไม้ ที่ตัวอำเภอ แกอยากให้มาช่วยทำร้านก๋วยเตี๋ยวหน่อย ครั้งนี้หัวหน้าให้ผมเอาเพื่อนไปอีก2คน เพราะทั้งเสริฟ ทั้งล้าง ทั้งเก็บ เด่วจะไม่ทัน ให้วันละ250 ถ้าลูกค้าเยอะก็ให้เพิ่ม แต่ก็คุ้มละ กินนอนที่ร้าน
ข้ามไปช่วงมหาลัยปี2 ก็ได้ไปทำงาน ขายเสื้อกันหนาวให้ร้านเพื่อน ช่วงเย็น คือปกติจะมีคนที่จ้างประจำ แต่แกติดธุระบ้างป๋วยบ้าง ผมเลยลองไปขาย ก็ไปเจอพี่แกคนขายประจำ แกก็แนะนำสอนวิธีขาย เรียกลูกค้า จำได้ขึ้นใจ ดูก่อนได้นะคับ ดูก่อนได้นะคับ ดูก่อนได้นะคับ ดูก่อนได้นะคับ ดูก่อนได้นะคับ เพื่อนผมเจ้าของร้านบอกว่า เด่วขายได้ ให้ตัวเท่านี้ๆ ผมไปได้อาทิตย์เดียว แต่ก็ได้ประสบการณ์ดีนะคับ เซฟวัน
____________________________________________________________________________________________________________
ต่อจากเดิมจะเป็น ช่วงCOVID-19 ปี2019
พอทางลุงประกาศให้ปิดก็เลยต้องกลับไปอยู่บ้านแม่ 15 วัน ก็ไปได้ประมาณ ไปได้ประมาณ 8-9วันมั้ง มันเบื่อ กลับมาอยู่ห้องเช่าดีกว่า ทีนี้ก็ต้องยอมรับเลยคับว่า ไม่ใช่แค่เราที่ไม่มีลูกค้า เป้นกันหมด ทุกที่ทุกร้าน แต่ก็พอมีลุกค้านมาซ่อมนิดๆหน่อยๆ โต๊ะกาแฟก็ตั้งให้แฟนหน้าร้านเหมือนเดิม ไม่มีคนซื้อก็กินเอง แล้วทีนี้ก็มีจุดเปลี่ยนคับ ประมานว่าอะไหล่คอมที่ไปหาเนี่ย หายากมากขึ้น ก็เลยไปเจอปริ้นเตอร์แทน ก็เอามาลองซ่อมดู อ้าว..ตกใจเลยคับ ผมซ่อมได้ หรือมันไม่เสียเนี่ย ก็ทำตามยูทูป ทำได้นี่ เทสแล้ว เทสอีก เทสแล้ว เทสอีกก็ลงขายออนไลน์ สมุติลงพันกว่าบาท 2พัน เงียบ ไม่มีใครถามเลย ก็เลยคิดใหม่ มองว่า คนที่มาซื้อถึงที่เนี่ย ส้วนน้อยใช้เอง ส่วนใหญ่ ไปต่อกำไร มาดูให้ชัว เทสว่าของดีจริง คุ้มกับราคา ตำหนิเล็กน้อย ++ทีนี้รู้เลยตั้งแต่วันนั้น ขายราคาไม่ถึงพัน เอากำไรน้อย แต่ขายได้ตลอด จริงๆด้วยคับ ลง7ร้อย 8ร้อย 9ร้อย คนถามเยอะมาก อยากได้ฟุดๆ มีแต่คนอยากได้ แต่ก็บอกไกลส่วนใหญ่ โควิดด้วยไม่กล้ามา นุ่นนี่นั้น
พอทีนี้ผมก็รู้เลยคับ ว่าต้องทำยังไง ผมส่งให้ฟรี ไปส่งให้เองถึงที่ ส่งแค่ในเมืองไม่ไกลมากๆ ก็ได้ลูกค้า วิ่งส่งวันเว้นวัน วันไหนโชคดีก็ ส่ง2เครื่อง สำหรับผมนะคับ ช่วงโควิดเนี่ย ดีอย่างนะ ทำให้ออกไปหาอะไหล่ หาของไม่ได้ ก่อนหน้าโควิด ไม่เคยเปลี่ยนเฟือง เปลื่ยนมอเตอร์ งานซ่อมจำพวกใช้เวลาเยอะ ซ่อมหนักๆไม่ค่อยทำเพราะมันเสียเวลา ก็ได้ทำช่วงโควิดนี่ละคับ ทำให้มีประสบการณ์มากขึ้น แล้วก็หลายๆคนคงจะได้รับหมื่น5จากลุงช่วงโควิด ของผมเอาไปปิดหนี้บัตรที่ตัวเองทำตั้งแต่ทำงานยุในเมือง สบายตัวมากกกกกก ชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะคับ
