มันมีโรคหนึ่ง จำชื่อไม่ได้ ใจจะจดจ่ออยู่กับโซเชี่ยว เช่นจะมีข้อความมีแจ้งเตือนไหมมีกระทู้ไหม่มาหรือยัง กังวล อยากรู้อยากดูเลยต้องหยิมมือถือขึ้นมาเปิด เวลาทำอะไรมันจะทำให้ไม่มีสมาธิสุดๆ สมมติเวลาอ่านหนังสือมันต้องมีความคิดแว็ปหนึ่งขึ้นมาให้ไปเช็คโซเชี่ยว ถ้าตัดสินใจไม่หยิบมือถือก็จะเกิดความเคียดเล็กน้อย

อาการข้างบนเรียกว่าติดโซเชี่ยว ผมเป็น หาวิธีบำบัดคือเล่นแค่1ชั่วโมงพอ หมดเวลาเลิกไม่สนใจอีก ใครเป็นไรก็ช่างไมเกี่ยวกับเรา ชีวิตดีขึ้นเยอะ

ปัญหาอีกแบบที่ผมเจอคือ FOMO เช่นสมมติไปกินKFC500บาทมีความสุข แล้วมาเล่นโซเชี่ยวเจอว่าวันนี้ถ้าใช้โค้ดxxxจ่ายแค่200บาท กลายเป็นความทุกข์ทันที เช่นเมื่อก่อนเล่นเกมมีความสุขมาก แต่พอดูโซเชี่ยวเยอะๆมีข้อมูลตัวนี้ไม่เก่ง ตัวนั้นกระจอก ด่าน2ถ้าไม่ฆ่าศัตรู5พันตัวก็จะไม่ได้ดาบเทพสุดในเกม จากที่เคยเล่นแค่สนุก เล่นเกมที่มีแต่ความทุกข์ ต้องเปิดหาข้อมูลตลอดเวลาว่าจะพลาดอะไรไหม