ส่วนตัวเราเป็นคนพูดเยอะ (จิงๆไม่ใช่ แต่เพราะเป็นคนแบบนี้ไปแล้ว) แต่ก่อนเป็นพูดน้อย ไม่มั่นใจ และ เป็นคนชอบพูดเยอะแต่พูดในใจ แต่พอขึ้นม.ปลาย เหมือนเก็บกด ปลายเป็นคนที่มั่นใจมากขึ้น มันเป็นดาบ2คม เพราะความมั่นใจ การเติบโตมากับคำว่า ”อีโก้“ เราโตมาเรื่อยๆ กลายเป็นคนที่ชอบพูดแต่ไม่ชอบฟัง จิงๆ ไม่ชอบฟังนานแล้ว แล้วช่วงตอนเด็ก+ม.ต้น ไม่ค่อยมีใครฟัง ไม่ค่อยมีเพื่อนที่ดี โตมาก็มีเพื่อนที่ดี แต่เราไม่เปิดใจขนาดนั้น สนิทสุดของเราก็มีคนเดียว ขนาดสนิทสุดแล้ว ก็ไม่สุดในมาตรฐานของเราเอง ตอนนี้เราประสบปัญหากับการที่หงุดหงิดง่ายกับเพื่อนเราเอง คือเรารำคาญเวลาเพื่อนพูดคำบางอย่าง เช่น “รู้แล้ว” “เห็นแล้ว” อะไรประมาณนี้ หรือ บางที เราพูดอยู่ แบบ ดีดีเลยนะ ทักเพื่อนด้วย แล้วก็คุยด้วย เล่าเรื่องให้ฟัง แค่เพื่อนกลับ “เล่นโทรศัพท์” อี ยยย แมร่ง โครตจะนอย แล้วไม่อยากบอกด้วยนะ มันแบบ มันไม่ได้อะ บางคน ก็พูดเรื่องตัวเองมากเกินไป แบบ พูด ไรไม่รู้อะ จนหงุดหงิด เคยแบบ ฝืนฟังมากๆ แล้ว แมร่งก็พูดไม่จบสักที แบบพูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พูดไม่หยุด บางทีเรียน ชวนคุยนิดเดียวแค่แบบ สมมุติ ครูสอน เรื่องพัดลม เลยชอนคุยว่าเออ “พัดลมบ้านเราเย็นมาก” มันก็จะตอบประมาณว่า “เออๆใช่ บ้านเราไม่เย็นเลย หรือบางทีต้องทำนุ้นนี่นั่น …….. บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” คืออาจจะผิดเองที่ชวนคุย เลยไม่ชวนคุย กลายเป็นมาชวนนี่คุย แล้วคุยๆๆๆๆๆๆ อยู่นั่น บางทีก็พูดนิดเดียวก็ได้


เอาละพูดเรื่องเพื่อนละ มาฟังเรื่องเรา
เราเป็นพวกพูดนั่นแหละ แต่แล้วแต่เพื่อนบางคน
เรานั่งข้างกับเพื่อน2คน
เพื่อน 1 และ เพื่อน 2 เราทั้ง3คนเป็นอินโทรเวิด
และพออินโทรเวิดอยู่ด้วยกัน เราก็เป้นเอ็กโทรเวิดมากๆ จิงๆในห้องก็เป็น
เวลาเราชวนเพื่อน 1 คุย เขาจะตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เวลาเราพูด ก็จะเล่นโทรศัพท์บ้าง ไม่ฟัง ไม่ตอบ ไม่เออ  บางทีพูดอีกรอบให้ฟัง ก็ไม่ฟัง โครตนอย ส่วนเพื่อน 2 ตอบหมด ถ้าไม่สนใจเราก็คุยได้ แบบ เออฟังหน่อย ก็จะฟัง บางทียุ่งก็จะบอกเราว่ายุ่ง เราก็เออๆ ไม่อะไร แค่นั้น คนนี้เราโอเคมาก เพื่อนตั้งแต่ม.ต้น



ช่วงนี้เรานอยเพื่อนแทบจะทุกเรื่อง แทบจะทุกคน กลายเป็นเราไม่อยากคุยกับใครเรื่องส่วนตัวทั้งที่ปกติเราจะพูดเรื่องส่วนตัวลอยๆ แบบใครใส่ใจก็ใส่ใจ ใครไม่สนก็ไม่แคร์ แต่ตอนนี้หันมาคิดอยู่ว่าจะเลิกคุยเรื่องส่วนตัว หรือเรื่องเล่นๆละ เพราะแบบ แมร่งเริ่มหงุดหงิด แต่ละคน แมร่งพูดไรไม่รู้ ฟังมั้งไม่ฟังมั้ง สิ่งที่น่าเบื่อทึ่สุดคือ เล่นโทรศัพท์แล้วฟังไปด้วย คือออออออ โครตจะเหี้นยยยยยยยยยยยน


อีกเรื่องเราก็พูดเยอะเหมือนกัน บางทีก็คุยไม่เรื่อยไม่เปือย แต่ถ้าเริ่มรู้สึกว่าไม่ฟัง เราก็จะเริ่มเงียบๆ จากนั้นก็หงุดหงิด โกรธจนอยากร้องไห้ แล้วบางทีก็เดินออกจากห้อง หรือเดินออกจากคนๆนั้น แล้วค่อยๆ หายเอง เราเป็นแบบนี้มาสักพักจนไม่ไหวแล้ว รู้สึกอยากอยู่คนเดียว
แต่ประเด็นคือ ในห้อง เราค่อนข้างจะทำตัวสะเหร่อเยอะอยู่ แบบ พวกตัวบรรเทิง ครูพูดไรก็ตอบเสียงดังไรงี้ (แต่เพื่อนไม่มีใครมีปัญหานะ เพื่อนในห้องรักกัน ) มันเลยยากที่จะเงียบ เพราะไม่อยากตอบคำถามว่า เป็นไรรึเปล่าไรงี้

คือสิ่งที่ต้องการไม่ใช่แบบ เกลียดเพื่อน ไม่อยากคบ แต่แค่อยากปรับตัวเองเพื่อให้ตัวเอง กลับไปอยู่พื้นที่ของตัวเอง เพราะในมุมมอง ถึงแม้เราจะไม่ชอบนิสัยเพื่อน อะไรของเพื่อน แต่สำหรับนี่ไม่ชอบไปอะไรกับใคร ใครเป็นไงก็ปล่อยเขา ก็เลยหันมาปรับตัวเองแทนน

อีกหนึ่งอย่าง เป็นคนที่เวลาอินอะไรมากๆ จะชอบเล่าให้เพื่อนฟังทั้งหมดแบบ ถ้าชอบหนังเรื่องนี้ ก็จะเล่าให้ฟังแต่แรกจนจบ ไรงี้ ซึ่งไม่ชอบตัวเองแบบนี้เลย ช่วยเรื่องนี้ด้วยหน่อนนะคะ😔😔