เริ่มต้นใหม่เลยฮะ คือเรายังงงไม่แน่ใจว่าเราเข้าใจลักขณูปณิชฌานถูกไหมฮะ








เราเข้าใจว่า สมมติว่าเคยได้ฌาน เราอาจจะเพ่ง เปรียบเหมือนเราเห็นเนื้อก้อนนึง เราเข้าไปเอาจิตเข้าไปจอดในเนื้อ  แต่ถ้าลักขณูปณิชฌาน เราจะดูได้อีกว่า มันเป็นอนัตตายังไงไหมฮะ บางที่ก็บอกว่าเริ่มจากการเห็นสภาพต่างๆเปลี่ยนเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ชาติ ชรา มรณะก่อนไหมฮะ


ธรรมะเลยเปรียบเสมือนส่วนลึกสุดๆของทุกๆอย่างไหมฮะ  นิพพาน ถ้ามองเป็นกิเลส เป็นธรรมารมณ์กระทบใจ ก็คล้ายๆกับที่พระอนาคามีเจอไหมฮะ



ประโยคนี้ก็ยังคงจริงเสมอไหมฮะ  ธรรมะพัฒนาสิ่งภายใน จนไม่เหลือกิเลส คือไม่ได้กิเลสอะไรเลย หมดเนื้อหมดตัว คล้ายๆที่อ.ท่านนึงว่า เฮ่อ หม๊ดเรี่ยวหม๊ดแรง บรรลุธรรมเลย