แค่นั้นเลยคับ ตั้งแต่นั้นมาผมก็ขายออนไลน์ ส่งฟรี ส่งให้เองแค่ในเมือง ไม่ส่งต่างจังหวัด เราก็ปักหมุดไว้ร้านยุตรงนี้ๆ ก็มีคนผ่านถนน304 ไปมาก็ทักมาให้ไปส่งปั้มบ้าง สี่แยกบ้าง วิ่งส่งจนเหนื่อยคับผม แต่สนุกคับชอบบ ได้ตัง
*** วิธีขายของผมนะคับ ถ่ายรูปที่จะเอาไปลงขายรูปแรกสวยๆ ถ่ายรูปงานใช้ชัดๆส่งให้ลูกค้าดูให้มั่นใจ พร้อมส่งคลิปเทสพร้อมคำพูดชัดๆมั่นใจๆให้ดูอีก ว่าใช้งานแนะนำให้ตั้งค่าแบบนี้นะงานดีมาก เก็บแบบนี้ ดูแล แบบนี้ คำสุดท้ายคือ ถ้าสงสัยตรงไหนทักมาได้ตลอดเลยนะคับพี่ เด่วแนะนำให้คับ กันเองคับ ลูกค้าก็ตอบ รับคะ.
ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลยคับ แค่ ทำแล้วมันไม่ได้ ก็ทำอีก ทำแล้วมันไม่ได้ ก็ทำอีก ทำแล้วมันไม่ได้ ก็ทำอีก ทำแล้วมันไม่ได้ ก็ทำอีก ถ้าทำถึง10รอบไม่ได้ เอาอันนี้วางไว้ อาทิตย์หน้าค่อยลองอีก เอาอันอื่นมาทำต่อ เวียนไปเรื่อยๆคับ
ถ้าเครื่องที่เสียจริงๆไม่ทิ้งนะคับ ก็จะแยก
- แมน บอร์ด เยอะๆ ไม่ถึงโล เอาไปขายกลุ่มสกัดทองได้ 100 - 300
- เหล็ก โลละ 8 - 11 บาท
- พลาสติกกรอบ โลละ 6 - 8 บาท
- มอเตอร์เล็ก โลละ 15 บาท
**ขายเศษที่เสียก็พอได้ เอาเงินมาซื้อกับข้าว ซื้อหมู ซื้อไก่ เติมน้ำมันรถ
___________________________________________________________________________________________________________
ปัจจุบันนี้ ย้ายมาอยู่ที่ใหม่ได้3ปีกว่า ที่เก่าอยู่มา4ปี
ตอนนี้อยู่ในตลาด ตัวอำเภอแล้วคับ ไม่ได้รับซ่อม ขายอะไหล่ออนไลน์ กับเครื่องมือ2 วิ่งส่งเหมือนเดิม รายได้ลดลง แต่ก็อยู่ได้คับ มีความสุขมากๆ อยากยุในตลาด ยุในตัวอำเภอมานานแล้ว ของกินเยอะ แซ่บๆ
*ผมเป็นคนประหยัดด้วยคับ ใช้มอไซคคันเดียวตั้งแต่เริ่มถึงปัจจุบัน ตัวผมเองเปนคนง่ายๆคับ จะว่าบ้านนอกก็ได้เลย กินอยู่แบบธรรมดามากๆ ใช้ชีวิตแบบคนบ้านนอกง่ายๆ สบายๆ ทำงานแบบคนสมัยใหม่ ขายผ่านออนไลน์ ถ้าถามเรื่องเงิน ผมคิดว่าผมไม่ได้มีเงินเยอะคับ เลยไม่ได้ใช้เงินเยอะ ไม่ต้องอยากซื้อทุกอย่าง มีแค่บางอย่างที่จำเป็นก็พอ เอาตังไปซื้อของกินแซ่บดีกว่า..
