สวัสดีค่ะ หนูอายุ13จะ14ปลายปีนี้ หนูมีอาการวิตกกังวลกับความตายค่ะ หนูไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าอาการเกิดขึ้นได้ยังไง แต่รู้สึกเริ่มมาหนักขึ้นหลังจากที่หนูจมน้ำที่สวนน้ำ (ขอไม่เล่าลายละเอียดนะคะแต่จมน้ำแค่แปบเดียวค่ะ ประมาณไม่กี่วินาที พี่สตาฟมาช่วยทันพอดีค่ะ) หลังจากนั้นก็ปกติแหละค่ะ แต่สัปดาห์เดียวกันหนูก็โดนแมงกระพรุนไฟตรงแขน ( ไปเที่ยวทะเลค่ะ ) พอรักษาเสร็จก็เริ่มมีอาการกลัวตายค่ะ ซึ่งเมื่อก่อนมันไม่ได้หนักขนาดนั้น เวลาคิดเรื่องความตายจะแพนิคค่ะ ความคิดมันโผล่มาเองอัตโนมัติtt เวลาคิดมันจะไล่ระดับค่ะ จากคิดเฉยๆค่อยๆลึกลงไป แล้วก็จะแพนิคค่ะ พอแพนิคหนูก็จัดการลบความคิดนั้นโดยการหยิกตัวเอง เพื่อดึงสติกลับมาค่ะ แต่หยิกไม่เป็นรอยแผลนะคะ หยิกแบบแรงนิดหน่อยมีรอยเล็บเฉยๆแปบๆก็หายค่ะ  เป็นอย่างนั้นอยู่นาน แต่ช่วงนี้ รส.ว่าหนักขึ้นค่ะ คิดเกือบตลอดเลย หนูไม่ค่อยมีความสุขเลยค่ะ แต่ไม่ได้หยิกตัวเองแล้วค่ะ แต่มันกลัวตลอดเวลา จิตตกมากๆค่ะ นอนไม่ค่อยหลับ หนูเข้าใจค่ะว่าต้องยอมรับมัน มันมาแน่ๆแหละ ไม่รู้ว่าจะช้าหรือเร็ว เมื่อก่อนก็เคยบอกคุณแม่แล้วค่ะ แต่คุณแม่คิดว่าหนูแค่ฝันร้ายเฉยๆ เลยแค่นอนกอด ตอนเวลาแพนิคก็แค่อยากกอดใครสักคนค่ะ น้องชายก็ได้ คุณพ่อก็ได้หรือคุณแม่ แต่กอดคุณพ่อกับน้องชายหนูว่าไม่ค่อยเหมาะสม ( กอดคุณแม่ไม่ได้เพราะคุณแม่ทำงานตจว.ค่ะกลับมาวันเสาร์อาทิตย์ ) หนูเลยคิดว่าจะไปหาหมอจิตหรือนักจิตดีมั้ยคะ หนูไม่แน่ใจว่าเป็นอาการทางจิตรึเปล่า อาจจะเป็นแค่มายเซ็ตของหนูก็ได้ค่ะ ส่วนหนูก็ตั้งคำถามตลอดว่าเราเกิดมาทำไมถ้าจะตาย เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แค่อยากกลับมามีความสุขเหมือนเดิม
ขอบคุณที่อ่านนะคะ รส.ดีขึ้นเยอะได้มาระบาย
แต่หนูจะพยายามจะคิดให้น้อยลงนะคะ!! 😃💪
(( อยากหาคุณหมออยู่ค่ะ แต่คิดว่ามันไม่น่าจะใช่อาการทางจิต แต่หนูแค่กังวลไปเอง แต่จะลองไปปรึกษาคุณพ่อกับคุณแม่ดูก่อนค่ะ ))