รู้สึกผิดที่ดักยิงลูกเขยข้างบ้านหัวแตก

กระทู้คำถาม
รู้สึกผิดที่ดักยิงลูกเขยข้างบ้านหัวแตก
มันเป็นลูกเขยคนข้างบ้าน เบิ้ลทั้งวันทั้งคืน
แต่เราปล่อยไปเราคิดว่าเดี๋ยวมันก็หยุดเบิ้ลเองแหล่ะยิ่งนับวันยิ่งแย่ไปใหญ่ แถมมันพาพวกมาเบิ้ลอีก แจ้งผู้ใหญ่บ้านผู้ใหญ่ไม่อยู่
ง่ายๆ ผู้ใหญ่บ้านไม่สนใจ แจ้งตำรวจ ตำรวจแค่ตักเตือน มันเบิ้ลทีเราแจ้งที หลังๆตำรวจไม่มาอีก เบิ้ลรถเป็นคดีเล็กๆ ตำรวจควรใส่ใจ
ประชาชน มันเบิ้ลอยู่นั้น พอมีคนไปถาม
"เบิ้ลทำไม
มันบอก:กูเบิ้ลบ้านกู
คนที่ถาม:เบิ้ลบ้านเสียงรบกวนคนอื่นอยู่ได้ไม่นานอย่ากร่างไอ้สั 
มันพูด:แล้วทำไม 
มีคนห้ามไว้
ดูเหมือนมันนักเลงพอตัว 
พอมันพูดอย่างนั้นเราโมโหมาก เรามีลูกเล็ก
ลูกแฝดชาย8เดือนเอง ผวาแล้วผวาอีก
มันเบิ้ลอยู่อย่างนั้นทุกวัน น้องชายกับสามีเหลืออดไปหาที่บ้าน แต่เราห้ามไว้พูดว่า
เรา:ไปตีที่บ้านเขาเราผิดเต็มๆอย่าหาเรื่องใส่ตัวปล่อยไปก่อน
น้องชาย:พี่ดูมันดิ
เราเหลืออดมากๆ เหมือนกัน มีตำรวจช่วยห่าเหวอะไรไม่ได้ มีผู้ใหญ่บ้านช่วยห่าอะไรไม่ได้
คืนนั้นเราเหลืออดมากๆ +เราเป็นคนยิงหนังสติ๊กแม่นมากๆ เราดักยิงมัน ตอนกลางคืนช่วง4ทุ่มมันชอบขี่เข้าออกบ้านมัน 
ตอนแรกเราไม่อยากทำเพราะคิดว่ามันหนักไปเล่นเลือดตกยางออก มันเบิ้ลอีก
เลือดขึ้นหน้ามาก ขี่ผ่านเรายิงมัน โดนมันเต็มๆรถล้ม เพื่อนๆมันมาดู พอเรายิงมันเสร็จเรารีบคลานเข้าบ้านเลย แถวบ้านเราเป็นพุ่มไม้เยอะมืดด้วยไฟตามทางไม่มี  
แม่ยายแจ้งความมีคนทำร้ายลูกเขยเขา
เราทำเป็นไม่รู้เรื่อง ในใจคิดว่าเล่นหนักไปมั้ยอะไรแบบนี้ สามีบอกเราว่า ไม่เป็นไรมันสมควรแล้ว ตอนแรกสามียิงเอง เราไม่ให้สามียิง สามียิงหนังสติ๊กไม่เป็น สามีไม่อยากให้เราทำ เอาจริงๆ เรารู้สึกผิดเหมือนกัน 
มันหัวแตกที่เรายิงแขนถลอกรถล้ม 
เราไม่ได้อยากทำนะคะ เหลืออดมากๆ ลูกเรานอนผวาทุกคืนๆเลย  ที่ทำไปเพราะอารมณ์ตัวเองกลับสำนึกผิดทีหลัง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่