ทุกคน เราขอถามมีแฟนใครเป็นแบบนี้บ้าง?
.
คิดยังไงกับคนที่ไม่มีเวลาให้เราเลย ทำงานตั้งแต่เช้า จนดึก คุยกันไม่กี่นาทีไม่กี่ประโยคเป็นแบบนี้ทุกวัน เราน้อยใจมาก เราคิดว่าเราไม่สำคัญ เราคิดว่าไม่มีใครไม่มีเวลาขนาดนั้น ไม่มีเวลาจับโทรศัพท์พิมพ์ข้อความมาบอกเราสักนิด เคยแอบจับได้ว่าแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น ทำให้ความเชื่อใจเรา มันพังไปหมด ตอนนี้เราเลยระแวงมากที่เค้าบอกว่าทำงานจะทำงานจริงหรือเปล่าเพราะช่วงหลังๆมาทำงานจนถึงดึกไม่เคยรับโทรศัพท์เราเลย ปกติคือรับได้ เราพยายามเข้าใจในการทำงานของเขาแต่ยิ่งเข้าใจมันยิ่งเหนื่อยเรารู้สึกว่าเราอดทนมากเกินไป อีกอย่างเค้าก็ไม่ได้ซัพพอร์ตอะไรเราเลย แต่เราก็ไม่ได้ต้องการให้เขามา Support อะไรเราแต่เราแค่อยากสำคัญเหมือนเดิม เราเรียกร้องขอความสำคัญ เค้าก็ว่าเรางี่เง่าเกินไป แถมดุว่าเราอีก ว่าเราไม่เข้าใจเขาเพราะเขาทำงานกลายเป็นว่าเราดูงี่เง่าสำหรับเขาไปแล้ว
เราดูงี่เง่ามากเลยใช่ไหม ? ควรไปต่อหรือพอแค่นี้
ในมุมผู้หญิงคิดยังไงกับเรื่องนี้ ?
แฟนไม่มีเวลาให้เลย หลายเป็นเราที่งี่เง่าแทน
.
คิดยังไงกับคนที่ไม่มีเวลาให้เราเลย ทำงานตั้งแต่เช้า จนดึก คุยกันไม่กี่นาทีไม่กี่ประโยคเป็นแบบนี้ทุกวัน เราน้อยใจมาก เราคิดว่าเราไม่สำคัญ เราคิดว่าไม่มีใครไม่มีเวลาขนาดนั้น ไม่มีเวลาจับโทรศัพท์พิมพ์ข้อความมาบอกเราสักนิด เคยแอบจับได้ว่าแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น ทำให้ความเชื่อใจเรา มันพังไปหมด ตอนนี้เราเลยระแวงมากที่เค้าบอกว่าทำงานจะทำงานจริงหรือเปล่าเพราะช่วงหลังๆมาทำงานจนถึงดึกไม่เคยรับโทรศัพท์เราเลย ปกติคือรับได้ เราพยายามเข้าใจในการทำงานของเขาแต่ยิ่งเข้าใจมันยิ่งเหนื่อยเรารู้สึกว่าเราอดทนมากเกินไป อีกอย่างเค้าก็ไม่ได้ซัพพอร์ตอะไรเราเลย แต่เราก็ไม่ได้ต้องการให้เขามา Support อะไรเราแต่เราแค่อยากสำคัญเหมือนเดิม เราเรียกร้องขอความสำคัญ เค้าก็ว่าเรางี่เง่าเกินไป แถมดุว่าเราอีก ว่าเราไม่เข้าใจเขาเพราะเขาทำงานกลายเป็นว่าเราดูงี่เง่าสำหรับเขาไปแล้ว
เราดูงี่เง่ามากเลยใช่ไหม ? ควรไปต่อหรือพอแค่นี้
ในมุมผู้หญิงคิดยังไงกับเรื่องนี้ ?