ตอนนี้เราอายุ 32 ปีคบกับแฟนที่เป็นทอมมาประมาณปีกว่าๆตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันยังไม่ได้เป็นแฟนกันจนเป็นแฟนกันเราไม่เคยห่างกันเลยทำงานที่เดียวกันด้วยกันนอนด้วยกันกินข้าวด้วยกัน 24 ชั่วโมงที่อยู่ด้วยกันมาจนปีกว่าจนเดือนที่แล้วเรากลับมาอยู่บ้านเขาและครอบครัวของเขาหลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนไปชอบออกไปไหนคนเดียวนานๆครึ่งวันหรือทั้งคืน เราโทรหาทักหาถามอยู่ไหนทำอะไรมักจะชอบว่าเรางี่เง่า ว่าเราไม่เข้าใจเขาเขามักจะบอกว่าออกไปทำธุระแต่ไม่ได้บอกว่าธุระอะไรเป็นแบบนี้มาประมาณเกือบจะเดือนเวลาเราถามก็มักจะโดนด่ากลับมาว่าเราไม่รักเขาบ้างว่าเราไม่ใส่ใจเหมือนเดิม ชอบพูดเสมอว่าเราไม่รักเขาจะหนีจากเขาแล้วก็มีคนอื่นซึ่งเราไม่เคยและก็ไม่มีใครตั้งแต่เรามีเขาเราทำทุกอย่างให้เขาสบายใจโดยเลือกที่จะไม่คุยกับเพื่อนผู้ชายหรือออกไปเที่ยวกับเพื่อนแม้แต่ผู้หญิงเราก็แทบจะไม่ติดต่อกับใครครอบครัวเราก็จะติดต่อเป็นเวลาและทุกครั้งที่ติดต่อกับครอบครัวเราก็จะให้เขารู้ทุกครั้งจะไม่คุยลับหลังเขาจนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงถึงจะเป็นคนดีในสายตาเขาเวลาเรามีเงินในบัญชีเขาก็มาจะเอาไปใช้จนหมดแล้วไม่เคยบอกเราพอเราขอก็จะชอบว่าเคยรู้ไหมว่าเขาลำบากขนาดไหนณตอนนี้คือออกจากงานมา 1 เดือนซึ่งเราอยากกลับไปทำงานเพื่อที่จะได้มีเงินไว้ซื้อข้าวไว้ส่งที่บ้านแต่ถ้าเราไปทำงานคนเดียวเขาก็จะบอกว่าเขาไม่ไว้ใจทั้งๆที่ตลอดเวลาที่คบกันมาเราไม่เคยคุยกับใครไม่เคยทำให้เขาเสียใจหรือไม่ไว้ใจเลยมีแต่เขาที่ทำแต่เขาระแวงเราจนเราอยากจะจบมันทุกอย่างตอนนี้คือไม่ไหวอยากร้องไห้ดังๆอยากกลับไปกอดพ่อแม่เรามีรถก็ให้ใช้ไปนู่นมานี่รถเป็นของเราชื่อเราแต่เขาบอกว่าเขาให้เราเยอะเรายังไม่ได้ให้อะไรเขาเลยทั้งๆที่รถที่เขาใช้นั่นมันคือรถของเราไม่รู้จะพูดยังไงกับเขาเพราะจะต้องอธิบายยังไงเราเลยอยากจบความสัมพันธ์นี้ไม่อยากไปต่อเป็นคนที่เอาแต่ใจน้อยใจไม่ฟังอะไรเลยเอะอะไม่รักเอะอะมีคนอื่นมันเป็นข้ออ้างคือเราต้องผิดและเขาถูกเสมอ