ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่แปลกมากเลยค่ะเหมือนตรงข้ามกับชาวบ้านส่วนใหญ่ ตัวหนูอยากเรียนพิเศษมากค่ะเพราะครูที่โรงเรียนไม่สอนเลยแบบไม่สอนจริงๆ แต่พ่อไม่อนุญาตค่ะไม่ใช่ว่าเพราะที่บ้านไม่มีเงินนะคะ ที่บ้านก็ฐานะดีประมาณนึงค่ะแต่ที่พ่อไม่ให้เรียนเพราะไม่รู้จะให้เรียนไปทำไมในเมื่อก็เสียเงินค่าเทอมไปแล้ว
แต่พอหนูเสนอว่าจะใช้เงินตัวเองจ่ายเขาก็ไม่ยอมอยู่ดี ทุกวันนี้ด้วยความที่หลังเลิกเรียนพ่อจะมารับหนูช้าประมาณเกือบๆทุ่มอยู่แล้ว หนูก็เลยแอบไปเรียนพิเศษวันละสองชั่วโมงครึ่งที่กวดวิชาใกล้ๆโรงเรียนเอาค่ะ

อีกอย่างหนึ่งคือหนูเป็นเด็กอ่านหนังสือค่ะ คืออ่านพวกหนังสือเรียนอะไรแบบนี้ แต่พ่อก็จะชอบว่าหนูว่าจะอ่านทำไมเยอะแยะ เลิกอ่านได้แล้ว แล้วก็บังคับให้หนูเลิกอ่านหนังสือค่ะ หนูไม่เข้าใจว่าเขาทำทำไม ทั้งๆที่เขาก็คาดหวังให้หนูสอบติด เรียนที่ดีๆ เข้ามหาลัยดีๆแท้ๆ แต่พอหนูตั้งใจเรียนตั้งใจอ่านหนังสือ ทำไมถึงไม่พอใจ หนูไปแข่งรายการนึงได้ที่ 15 ของประเทศเขาก็ยังไม่พอใจ แต่พอหนูพยายามก็ไม่ถูกใจอีก เหมือนเขาคิดว่าหนูเก่งมากอ่ะค่ะ คือเขาพูดตลอดเลยว่าหนูเก่งอยู่แล้ว หนังสือไม่ต้องอ่านก็ได้หรอก , นี่นะ เดี๋ยวได้ที่ 1 ระดับประเทศแน่นอน อะไรแบบนี้อ่ะค่ะแต่หนูรู้ตัวเองว่าหนูไม่ได้เก่งขนาดนั้น กลายเป็นว่าหนูกดดันแล้วก็อึดอัดมากเลยค่ะเวลาเขาพูดอะไรแบบนั้น หนูจะอ่านหนังสือตอนกลางคินเขาก็ห้ามหนู เข้าใจว่าเป็นห่วงนะคะ แต่พ่อเป็นคนอยากให้หนูเข้าที่นี่เองเรื่องสุขภาพมันก็ต้องลดลง ก็ต้องอดนอนแลกมาอยู่แล้วเรื่องพวกนี้ แต่พอหนูพูดมันก็จะวนไปข้อหนึ่งค่ะ เขาคิดว่าหนูจะติดได้โดยที่ 'ไม่ต้องพยายาม และ ทุกอย่างมันง่าย' หนูต้องแอบอ่านหนังสือตอนกลางคืนหลังจากเขาหลับไปแล้วลำบากมากเลยค่ะหนูไม่เข้าใจเขาเลย หนูอยากพยายามเพื่อความฝันของหนูอย่างเต็มที่ไม่ต้องมาคอยหลบๆซ่อนๆแบบนี้ แล้วหนูก็แอบรู้สึกผิดนิดหน่อยด้วยค่ะที่แอบพ่อไปเรียนพิเศษเหมือนหนูทำผิดอะไรสักอย่างอยู่เลย หนูควรทำไงต่อกับชีวิตดีคะ แล้วสิ่งที่หนูทำมันผิดมาหรือเปล่าคะ หนูควรทำต่อไปมั้ย