_______________________________ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคับ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนคับ_____________________________________
_______________________________________TikTok : ลุงหมูคนที่อ้วนๆ __________________________________________________
ออกงานประจำตอน 28 ตอนนี้35 ผ่านมา8ปี ไม่มีเคล็ดลับ ความพยายามเท่านั้นคับ
ปีแรกที่ลาออกมา คือมีแฟนมาอยู่ด้วยคับ ตัวผมไม่ได้อยู่บ้านนะคับ ผมไปหางาน ทำงานเปนลูกจ้างในเมือง ไปเช่าห้องไปเรื่อยๆ
ผมเป็นคนที่ชอบทำโปรแกรม ประกอบคอมพิวเตอร์ แล้วก็มีประสบการณ์จากงานในเมืองพอสมควร งานมันเยอะเกิน ทั้งซ่อมคอม โน๊ตบุ๊ค ช่วยแซล์ขายอะไหล่คอม บรืการลูกค้า ยกของ วิ่งส่งของต่างอำเภอ (ที่ได้ทำหลายอย่างเพราะมีคนเข้าออกบ่อย ต้องช่วยทำแทน ) หลายๆครั้งที่บริการลูกค้า ลูกค้ามักจะถามว่าเมื่อไหร่จะเปิดร้านตัวเอง เราเองก็คิดว่าเราไม่น่าจะเก่งพอ....
แต่พอผมออกมาจริงก็ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดนี่หว่า... มีตังค์ในบช.หมื่น5 ตังในตัวหมื่น2
ก็ลองมาเปิดร้านซ่อมคอมเล็กๆ แถวนอกเมืองใหญ่ ห่างจากเมือง 35กิโล แรกๆก็จะเงียบหน่อยคับ เปนเรื่องธรรมดา
*แต่โดยปกติผมก็มีช่องทางขายอะไหล่คอมมือ2ออนไลน์ เป็นรายได้ ยุอีกทางนึง ก็เลยพอมีเงินหมุนบ้างสั่งอะไหล่ในเว็บ มาขายเป็นชิ้นบ้าง ประกอบคอมขายมือ2บ้างพอได้
**อ่อลืมบอก พอผมออกมาเช่าห้องยุกับแฟน2คน ก็ให้แฟนขายกาแฟหน้าร้าน ทำโต๊ะขายเล็กๆหน้าร้าน โชคดีที่แฟนเคยเป็นลูกจ้างร้านกาแฟ เค้าได้สูตรชงมาจากร้านที่เคยไปช่วยขาย ก็ถือว่าขายดีเลย อาจจะเพราะว่ายังไม่มีใครขายด้วยแถวนั้น โชคดีอีกมีร้านมอไซค์มาอยู่ข้างๆประมานไม่ถึง100เมตร เด็กวัยรุ่นนักเรียนกินดี บางเดือนแค่ขายน้ำ ก็พอค่าเช่าห้องแล้ว ก็มีรายได้อีกทาง แล้วก็เริ่มมีลูกค้ามาซ่อมเรื่อยๆ วันละคน2คน คอมบ้าง ปริ้นบ้าง โน๊ตบุ๊คบ้าง แล้วลูกค้าเค้าก็ไปบอกต่อกันเอง เพราะถ้าไม่เสีย เราก็บอกตรงๆว่าไม่เสีย ไม่คิดตัง ... แล้วลูกค้าเค้าก็จะช่วยค่าไฟเป็นประจำ และอีกอย่างคือ *ผมเริ่มไปหาอะไหล่คอมในพื้นที่อำเภอใกล้เคียงเพื่อมาซ่อมขาย ก็เปนรายได้เพิ่มขึ้น มีลูกค้าต่างตำบล ต่างอำเภอผ่านมาจอดรถ หน้าร้านบ่อยๆ จนป้าข้างบ้านสงสัยเลยทีเดียวคับ ผมก็แบบนั้นไปประมาน 2ปี
เข้าปีที่ 3 หลายๆอย่างกำลังไปได้ด้วยดี คิดว่าปีนี้ดีมากๆเลย ลุกค้าเดิมก็มาซ่อม เทศบาลก็ลองเอางานมาให้ดู เปนช่วงที่ดีมากๆเลย
* แล้วก็เข้าเดือนธันวาคม พ.ศ. 2562 (เกิดการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) แท๊น แท๊นนนน......
