สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมารีวิวประสบการณ์ที่เราเป็นจิตอาสาบนดอยที่ บ้านแม่ตื่น อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่ เป็นทริปที่เรารู้สึกว่า สนุกมากๆเลยค่ะ ตอนแรกไปเพราะช่วยธุรกิจของที่บ้าน แต่ก็นึกได้ว่า อยากเอาเสื้อผ้ากับขนมไปแจกให้เด็ก ๆ ที่นั่น เลยทำจิตอาสาไปด้วยเลย 5555 วันแรกที่ไปรู้สึกสดชื่นมากกกก
สงบ หนาวฟินดี เป็นปริปที่ไปเมื่อปี 2024 ต้อนปีค่ะ เลยอยากจะเอามาเล่าในบล็อกของตัวเองเก็บไว้ค่ะ พอเราไปถึงเราก็แจกเสื้อผ้า เรายิ้มด้วยความดีใจ เพราะมีแต่เด็ก ๆ ที่มารับเสื้อผ้าไปจากเรา แถมเด็กๆก็ดูใจมาก ๆด้วย เราเองก็ดีใจมากเช่นกัน ยิ้ใไม่หุบเลย เราคิดว่าสำหรับเด็กๆ ที่ขาดแคลนเสื้อผ้า มันคืออุปสรรคที่ต้องเผชิญในทุกวันเพราะบนดอยน่าจะอากาศหนาวมากๆ หนูและครอบครัวได้มีโอกาสเดินทางไปยังหมู่บ้านเล็กๆ บนดอย เพื่อนำเสื้อผ้าและความอบอุ่นไปส่งต่อให้เด็กๆ แต่สิ่งแรกที่เราเห็นคือรอยยิ้มของเด็กๆ นั่นแหละค่ะแม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เรียบง่าย แต่แววตาของพวกเขากลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เราได้พูดคุย เล่นด้วยกันบ้าง ถึงบางครั้งจะฟังภาษาของเขาไม่ออกแต่ก็ดีใจค่ะที่ได้รู้จักวิถีการอยู่ของเขา และมอบเสื้อผ้าให้พวกเขาด้วยมือของเราเอง ทุกคำขอบคุณและรอยยิ้มที่ได้รับ ทำให้ฉันตระหนักว่า “การให้” ไม่ใช่แค่เรื่องของสิ่งของ แต่เป็นการส่งต่อความหวังและกำลังใจ
นอกจากการแจกเสื้อผ้า เรายังได้บันทึกภาพและเรื่องราวของเด็กๆ เพื่อเล่าให้คนอื่นฟังผ่านโซเชียลมีเดียนั่นคือ พันทิปของเราเอง เราเชื่อว่าสื่อสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้เกิดการช่วยเหลือที่กว้างขึ้น
เพราะสุดท้ายแล้ว… “ความอบอุ่น” ไม่ได้มาจากเสื้อผ้าเพียงอย่างเดียว แต่มาจากหัวใจของผู้ให้เช่นกันค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
“เติมเต็มรอยยิ้ม! จิตอาสาส่งต่อเสื้อผ้า สร้างความอบอุ่นให้เด็กบนดอย”
สงบ หนาวฟินดี เป็นปริปที่ไปเมื่อปี 2024 ต้อนปีค่ะ เลยอยากจะเอามาเล่าในบล็อกของตัวเองเก็บไว้ค่ะ พอเราไปถึงเราก็แจกเสื้อผ้า เรายิ้มด้วยความดีใจ เพราะมีแต่เด็ก ๆ ที่มารับเสื้อผ้าไปจากเรา แถมเด็กๆก็ดูใจมาก ๆด้วย เราเองก็ดีใจมากเช่นกัน ยิ้ใไม่หุบเลย เราคิดว่าสำหรับเด็กๆ ที่ขาดแคลนเสื้อผ้า มันคืออุปสรรคที่ต้องเผชิญในทุกวันเพราะบนดอยน่าจะอากาศหนาวมากๆ หนูและครอบครัวได้มีโอกาสเดินทางไปยังหมู่บ้านเล็กๆ บนดอย เพื่อนำเสื้อผ้าและความอบอุ่นไปส่งต่อให้เด็กๆ แต่สิ่งแรกที่เราเห็นคือรอยยิ้มของเด็กๆ นั่นแหละค่ะแม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เรียบง่าย แต่แววตาของพวกเขากลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เราได้พูดคุย เล่นด้วยกันบ้าง ถึงบางครั้งจะฟังภาษาของเขาไม่ออกแต่ก็ดีใจค่ะที่ได้รู้จักวิถีการอยู่ของเขา และมอบเสื้อผ้าให้พวกเขาด้วยมือของเราเอง ทุกคำขอบคุณและรอยยิ้มที่ได้รับ ทำให้ฉันตระหนักว่า “การให้” ไม่ใช่แค่เรื่องของสิ่งของ แต่เป็นการส่งต่อความหวังและกำลังใจ
นอกจากการแจกเสื้อผ้า เรายังได้บันทึกภาพและเรื่องราวของเด็กๆ เพื่อเล่าให้คนอื่นฟังผ่านโซเชียลมีเดียนั่นคือ พันทิปของเราเอง เราเชื่อว่าสื่อสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้เกิดการช่วยเหลือที่กว้างขึ้น
เพราะสุดท้ายแล้ว… “ความอบอุ่น” ไม่ได้มาจากเสื้อผ้าเพียงอย่างเดียว แต่มาจากหัวใจของผู้ให้เช่นกันค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