สวัสดีเพื่อนๆชาว pantip ทุกคนค่ะ

ช่วงนี้เราออกมาทำงานไกลบ้านเลยต้องเช่าหอพักอยู่ค่ะ อยู่มาจนอายุ 22 ปี เพิ่งได้ออกมาอยู่คนเดียวข้างนอก

แม่เคยบอกว่า "ถ้าฉันเป็นอะไรไปขึ้นมาแกจะลำบากนะ" เวลาที่โกรธ ปรากฏว่าพอได้ออกมาอยู่คนเดียวจริงๆ ขนาดแม่ยังไม่ได้เป็นอะไรไป ก็รู้สึกลำบากแล้วค่ะ กลับมาที่หอต้องมานั่งกินข้าวคนเดียว ไม่มีใครทำกับข้าวรอ

ทุกวันนี้เวลากินข้าว รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรดันขึ้นมาที่คอเหมือนคนจะร้องไห้ประมาณนั้น กินได้น้อยลงจริงๆค่ะ อยากรู้ว่าอาการคิดถึงบ้าน คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ มันจะทุเลาลงต้องใช้เวลานานแค่ไหน

แฟนก็อาทิตย์นึงมาเจอสัก 1-2 หนค่ะ เพราะเขาเองก็ต้องทำงาน (ระยะทางห่างกันประมาณ 60 กม.)

ส่วนเพื่อนจะเศร้านิดนึง คือ เป็นคนเพื่อนน้อยค่ะ ตอนนี้มีอยู่คนเดียว แล้วซึ่งนางก็ทำงานเหมือนกัน ก็ไม่ว่างที่จะแวะมาหา

ที่ทำงาน เพิ่งจะทำงานได้ไม่นาน ก็ยังไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษค่ะ แต่สามารถคุยเล่นได้ ทำงานไหลลื่นได้ปกติ แอบกังวลนิดนึงค่ะด้วยความที่เรามีเพื่อนน้อย (ซึ่งก็งงว่าเราเป็นคนเข้ากับคนอื่นได้ง่ายนะ แต่ทำไมคนที่สนิทจริงๆถึงน้อย อยู่กับกลุ่มใหญ่ๆไม่ค่อยได้) ก็แอบกลัวว่าจะไม่ได้เพื่อนเลยในที่ทำงาน แต่ถ้าไม่ได้จริงๆก็จะตั้งหน้าตั้งตาทำในหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดอยู่ดีค่ะ

การใช้ชีวิตคนเดียวนี่มันเหงาจริงๆค่ะ แลกเปลี่ยนประสบการณ์และการปรับตัวกันได้นะคะ เราก็จะอดทนค่ะ เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เป็นภาคพิเศษ(เสาร์-อาทิตย์) คิดว่าถ้าเรียนจบเมื่อไหร่ก็จะออกจากงานแล้วกลับบ้าน ไปอยู่ใกล้ๆบ้านค่ะ

ก็จะพยายามลิ้มรสการไปเป็นลูกน้องใก้ได้มากที่สุด สักวันอยากมีธุรกิจของตัวเองเหมือนกัน

แด่ชีวิตวัยทำงาน...สู้และเข้มแข็ง ไปด้วยกันนะคะ