__________________________ขอตัวไปนอนก่อนนะคับ ตอนนี้ตี4.19 แล้ว เด่วบ่ายๆจะมาเล่าต่อคับ____________________
***ขออภัยมากๆคับ ไม่ได้มาเล่าต่อตามเวลาที่บอกไว้ ตอนนี้ตี3.22
สวัสดีคับ ก็ต่อจากเดิมจะเป็น ช่วงCOVID-19 ปี2019
_________แต่ก่อนจะเล่าต่อ ขอเล่าเรื่องส่วนตัวนิดนึงคับ เรื่องเกี่ยวกับการทำงานช่วงเรียน__________________________________________
ผมมีพี่ชาย1คน พ่อทิ้งแม่ผมไปตั้งแต่ผมพึ่งเดินได้ แม่ผมเลี้ยงลูก2คน เลยไปให่ย่าช่วยเลี้ยง(แม่ของพ่อ) และให้ย่าดูแลตอนเด็กๆ คือเท่าที่จำความได้ ผมน่าจะประมาณ ป.2 ป.3 ย่าแกเอาหมากใส่รถเข็นขายในหมู่บ้าน ผมก็ไปด้วย ก็เห็นการซื้อการขายหมากของย่า พอโตขึ้นมาหน่อยประมาณ ม.ต้น แม่ผมแกซื้อที่ทำบ้านสวน ย่าเลยมาช่วยดูสวนอยู่พักนึง ก็คนแก่นะคับ ย่าแกก็ปลูกบวบ น้ำเต้า ฟัก แฟง ตะไคร้ พืชสวนครัว แล้วผมก็จำไม่ได้ตรงนั้น ว่าเรื่องมันเปนยังไง ผมถึงได้ไปขี่จักรยาน เอาบวบเอาน้ำเต้า ผักไปหาขายให้คนในหมู่บ้าน ก็ได้ตังไปให้ย่า
ย่าแกเห็นว่าที่ทางมันว่าง ยังไม่ได้ปลูกอะไร เลยพาปลูกตะไคร้ขาย ก็ทำตั้งแต่ ถากหญ้า ขุดดิน ปลูก รดน้ำ ใส่ปุ๋ย จนตะไคร้โต ก็ขุดมา ล้างน้ำ ตัดสวยๆ ชั่งกิโล1โล (ส่งโลละ8.-แล้วแต่คนรับ)แล้วก็ เอาใส่ถุงละ10โล เท่าที่จำได้ รอบนึงที่ทำส่งคนมารับผัก ร้อยกว่ากิโล ทำ3คน มีย่าผม พี่ชาย และก็ผม ได้ตังเกือบ2พัน ย่าให้ผม 350 ผมเลยเอาตังไปเที่ยวงานวัด
พอขึ้น ม.4 ช่วงปิดเทอมก็ได้ไปทำงานร้านเนื้อย่าง กับเพื่อนของเพื่อนพี่ชายในตลาดในอำเภอ เขาทักมาถามว่าอยากมาทำมั้ย เห็นว่าชอบหารายได้
(เขาเคยเห็นผม ไปรับจ้างฟาร์มแถวบ้าน ไปถากรุ่น ตัดไม้ ถากหญ้า ดูแลต้นไม้ เก็บลำใย เก็บแตงแคนตาลุป เป็นโครงการของบริษัทนึง ที่เขาให้เด็กเข้าไปมีรายได้ร่วม) พี่ที่ร้านเนื้อย่างแกให้วันละ500 (วันละ500 ตอนนั้นก็เยอะมากๆ) อันนี้คือชวนมาทำ เพราะแกเปิดร้านใหม่เลยนะคับ ที่ต้องทำคือ กวาดร้าน เช็ดถู ล้างจาน ล้างห้องน้ำ ยกเตา แล้วก็นอนที่ร้านเลย ผมเอาเพื่อนไปช่วยคนนึง ชื่ออั๋น ส่วนงานเสริฟพี่แกกับเพื่อนทำเอง พอทำไปทำมาแม่ชักเปนห่วง เลยต้องหยุดไป เอาเรื่องเรียนก่อน
ผมก็เลยกลับบ้าน แต่พอกลับไปอยู่บ้าน เรียนช่วงเปิดเทอมปกติ เพื่อนก็ชวนไปทำงานโรงงานนมวัวอีก เป็นงานแบบเหมา ใช้แรงล้วนๆ ประมานว่า เออ วันนี้มากันกี่คนจะให้หั่นฟาง หั่นถั่ว ผสมอาหารวัว มากัน 8คน วันแรกได้ 300 เหนื่อยจิง วันอื่นจำไม่ได้ จำได้ยุวันนึง ได้คนละ 950.- โคตรจะเหนื่อยเลยวันนั้น กลับบ้านไปถึงบ้าน3ทุ่ม แม่ด่าอีก 555..
พอขึ้น ม.5 ช่วงปิดเทอม หัวหน้าที่เคยอยู่บริษัทที่เคยไปเก็บลำใยอะ แกออกมาเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเรือใบไม้ ที่ตัวอำเภอ แกอยากให้มาช่วยทำร้านก๋วยเตี๋ยวหน่อย ครั้งนี้หัวหน้าให้ผมเอาเพื่อนไปอีก2คน เพราะทั้งเสริฟ ทั้งล้าง ทั้งเก็บ เด่วจะไม่ทัน ให้วันละ250 ถ้าลูกค้าเยอะก็ให้เพิ่ม แต่ก็คุ้มละ กินนอนที่ร้าน
ข้ามไปช่วงมหาลัยปี2 ก็ได้ไปทำงาน ขายเสื้อกันหนาวให้ร้านเพื่อน ช่วงเย็น คือปกติจะมีคนที่จ้างประจำ แต่แกติดธุระบ้างป๋วยบ้าง ผมเลยลองไปขาย ก็ไปเจอพี่แกคนขายประจำ แกก็แนะนำสอนวิธีขาย เรียกลูกค้า จำได้ขึ้นใจ ดูก่อนได้นะคับ ดูก่อนได้นะคับ ดูก่อนได้นะคับ ดูก่อนได้นะคับ ดูก่อนได้นะคับ เพื่อนผมเจ้าของร้านบอกว่า เด่วขายได้ ให้ตัวเท่านี้ๆ ผมไปได้อาทิตย์เดียว แต่ก็ได้ประสบการณ์ดีนะคับ เซฟวัน
____________________________________________________________________________________________________________
ต่อจากเดิมจะเป็น ช่วงCOVID-19 ปี2019
พอทางลุงประกาศให้ปิดก็เลยต้องกลับไปอยู่บ้านแม่ 15 วัน ก็ไปได้ประมาณ ไปได้ประมาณ 8-9วันมั้ง มันเบื่อ กลับมาอยู่ห้องเช่าดีกว่า ทีนี้ก็ต้องยอมรับเลยคับว่า ไม่ใช่แค่เราที่ไม่มีลูกค้า เป้นกันหมด ทุกที่ทุกร้าน แต่ก็พอมีลุกค้านมาซ่อมนิดๆหน่อยๆ โต๊ะกาแฟก็ตั้งให้แฟนหน้าร้านเหมือนเดิม ไม่มีคนซื้อก็กินเอง แล้วทีนี้ก็มีจุดเปลี่ยนคับ ประมานว่าอะไหล่คอมที่ไปหาเนี่ย หายากมากขึ้น ก็เลยไปเจอปริ้นเตอร์แทน ก็เอามาลองซ่อมดู อ้าว..ตกใจเลยคับ ผมซ่อมได้ หรือมันไม่เสียเนี่ย ก็ทำตามยูทูป ทำได้นี่ เทสแล้ว เทสอีก เทสแล้ว เทสอีกก็ลงขายออนไลน์ สมุติลงพันกว่าบาท 2พัน เงียบ ไม่มีใครถามเลย ก็เลยคิดใหม่ มองว่า คนที่มาซื้อถึงที่เนี่ย ส้วนน้อยใช้เอง ส่วนใหญ่ ไปต่อกำไร มาดูให้ชัว เทสว่าของดีจริง คุ้มกับราคา ตำหนิเล็กน้อย ++ทีนี้รู้เลยตั้งแต่วันนั้น ขายราคาไม่ถึงพัน เอากำไรน้อย แต่ขายได้ตลอด จริงๆด้วยคับ ลง7ร้อย 8ร้อย 9ร้อย คนถามเยอะมาก อยากได้ฟุดๆ มีแต่คนอยากได้ แต่ก็บอกไกลส่วนใหญ่ โควิดด้วยไม่กล้ามา นุ่นนี่นั้น
พอทีนี้ผมก็รู้เลยคับ ว่าต้องทำยังไง ผมส่งให้ฟรี ไปส่งให้เองถึงที่ ส่งแค่ในเมืองไม่ไกลมากๆ ก็ได้ลูกค้า วิ่งส่งวันเว้นวัน วันไหนโชคดีก็ ส่ง2เครื่อง สำหรับผมนะคับ ช่วงโควิดเนี่ย ดีอย่างนะ ทำให้ออกไปหาอะไหล่ หาของไม่ได้ ก่อนหน้าโควิด ไม่เคยเปลี่ยนเฟือง เปลื่ยนมอเตอร์ งานซ่อมจำพวกใช้เวลาเยอะ ซ่อมหนักๆไม่ค่อยทำเพราะมันเสียเวลา ก็ได้ทำช่วงโควิดนี่ละคับ ทำให้มีประสบการณ์มากขึ้น แล้วก็หลายๆคนคงจะได้รับหมื่น5จากลุงช่วงโควิด ของผมเอาไปปิดหนี้บัตรที่ตัวเองทำตั้งแต่ทำงานยุในเมือง สบายตัวมากกกกกก ชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะคับ
แค่นั้นเลยคับ ตั้งแต่นั้นมาผมก็ขายออนไลน์ ส่งฟรี ส่งให้เองแค่ในเมือง ไม่ส่งต่างจังหวัด เราก็ปักหมุดไว้ร้านยุตรงนี้ๆ ก็มีคนผ่านถนน304 ไปมาก็ทักมาให้ไปส่งปั้มบ้าง สี่แยกบ้าง วิ่งส่งจนเหนื่อยคับผม แต่สนุกคับชอบบ ได้ตัง
*** วิธีขายของผมนะคับ ถ่ายรูปที่จะเอาไปลงขายรูปแรกสวยๆ ถ่ายรูปงานใช้ชัดๆส่งให้ลูกค้าดูให้มั่นใจ พร้อมส่งคลิปเทสพร้อมคำพูดชัดๆมั่นใจๆให้ดูอีก ว่าใช้งานแนะนำให้ตั้งค่าแบบนี้นะงานดีมาก เก็บแบบนี้ ดูแล แบบนี้ คำสุดท้ายคือ ถ้าสงสัยตรงไหนทักมาได้ตลอดเลยนะคับพี่ เด่วแนะนำให้คับ กันเองคับ ลูกค้าก็ตอบ รับคะ.
ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลยคับ แค่ ทำแล้วมันไม่ได้ ก็ทำอีก ทำแล้วมันไม่ได้ ก็ทำอีก ทำแล้วมันไม่ได้ ก็ทำอีก ทำแล้วมันไม่ได้ ก็ทำอีก ถ้าทำถึง10รอบไม่ได้ เอาอันนี้วางไว้ อาทิตย์หน้าค่อยลองอีก เอาอันอื่นมาทำต่อ เวียนไปเรื่อยๆคับ
ถ้าเครื่องที่เสียจริงๆไม่ทิ้งนะคับ ก็จะแยก
- แมน บอร์ด เยอะๆ ไม่ถึงโล เอาไปขายกลุ่มสกัดทองได้ 100 - 300
- เหล็ก โลละ 8 - 11 บาท
- พลาสติกกรอบ โลละ 6 - 8 บาท
- มอเตอร์เล็ก โลละ 15 บาท
**ขายเศษที่เสียก็พอได้ เอาเงินมาซื้อกับข้าว ซื้อหมู ซื้อไก่ เติมน้ำมันรถ
___________________________________________________________________________________________________________
ปัจจุบันนี้ ย้ายมาอยู่ที่ใหม่ได้3ปีกว่า ที่เก่าอยู่มา4ปี
ตอนนี้อยู่ในตลาด ตัวอำเภอแล้วคับ ไม่ได้รับซ่อม ขายอะไหล่ออนไลน์ กับเครื่องมือ2 วิ่งส่งเหมือนเดิม รายได้ลดลง แต่ก็อยู่ได้คับ มีความสุขมากๆ อยากยุในตลาด ยุในตัวอำเภอมานานแล้ว ของกินเยอะ แซ่บๆ
*ผมเป็นคนประหยัดด้วยคับ ใช้มอไซคคันเดียวตั้งแต่เริ่มถึงปัจจุบัน ตัวผมเองเปนคนง่ายๆคับ จะว่าบ้านนอกก็ได้เลย กินอยู่แบบธรรมดามากๆ ใช้ชีวิตแบบคนบ้านนอกง่ายๆ สบายๆ ทำงานแบบคนสมัยใหม่ ขายผ่านออนไลน์ ถ้าถามเรื่องเงิน ผมคิดว่าผมไม่ได้มีเงินเยอะคับ เลยไม่ได้ใช้เงินเยอะ ไม่ต้องอยากซื้อทุกอย่าง มีแค่บางอย่างที่จำเป็นก็พอ เอาตังไปซื้อของกินแซ่บดีกว่า..
_______________________________ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคับ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนคับ_____________________________________
_______________________________________TikTok : ลุงหมูคนที่อ้วนๆ __________________________________________________